Εύθυμα, αλλά σοβαρά




Ως πότε,
τον πόνο μας,
αγύρτες
θα πουλάτε;
(Φιλιωτής)

Τα ξέρετε, μα ας θυμηθούμε τους Αχαιούς που χρόνια πολιορκούσαν την Τροία, πρωτεύουσα της Τρωάδας, κι ήταν απόρθητη.
Ο πολυμήχανος όμως Οδυσσέας επινόησε την κατασκευή ενός ξύλινου αλόγου μέσα στο οποίο μπήκαν οι πιο γενναίοι πολεμιστές και το άφησαν έξω από τα τείχη, ενώ οι υπόλοιποι προσποιήθηκαν ότι έφευγαν. Είδαν οι Τρώες το ξύλινο άλογο, το θαύμαζαν, νόμισαν πως ήταν αφιέρωμα των Ελλήνων προς τους θεούς, σκέφτηκαν να το πάρουν μέσα, αλλά ο Λαοκόων, ιερέας του Απόλλωνα, φοβήθηκε μπας κι είναι παγίδα, χτύπησε με ένα δόρυ τα πλευρά του αλόγου, και κατάλαβε ότι μέσα ήταν κούφιο. Οι θεοί των Αχαιών τότε, έστειλαν αμέσως δράκοντες και τον σκότωσαν μαζί με ένα γιο του. Οι Τρώες το θεώρησαν θεία, για τη δυσπιστία του, τιμωρία, κι αφού γκρέμισαν ένα μέρος από τα τείχη, έβαλαν μέσα στην πόλη το Δούρειο Ίππο. Κι ήρθε η νύχτα, με τους Τρώες να πανηγυρίζουν, τους Έλληνες να επιστρέφουν με τα καράβια, τους γενναίους πολεμιστές να βγαίνουν από την κοιλιά του αλόγου και την Τροία να κυριεύεται από τους Αχαιούς.

Θα μου πείτε, πού κολλάει αυτό μέσα στην ακμάζουσα βιομηχανία μας, την ανεξαρτησία κι ευημερία μας, και τις απανωτές, σαν τροϊκή καταιγίδα, υποσχέσεις που μας ανακοινώνουν οι κυβερνώντες μας, και τις αλλότριες διαπιστώσεις ότι όλα στην Ελλάδα μας, πάνε παραπάνω από καλά; Ακόμα κι οι κότες μας, κατά τα λεγόμενα τους, γεννάνε χρυσά αυγά.
Σωστά. Είμαι φαίνεται από άλλο ανέκδοτο.
Κι η κακοπιστία μου, η φοβία μου, με κάνουν μύωπα.
Δεν βλέπω επί τέλους τη μεγάλη ιστορική στιγμή; Την, για πρώτη φορά στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, μεγάλη μέρα που επιμένουν ότι μας κάνει υπερήφανους σαν Έλληνες, γιατί πουλήσαμε την ελευθερία και περιουσία μας, υποθηκεύσαμε την εθνική μας κυριαρχία και το μέλλον των παιδιών μας, για να πάρουμε ένα καινούργιο δάνειο να πληρώσουμε τους τόκους του άλλου δανείου, να χρωστάμε πιο πολλά και να πετύχουμε το περίφημο κούρεμα;

Σωστά! Ουδεμία αμφιβολία ότι ήταν ιστορική μέρα. Πολλές ιστορικές μέρες υπάρχουν για την πατρίδα μας, χωρίς να είμαστε υπερήφανοι για όλες.
Ακούμε τυμπανοκρουσίες, ντουντούκες και καραμούζες, διαγγέλματα και συνεντεύξεις εθνοπατέρων, αναγγελία έργων μελλοντικών, πλεονάσματα, σχέδια δολοφονιών, και τον τελάλη να φωνάζει. 
«Γιορτάστε κόσμε! Δεν πτωχεύσαμε ακόμη!!».
Ζητωκραυγάζουν, χωρίς να το πολυπιστεύει ο πολίτης, ότι σωθήκαμε.

Και οι Ευρωπαίοι, που τρέμει το φυλλοκάρδι τους όσο βλέπουν τα φιλικά τους κόμματα να βυθίζονται, βάλανε κι αυτοί προσωπίδες, οι μασκαράδες, μας αναβαπτίσανε, κι από τη μια στιγμή στην άλλη, από κλέφτες, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, ασυνεπείς και κατακριτέοι που ήμασταν, (που μας βάλανε επιστάτες με βούρδουλα για να πληρώνουμε τις τοκογλυφικές δόσεις) γίναμε τίμιοι, συνεπείς, θα τα καταφέρουμε, λένε, είμαστε οι πιο σωστοί Ευρωπαίοι, πετάνε και κάτι χαζά ελληνικά να πιστέψουμε πως είναι φίλοι μας, και παράλληλα εκφέρουν ωμά την επιθυμία (προσταγή) τους, ποιο κόμμα θέλουν και πρέπει να εκλέξουμε για να μας κυβερνήσει με δική τους καθοδήγηση.
Με άλλα λόγια, από αγάπη, ωμή, απροκάλυπτη παρέμβαση στην πολιτική μας ζωή. Τούτες τις, πράγματι, ιστορικές μέρες που βιώνουμε!
Πέστε τους όμως, πως δεν πουλάει πια αυτό το παραμύθι. Ας σταματήσουν να φιλάνε ή να γλύφουν (διάλεξε) τώρα, αυτό που μέχρι χτες δάγκωναν, για να κρατήσουν υπό κατοχή τον ελληνικό λαό.
Όχι κύριοι, δεν σκύβουμε άλλο.

Δεν ανοίγουμε τις καστρόπορτες της πατρίδας μας, της ψυχής μας, να μπει μέσα ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, γιατί οι Έλληνες έχουμε και ψυχή άμα θέλουμε, και τώρα, το θέλουμε. Είναι φτηνή απομίμηση, πέστε τους.

Φίλε αναγνώστη, σαν έρθει η ώρα, σκέψου, και γίνε Λαοκόων. Χτύπα το δόρυ στα πλευρά του αλόγου. Μπας κι είναι γεμάτο πολεμιστές με γραβάτες, αερόλογα και ψεύτικα χαμόγελα;