Το «Ε» με την ερασιτέχνη φωτογράφο Κική Μουρατίδου, με αφορμή την έκθεσή της «Σαντορίνη»

Το «Ε» φιλοξενεί σήμερα τη φωτογράφο Κική Μουρατίδου, που όλη την εβδομάδα εξέθετε τις φωτογραφίες της με θέμα «Σαντορίνη» στη Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης. Έχοντας ζήσει για χρόνια στη Μυτιλήνη, μας μιλάει για το πώς ήταν ο αποχωρισμός της από το νησί, για τη νέα της ζωή στο άγριο νησί των Κυκλάδων, αλλά και για την επιθυμία της να επιστρέψει στη Λέσβο, όπου έκανε και τα πρώτα της βήματα στην τέχνη της Φωτογραφίας.


Κυρία Μουρατίδου, πόσα χρόνια ζούσατε στη Μυτιλήνη και τι σας οδήγησε να μεταφερθείτε στη Σαντορίνη;
«Έμενα στη Μυτιλήνη 23 χρόνια, παντρεύτηκα και εδώ γέννησα την κόρη μου. Εργαζόμουν αρχικά στο ξενοδοχείο “Κάτια”, στη συνέχεια σε διάφορα καφέ και μπαρ, όπως ο “Δίαυλος”, οι “Εμπυρίες” κ.ά., αλλά και στο γαλακτοπωλείο που είχαμε ανοίξει μαζί με τον πρώην σύζυγό μου. Αναγκάστηκα να φύγω γιατί δεν έβλεπα πλέον δουλειά που να καλύπτει τις οικονομικές μου ανάγκες. Και το έκανα με μισή καρδιά, όπως θα το κάνω και τώρα που θα ξαναφύγω, αφού τη Μυτιλήνη τη λατρεύω, εδώ έχω τους φίλους μου και το παιδί μου και εδώ έχω ζήσει πιο πολλά χρόνια απ’ οπουδήποτε αλλού.»

Η σχέση με τη Φωτογραφία

Με τη Φωτογραφία πότε αρχίσατε να ασχολείστε;
«Πρωτοξεκίνησα το 2011, παρακολουθώντας μαθήματα στη ΦΕΜ. Νομίζω πως αυτό που με έκανε να ασχοληθώ, ήταν το ότι ο πατέρας μου είχε ο ίδιος φωτογραφική μηχανή και του άρεσε να τραβάει φωτογραφίες. Είχε και καλό μάτι, απ’ ό,τι είδα αργότερα. Από την άλλη, εγώ, ως παιδί, ζωγράφιζα πάντα, αλλά ήταν κάτι που εγκατέλειψα όταν ήρθαμε οικογενειακώς από την Αυστραλία στην Ελλάδα το ’73, γιατί άλλαξαν όλα στη ζωή μου, μου κόπηκαν τα φτερά.»

Γνωρίζατε ήδη φωτογράφους μέλη τής ΦΕΜ;
«Όχι, απλώς αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα και ήταν κάτι που δε μετάνιωσα ποτέ. Έμεινα, έγινα μέλος, μετά έφορος στις εκλογές και υπηρέτησα και τέσσερα χρόνια στο διοικητικό συμβούλιο. Όλη η διαδικασία της φωτογραφίας είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Ο σκοτεινός θάλαμος και η εμφάνιση των φωτογραφιών στη λεκάνη έχουν πολύ μεγάλη γοητεία - δυστυχώς τα φιλμ δε συμφέρουν πια οικονομικά. Και αυτές τις ημέρες που ήμουν εδώ, είδα πως μαζεύονται τα μέλη, βλέπουν φωτογραφίες και κρίνουν ο ένας τον άλλο, κάτι που επίσης μου άρεσε πάρα πολύ, αφού δεν το έκαναν παλιότερα.»

Με τι θέματα καταπιαστήκατε αρχικά;
«Κατ’ αρχήν να πω πως προσωπικά προτιμώ την ασπρόμαυρη φωτογραφία και το ανθρώπινο στοιχείο. Η πρώτη μου έκθεση είχε γίνει στο χώρο τής ΦΕΜ και είχε τίτλο “Ζωή” και στήθηκε με πολλή βοήθεια από το Στρατή τον Τοσυλέλλη. Όλα ξεκίνησαν από μια γέννα. Είχα ζητήσει από μια γυναικολόγο του Βοστάνειου να μου επιτρέψει να φωτογραφίσω μια γέννα, η ιδέα τής είχε αρέσει και μου είπε πως όταν θα εμφανιζόταν γυναίκα που θα δεχόταν, θα με ενημέρωνε. Μου τηλεφώνησε την επόμενη εβδομάδα. Ήταν οι πιο συγκλονιστικές λήψεις που έχω κάνει στη ζωή μου. Όλη η γέννα ήταν πολύ υγιής και το να βλέπεις το μωρό να βγαίνει από τη μήτρα, ήταν συγκλονιστικό. Η έκθεση ξεκινούσε με αυτές τις φωτογραφίες, συνέχιζε με εικόνες παιδιών, γάμου κ.λπ. κι έφτανε μέχρι και το θάνατο. Ήταν ουσιαστικά ο “κύκλος της ζωής”.»

Σε άλλες εκθέσεις έχετε πάρει μέρος;
«Ναι. Η ίδια έκθεση ήταν και η πρώτη που φιλοξένησε τότε ο “Δίαυλος”. Στη συνέχεια πήρα μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις τής ΦΕΜ στην Τουρκία, την Καππαδοκία κ.α.. Πάντως, έχω τραβήξει φωτογραφίες σε όλη τη Λέσβο, πιο πολύ μέσα στη Μυτιλήνη, αλλά και στα χωριά, και θέματα όπως η ελιά, η θάλασσα, οι άνθρωποι. Βέβαια θα μπορούσα να έχω τραβήξει πολύ περισσότερες, η Λέσβος είναι πολύ πλούσια σε θέματα.»

Η ζωή αλλού

Μιλήστε μας λίγο για τη ζωή στη Σαντορίνη.
«Είναι ο τόπος όπου περνάω τώρα τη μισή μου χρονιά - την άλλη μισή, ζω στην Αθήνα, όπου επίσης περπατώ στο δρόμο και τραβάω φωτογραφίες. Η Σαντορίνη είναι ένα τελείως διαφορετικό νησί από τη Λέσβο. Έχει συγκλονιστικά τοπία και καμπαναριά, καμινάδες, χρώματα, γίνονται απίστευτοι γάμοι, έρχονται ζευγάρια από διάφορες χώρες για να παντρευτούν και να φωτογραφηθούν στα στενά της και το ηλιοβασίλεμα. Η αλήθεια είναι, πάντως, έχω φωτογραφίσει πολύ πιο ωραία ηλιοβασιλέματα στη Λέσβο, για παράδειγμα στην Πέτρα.»

Η ομώνυμη έκθεσή σας που φιλοξένησε η ΦΕΜ, τι εικόνες του νησιού περιελάμβανε;
«Η έκθεση περιλάβαινε συνολικά 22 φωτογραφίες, με γενικό θέμα “Σαντορίνη”. Η μια από αυτές αφορούσε ανθρώπους, από ένα γάμο που είχα τραβήξει, και οι άλλες ήταν καμπαναριά, καμινάδες, θάλασσα… Μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα, μάλλον, θα αρχίσει να εκτίθεται και στο “Δίαυλο”.»

Εκεί έχετε βρει ανθρώπους να μοιράζονται την ίδια αγάπη με εσάς;
«Ναι, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που ασχολούνται και μια γκαλερί που εκθέτει φωτογραφίες, οπότε δεν είμαι… μόνη μου.»

Σχέδια επιστροφής

Τώρα που έχετε φύγει, συνεχίζετε να κρατάτε επαφή με τα μέλη τής ΦΕΜ;
«Ναι, με όλους κρατάω επαφή και ειδικά με το Στρατή τον Τσουλέλλη, τον Μπάμπη το Στυλιανίδη, τον Άλκη τον Ταλιαδούρο, τη Νάγια τη Βακλατζή. Έχουμε πολύ καλή σχέση, ακόμη και τώρα. Εξάλλου, έρχομαι συχνά για να δω την κόρη μου.»

Σκέφτεστε να επιστρέψετε κάποια στιγμή στη Μυτιλήνη;
«Όπως ανέφερα και στην αρχή, η Μυτιλήνη ως πόλη, αλλά και η Λέσβος ως νησί, μου αρέσουν πολύ. Είναι για μένα ο τόπος που λατρεύω περισσότερο και γι’ αυτό έχω ζητήσει τώρα από κάποιους φίλους να δουν αν μπορώ να βρω κάποια απασχόληση και πάλι. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δεν έρθουν ευνοϊκά τα πράγματα, σκέφτομαι να επιστρέψω στην Αυστραλία όπου έζησα τα πρώτα εννιά χρόνια της ζωής μου, για να έχει και η κόρη μου ένα καλύτερο μέλλον…»