Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που έχω παρατηρήσει και προσπαθώ να περιγράψω, είναι μια μικρή εξαίρεση και ας χαρακτηρισθώ σαν μικροάσχολος ή και γραφικός για τις παρατηρήσεις που έχω κάνει. Πάντως, φαίνεται ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική και να δείξουμε όσο πρέπει αυτοπειθαρχία και σεβασμό σε ορισμένους κανόνες, που αφορούν το κοινωνικό σύνολο και γενικότερα το φυσικό, κοινωνικό, πολιτικό περιβάλλον που ζούμε.
Είναι γνωστό ότι από τον καιρό που οι πρωτόγονοι άνθρωποι επέλεξαν την ομαδική διαβίωση έθεσαν ορισμένους κανόνες για την αρμονική συνύπαρξη των ατόμων στην κοινότητα.
Έτσι, χιλιάδες χρόνια μετά, αν και εκπαιδευόμαστε, βλέπεις καθημερινά το έλλειμμα της κοινωνικής και πολιτικής παιδείας, ώστε να δημιουργούνται καταστάσεις μιας δημοκρατικής κοινωνίας ρουσφετολογίας με γρήγορους ρυθμούς, που έχει χάσει το μέτρο και τις περισσότερες ηθικές αξίες, ενώ βρισκόμαστε σε εμπόλεμη πολιτική περίοδο φτώχειας, όπως αναφέρουν οι κυβερνώντες.
Απλοί κοινωνικοί κανόνες και απλές υποχρεώσεις, τόσο από την Πολιτεία όσο και από τους πολίτες, είναι βασικές αρχές της Δημοκρατίας οι οποίες καταπατούνται, ή κατά το λαϊκότερο όπως λεν «τις γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας», έτσι ώστε με τον καιρό παντελώς να απαξιώνονται. Ο καθένας από εμάς καθημερινώς γίνεται μάρτυρας σε ένα τέτοιο απλό περιστατικό, που κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη και το αποτέλεσμα να είναι ο εκνευρισμός και το άγχος. Πόσα παράξενα και στραβά δε βλέπει και δε συναντά ο κάθε πολίτης.
Από τη δημόσια διοίκηση, τη δημοτική αρχή, από την υγειονομική περίθαλψη, την κοινωνική πρόνοια, την αστυνόμευση, την κοινωνική συμπεριφορά, ο κάθε πολίτης έχει και κάποιο μικρό ή μεγάλο παράπονο.
Στη δημοκρατία, εκτός από την ελευθερία, την ελευθερία του λόγου και των πράξεων, καθώς και τις αμοιβαίες υποχρεώσεις και απαιτήσεις Πολιτείας και πολίτη, παρουσιάζονται και διάφορες προσωπικότητες της πολιτικής, τόσο στην αυτοδιοίκηση όσο και στον κοινοβουλευτισμό, που πραγματικά νιώθουν και εκφράζονται ως εκ γενετής αγωνιστές και σωτήρες είτε του έθνους είτε του τόπου τους και μάλιστα εκφράζονται για τους πάντες και τα πάντα ως εξ ουρανού θεοί.
Τέλος, πολλοί από τους αυτοδιοικητικους θεωρούν ότι αυτοί ανακάλυψαν τους τόπους και ότι πριν από αυτούς ήταν το χάος! Πώς, λοιπόν, να λειτουργήσει σωστά η Δημοκρατία, όταν και σε τοπικό επίπεδο εμφανίζονται δικτατορίσκοι της που την αδυναμία του πολίτικου τους λόγου και την ανυπαρξία των επιχειρημάτων τους τη μετατρέπουν σε υπερτροφικό, νοσηρό εγωισμό παντογνωσίας;
Πόσο όμως συμβάλλουμε σε αυτό εμείς ως πολίτες, αφού η πολιτική μας συμπεριφορά απέχει πολύ από την πράξη - και αυτό φαίνεται στις πολύ, μα πολύ απλές σχέσεις των ανθρώπων, στις οποίες τις περισσότερες φορές κυριαρχεί το ρουσφέτι.
Στη δημοκρατία κάνουμε και λέμε ό,τι θέλουμε όταν δεν ενοχλούμε και δεν προσβάλλουμε το συνάνθρωπό μας, σεβόμενοι τους νόμους του κράτους, αλλά το κράτος πρέπει να παρέχει και τα μέσα αυτά που συγκροτούν μια καλώς οργανωμένη κοινωνία, δηλαδή ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας - το οποίο συνεχώς μάς υπόσχονται ότι πρέπει να κάνουμε.