Τον περασμένο Σεπτέμβρη βρέθηκα στην Κροατία και τη Σλοβενία. Η πρώτη είναι υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ε.Ε. και η δεύτερη ήταν η πρώτη που ανεξαρτητοποιήθηκε - αναίμακτα - από την ενιαία Γιουγκοσλαβία και εντάχθηκε μετά από λίγο στην Ε.Ε. και στη συνέχεια στην ΟΝΕ.
Και στις δύο χώρες, η καθαριότητα και η τάξη… ελβετικού τύπου. Πέρα από τη γενική εικόνα των δύο χωρών, δυο περιστατικά - ασήμαντα ίσως για άλλους - μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και μου προκάλεσαν θλίψη για τη δική μας χώρα, που επιμένει να παραμένει σε πολλές εκφάνσεις του δημόσιου βίου της «βαλκανική» χώρα, όταν οι άλλες χώρες της Βαλκανικής - ακόμα και η Αλβανία - με γοργούς ρυθμούς αφήνουν πίσω τους τα «βαλκανικά» χαρακτηριστικά της οργάνωσης και λειτουργίας τους.
Έβρεχε καταρρακτωδώς το πρωί που πήγαμε να επισκεφθούμε τη μεσαιωνική πόλη του Ντουμπρόβνικ και οι τουρίστες - μιλιούνια -, παρά τη βροχή, είχαν κατακλύσει την πλατεία μπροστά στην είσοδο του κάστρου φορώντας όλοι ομοιόμορφα πλαστικά αδιάβροχα, που προμηθεύονταν από μια στοίβα χαρτόκουτες γεμάτες με αδιάβροχα, που είχε φέρει και διέθετε δωρεάν η δημοτική αρχή της πόλης!
Η δεύτερη έκπληξη ήταν στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας, τη Λιουμπλιάνα, μια πανέμορφη πεντακάθαρη πόλη, πάνω στο ποτάμι. Πήγαμε στα δημοτικά αποχωρητήρια, όπου πληρώσαμε εισιτήριο 0,17 ευρώ. Και το καταπληκτικότερο: ο υπάλληλος - αυτοβούλως - μας έκοψε… απόδειξη! Ναι, για δεκαεφτά λεπτά τού ευρώ!
Γυρνώντας πίσω στη χώρα μας, μετά από δέκα μέρες, το ένα ψυχοπλάκωμα, η μια πίκρα και η οργή διαδέχονταν την άλλη.
Μεγαλογιατροί του Κολωνακίου που εξευτέλιζαν την ιατρική επιστήμη δηλώνοντας ετήσιο εισόδημα 300 ευρώ και άλλοι γιατροί τού ΕΣΥ που κατάντησαν το λειτούργημά τους παλιανθρωπιά εκβιάζοντας για φακελάκια τους συγγενείς των ασθενών.
Προμηθευτές ιατρικού υλικού των νοσοκομείων που είχαν συστήσει ληστοσυμμορίες και καταλήστευαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Δημόσιοι υπάλληλοι που εκπόρνευαν το κράτος και πληρώνονταν για να υπογράφουν παράνομες οικοδομικές άδειες και για να νομιμοποιούν κάθε είδους αυθαιρεσίες, και άλλοι για να καλύπτουν υποθέσεις φοροκλοπής και φοροδιαφυγής εκατομμυρίων.
Κι ένας εσμός ληστών, εκβιαστών και πλιατσικολόγων να παριστάνει την αριστοκρατία του τόπου και να κορδώνεται και να καμαρώνει επιδεικνύοντας τις βίλες και τις πισίνες του και τις πλουμιστές παγώνες του με τα χρυσά λιλιά και τα διαμαντένια μπιλτζίκια.
Δημοτικοί άρχοντες που μετέτρεψαν σε απέραντη χωματερή την περιοχή τους και συσσώρευσαν βουνά τα χρέη των δήμων τους.
«Πατριώτες» επιχειρηματίες που φυγάδευαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες, για να διατηρήσουν ολάκερα τα κέρδη στην τσέπη τους· και άλλοι «μαυραγορίτες» που έσπευσαν να μεταφέρουν τα κλεμμένα στις ξένες τράπεζες και στις «υπεράκτιες εταιρείες».
Και πολιτικοί σπεκουλαδόροι και τζογαδόροι που τζογάρουν στη δυστυχία του κόσμου για ν’ αυγατίσουν τις «μετοχές» της κομματικής παράγκας τους. Κι άλλοι που περιφέρονται στην «αγορά» προσπαθώντας να μας πείσουν πως δεν ήξεραν τίποτα για τον «οίκο ανοχής» που λειτουργούσε τόσα χρόνια στη θέση του κράτους.
Όμως, ας μην αδικούμε τη χώρα μας και το λαό της.
Δίπλα στα ανθρωπάκια υπήρχαν πάντα και υπάρχουν και σήμερα οι Άνθρωποι. Δίπλα στην «αριστοκρατία» των απατεώνων υπήρχε πάντοτε η αριστοκρατία των δημιουργικών και προοδευτικών ανθρώπων, που αγωνίζονται με τον τίμιο μόχθο τους ν’ ανοίξουν ένα φωτεινό παράθυρο στη μαυρίλα που σκεπάζει τη χώρα μας.
Είδα την προηγούμενη Τετάρτη στη ΝΕΤ, στο «ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» ενός καλού δημοσιογράφου, ότι υπάρχουν στη χώρα μας και γιατροί άξιοι επίγονοι του Ιπποκράτη, που τιμούν το λειτούργημά τους, που υπηρετούν πραγματικά τον άνθρωπο και κάνουν θαύματα στη Νευροχειρουργική Κλινική του «Ευαγγελισμού», προκαλώντας το θαυμασμό της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, με αποτέλεσμα να έρχονται στο Διεθνές Κέντρο Προηγμένης Νευροχειρουργικής Εκπαίδευσης του «Ευαγγελισμού» γιατροί από όλες της ευρωπαϊκές χώρες για να μετεκπαιδευτούν, υπό την επίβλεψη του προέδρου της Παγκόσμιας Νευροχειρουργικής Εταιρείας, καθηγητή Δαμιανού Σακκά.
Είδα μια παρέα από νέους επιστήμονες της Πληροφορικής από την Πάτρα, οι οποίοι αξιοποιώντας τις δυνατότητες του ελεύθερου λογισμικού έστησαν μια εταιρεία με παγκόσμια αποδοχή και αναγνώριση στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας.
Είδα μια παρέα από δέκα, αρχικά, νέους αγρότες στο χωριό Κεφαλά Λακωνίας, που μεταμόρφωσαν ολόκληρο το χωριό τους σε μια κυψέλη συνεργασίας και κοινής ευημερίας.
Ποιο είναι το μυστικό της άλλης Ελλάδας, της Ελλάδας που δημιουργεί και προοδεύει; Μας το λένε οι νέοι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στη δική τους «επανάσταση» στο χωριό Κεφαλά Λακωνίας: «δεν επαναπαυόμαστε στις παλιές πρακτικές, αλλά πάμε στο εξωτερικό για περαιτέρω επιμόρφωσή μας, αναζητούμε νέες τεχνικές και μηχανήματα», λέει ένας τριανταεφτάχρονος παραγωγός από τον Κεφαλά Λακωνίας· «στα πρώτα χρόνια δεχτήκαμε πολύ μεγάλο πόλεμο από τους εμπόρους. Έρχονταν στις αυλές μας και μας προσέφεραν περισσότερα χρήματα, για να μας πείσουν να τους παραχωρήσουμε την παραγωγή μας.
Καταφέραμε, ωστόσο, το δικό μας “αντάρτικο”. Το μόνο που μας κράτησε ενωμένους ήταν, όχι τα συμβόλαια, αλλά ο λόγος της τιμής μας ότι δεν θα διασπαστούμε»… και συνεχίζει:
«Τα τελευταία χρόνια διανύουμε μια συνεχή ανοδική πορεία με δικό μας σύγχρονο και πιστοποιημένο ελαιοτριβείο και εγκαταστάσεις για την τυποποίηση των σκευασμάτων μας: το βιολογικό παρθένο ελαιόλαδο προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης, τις βρώσιμες ελιές Καλαμών, την πάστα ελιάς, μέχρι και τη λιαστή ντομάτα. Σήμερα διαθέτουμε ένα πολύ μεγάλο πελατολόγιο σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική.
Σε λίγο καιρό αρκετοί από μας δεν θα έχουμε ανάγκη τις επιδοτήσεις…»
Τελικό συμπέρασμα:
Αν είχαμε πολλούς τέτοιους «επαναστάτες» νέους, ασφαλώς δεν θα είχαμε καμμιά ανάγκη ούτε από τις επιδοτήσεις ούτε από τα «Μνημόνια».