Είναι να μην κοιμόμαστε ήσυχοι.
Η τύχη μας δουλεύει. Δηλαδή όχι ακριβώς η τύχη μας, τέλος πάντων.
Έχω ένα κουσούρι, που το κληρονόμησα από το συχωρεμένο τον πεθερό μου. Και μη μου πεις πως δεν έχουμε συγγένεια αίματος κ.λπ., γιατί είναι και κάτι άλλα κουσούρια που, πε - πε - πε, σου κολλάνε σα βδέλλες. Ας πούμε δεν μπορώ να ανάβει συνέχεια το θερμοσίφωνο αφού δεν πρόκειται να κάνει κανένας μπάνιο. Μηδέ να ανάβει η συμβία μου τον ηλεκτρικό φούρνο για ψήλου πήδημα, ή για να ψήσει ένα… κάστανο, που λέει η Μάχη.
«Αφού έχουμε τον ξυλόφουρνο; Τι ξοδεύεις ρεύμα;» της γκρινιάζω ο ξύπνιος.
«Ναι, αλλά ξύλα;», αντιλέγει η αντιρρησίας!
«Κοντά είναι η θάλασσα, τα φέρνει έτοιμα, κομμένα το ποτάμι, άντε να μαζέψεις», επιμένω.
«Θα ψήνουμε και κάστανα!», επεμβαίνει, το πειραχτήρι, η Μάχη.
Που λες, φαγωμάρα στο σπίτι.
«Όχι το φούρνο», εγώ.
«Άναψε το φούρνο», αυτή.
Κρεβατομουρμούρα… μην το συζητάς.
Ο καλός μας εθνοπατερούλης, όμως, φρόντισε και θα ψηφιστεί, λέει, ένας σωτήριος νόμος που θα δίνουν σ’ εμάς τους κάτω από το όριο της φτώχιας πολίτες, ολάκερα εφτά ευρώ το μήνα (άσχετα αν μας κοστίζουν οχτώ, όμως θα μας τα δίνουν, επιμένει η Αλέκα) σαν μείωση στο λογαριασμό της ΔΕΗ, ή κάτι τέτοιο. Πάει κι αυτό. Οπότε, φέρτε κάστανα και ρίφια να ψήνουμε!
Ακόμα ένα άκουσα και ζητωκραύγασα με τα δυο μου χέρια τεντωμένα μπροστά κι ανοιχτά τα δάχτυλα, γιατί είπανε πως θα κάνουν κι άλλη εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, που θα εξετάσουν θαρρώ τα οικονομικά… κάτι που δεν το κατάλαβα, αλλά θαρρώ το τι λεφτά φάγανε, έτσι στο ντούκου, χωρίς σκάνδαλα, οι διάφοροι μάγκες εκεί πάνω. Αυτό πράγματι είναι βασικής σημασίας και θα αποφέρει τα μέγιστα στις τσέπες των μελών της επιτροπής κι όλων των συγγενών τους. Άκουσα ότι αντέδρασαν μερικοί και μπορεί να χάσουμε αυτό το φασούλι. Από έγκυρη πηγή, όμως, με βεβαίωσαν πως τελικά θα γίνει και θα «κοπούν κεφάλια όσο υψηλά κι αν βρίσκονται», αλλά περιμένουν να διώξουν τα παλιόπαιδα που μπήκαν στις φυλακές για να τρώνε τσάμπα μέχρι πέντε χρόνια, κι αμέσως θα χώσουν μέσα τους άλλους που θα ξεσκεπάσει η καινούργια επιτροπή!
Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Ναι. Να γίνει· κι αυτή, κι οι άλλες επιτροπές, κι ας μας κοστίζουν ο κούκος αηδόνι. Αλλά, αγαπητοί μου, να υπάρχει κι αποτέλεσμα. Να δούμε ποιοι φταίξανε, ποιοι τιμωρήθηκαν, πόσα κεφάλια επιτέλους πέσανε, να παραδειγματισθούμε όλοι και να βάλουν μυαλό οι επίδοξοι μελλοντικοί άρπαγες της περιουσίας του «κυρίαρχου λαού».
Γιατί αν δεν κάνω λάθος πολλά ακούγονται, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Τιμωρήθηκε κανένας, ή απλά παίρνουν άφεση αμαρτιών και ελευθερία να συνεχίζουν το «θεάρεστο» έργο τους;
Κι άλλα τέτοια άκουσα, γι’ αυτό κοιμάμαι ήσυχος, και, θέλω δεν θέλω, με άδειο στομάχι, για να μην βλέπω άλλους εφιάλτες.
Κατά τα… άλλα, είμαστε ένας λαός ήσυχος, υπάκουος, νωθρός, άβουλος και κυρίως βραβευμένος.
Και, πάλαι ποτέ, υπερήφανος!