Άδικα περίμενα το «μπαμ», μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι εκλογές στην Ν.Δ. ήταν απλά, «μία από τα ίδια». Πέρα από τα αναμενόμενα, όπως τα «καρφιά», τους «πόντους» ή και τις ευθείες βολές μεταξύ των αντιπάλων, για το παρελθόν από τη μία και για το γνωστό πλέον «ποινικό αδίκημα» της «οικογενειοκρατίας», από την άλλη, δεν μπορούμε να πούμε πως υπήρξε κάτι πραγματικά σημαντικό. Ένας ακόμη αρχηγός. Και;
Περίμενα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να λειτουργήσει συναισθηματικά απέναντι στον όποιο, νέο αρχηγό του και ουσιαστικά να τον «λυπηθεί»! Να αναλογιστούν, δηλαδή, το πώς και σε ποιες βάσεις θα στηριχθεί ένα μέλος της προηγούμενης κυβέρνησης, ώστε να αντεπεξέλθει στο βαρύ και σημαντικό στα χαρτιά, ανούσιο στην πράξη ρόλο, να αντιπολιτευτεί το ΠΑΣΟΚ. Ειδικά σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και για την οποία, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η Ν.Δ.. Με λίγα λόγια, αυτό ακριβώς που καταλόγιζαν στον Παπανδρέου όταν ανέλαβε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Και τελικά αυτό που ανέμενα ήταν πως, κάποιος εκ των δύο μονομάχων, την ύστατη στιγμή, θα γινόταν ο «λαγός» του «Ζορό»!!!
Και εξηγούμαι τηλεγραφικά: Ψωμιάδης πρόεδρος ενωτικός, αλλά και μεταβατικός ταυτόχρονα. Έτσι ο κομματικός μηχανισμός κερδίζει χρόνο, οργανώνεται, γίνεται η αυτοκριτική που όλοι θέλουμε και που μάλλον θα γίνει όταν ξεχάσουμε τι θέλαμε και, τέλος, εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου, ένα χρόνο μετά. Που σημαίνει, κέρδος επικοινωνιακό. Για έναν ολόκληρο χρόνο, η Ν.Δ. θα είχε τα φώτα της επικαιρότητας στραμμένα επάνω της! Ο Πανίκας θα έπαιρνε τη δόξα για τη διατήρηση της ενότητας και όλοι ευχαριστημένοι!! Πλην του «λαγού»!!!
Πέρα από τα αστεία, έχουμε την απόφαση των μελών και φίλων της κεντροδεξιάς παράταξης. Η Ντόρα έχασε, καταποντίστηκε και αν η εξέλιξη είναι η συνηθισμένη… κάηκε! Θα πρέπει να μείνει στη σκιά έως τη στιγμή που Παπανδρέου και Σαμαράς θα αναγκαστούν να της παραδώσουν τη σκυτάλη. Με χονδρικούς υπολογισμούς, θα πάρει επτά - οκτώ χρόνια! Και θα χρειαστούν πρόωρες εκλογές και πολλά «μαγικά» από τον πατέρα της! Άρα ήρθε η ώρα του… Κυριάκου!!!
Στην αντίπερα όχθη έχουμε το νικητή. Και γι’ αυτόν ήταν ίσως η τελευταία ευκαιρία. Ο Σαμαράς είναι παλιός γνώριμος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και από την Πολιτική Άνοιξη. Κέρδισε μια ομολογουμένως δύσκολη μάχη, απέναντι σ’ έναν «επικίνδυνο» αντίπαλο και καταθέτει μπροστά μας τη δυναμική που κουβαλάει πάντα το νέο, όρεξη για δουλειά και νέες ιδέες. Πολύ νέες!!
Κύριο μέλημά του, η οργάνωση και η ιδεολογική ανασυγκρότηση της παράταξης, σαφέστατα, προς την παραδοσιακή κεντροδεξιά προηγούμενων ετών, αλλά και με «επεκτατικές» βλέψεις από τις παρυφές της δημοκρατικής αριστεράς, έως τα μεσόβουνα ή την κορυφή της ακροδεξιάς. Και αν η εξέλιξη είναι η συνηθισμένη, θα παραλάβει από το συμφοιτητή του την εξουσία!
Τότε θα ζήσουμε την πολύ νέα ιδέα του «κοινωνικού φιλελευθερισμού»!
Αν βάλεις τον υπολογιστή σου να ψάξει στο ιντερνέτ για το τι είναι ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός», πιθανότερο βλέπω να κάψεις τον υπολογιστή, παρά το να καταφέρεις να μάθεις κάτι για αυτό το νέο είδος «φιλελευθερισμού»!!
Σε δυο πράγματα ποντάρουν οι πολιτικοί και λένε τα ακαταλαβίστικα που λένε. Στη χονδρή πέτσα τους και στην αστείρευτη υπομονή μας!
Σε πολλά σπίτια υπάρχει για διακοσμητικούς, αλλά και για λόγους ψυχολογικής υποστήριξης ένα μικρό κάδρο, που πάνω του γράφει χιουμοριστικά και ανορθόγραφα… «και αφτό θα περάση»!!!