Τη μοναδική Χαρούλα Αλεξίου θα έχει την ευκαιρία ν’ απολαύσει αύριο Τετάρτη το κοινό του νησιού, στη μεγάλη συναυλία που οργανώνει η ΑΕΛΚ στο Δημοτικό Στάδιο Καλλονής. Για μια ακόμη φορά η κορυφαία ερμηνεύτρια δίνει ένα μελωδικό ραντεβού με το κοινό της Λέσβου για να το ταξιδέψει με τα τραγούδια της σε ένα πλούσιο πρόγραμμα, με παλιές αλλά και νέες της επιτυχίες. Λίγο πριν ξεκινήσει το βαρύ πρόγραμμα των συναυλιών της από τη Λέσβο στη βόρεια Ελλάδα, η Χάρις Αλεξίου ξεκουράστηκε στα αγαπημένα της Μιστεγνά, όπου τη συναντήσαμε για μια αποκλειστική συνέντευξη στο «Ε».


Είναι ο πρώτος σταθμός της φετινής σας περιοδείας η Λέσβος φέτος;
«Όχι έχουμε κάνει και άλλες περιοδείες. Από εδώ ξεκινάμε και πηγαίνουμε στη βόρεια Ελλάδα και σε πολλές άλλες πόλεις, και θα ολοκληρώσω στις 2 Οκτωβρίου στη Σμύρνη.»

Τι σημαίνει για σας αυτή η επαφή με το κοινό μέσω των ανοιχτών συναυλιών, την οποία διατηρείτε όλα αυτά τα χρόνια;
«Σημαίνει πάρα πολλά. Ο κόσμος στις συναυλίες έρχεται απλά για ν’ ακούσει, ν’ απολαύσει τη μουσική και το τραγούδι. Δεν υπάρχει πιο άμεσος τρόπος απ’ αυτόν. Από το ξεκίνημα της πορείας μου μέχρι σήμερα, αυτή την επαφή την κρατάω. Δηλαδή τις συναυλίες δεν τις έχω σταματήσει ποτέ και νομίζω ότι είναι αυτό που με εκφράζει περισσότερο. Ο κόσμος μπορεί με ένα εισιτήριο να πάει ν’ απολαύσει τον καλλιτέχνη που αγαπάει και τη μουσική του.»

Τι είναι αυτό που κάνει έναν καλλιτέχνη διαχρονικό με τα τραγούδια του; Τα τραγούδια σας όλα αυτά τα χρόνια εκφράζουν ανθρώπους όλων των ηλικιών, πώς μπορεί να το πετύχει αυτό ένας καλλιτέχνης;
«Νομίζω ότι μπορείς να το πετύχεις αν εξακολουθείς να έχεις στο νου αυτό που ζει ο κόσμος. Τι εννοώ. Όταν μέσα από το τραγούδι σου μιλάς για την προσωπική ζωή όπως τη βιώνει ο καθένας, είναι σα να έχεις γράψει το τραγούδι σου για τον καθένα χωριστά. Πολλές φορές έρχονται και μου λένε “αυτό το τραγούδι είναι σα να το έχεις γράψει για μένα”. Αυτό σημαίνει ότι μοιράζεσαι τη ζωή σου με τους άλλους, ακούς τις ζωές των άλλων και τις κάνεις τραγούδια και δεν κλείνεσαι στον εαυτό σου. Αυτό με κάνει πολλές φορές να έχω αισθανθεί σα μέλος μιας οικογένειας. Να έχω καταφέρει να γίνω ο άνθρωπός τους και αυτό είναι το πιο συγκινητικό για μένα απ’ όσα έχω καταφέρει στην πορεία μου. Πιστεύω τελικά ότι αυτό είναι που κάνει διαχρονικό έναν καλλιτέχνη.»

Ο άνθρωπός τους
Φαντάζομαι ότι θα το έχετε ακούσει αυτό από θαυμαστές σας, ότι είστε «ο άνθρωπός τους»...
«Αυτό είναι το πιο συγκινητικό απ’ όλα. Μεγαλύτερη δικαίωση για μένα στη δουλειά μου είναι αυτή.»

Την τελευταία φορά στη Μυτιλήνη είχατε παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στο Μάνο Λοΐζο. Το φετινό πρόγραμμα τι θα περιλαμβάνει;
«Βρίσκομαι μόνη μου πάνω στη σκηνή για πάνω από δυο ώρες με τους μουσικούς μου, έχω μια εξαιρετική ορχήστρα. Οι μουσικοί μου φέτος συμμετέχουν περισσότερο, έχουν και δικές τους, σολιστικές στιγμές. Έχω κάνει μια επιλογή κυρίως, θα έλεγα, για νεώτερο κοινό. Με ποια έννοια. Βεβαίως το δικό μου το κοινό έχει όλες τις ηλικίες και πάντοτε αναρωτιέσαι “τι θέλουν ν’ ακούσουν από εμένα τώρα;”. Αν σκεφτείς ότι κάποιος είναι 50 ετών, κάποιος είναι 20, κάποιος είναι 60 και κάποιος 30, ο καθένας έχει δεθεί με μένα σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του και αυτό προσδοκάει ν’ ακούσει από εμένα. Αυτό που μας ένωσε κάποτε. Μαζί με τα παλιά μου τραγούδια, κυρίως τραγουδάω το πιο νέο μου ρεπερτόριο.»

Ετοιμάζετε κάποια καινούργια δισκογραφική δουλειά;
«Ναι. Θα βγει τον Οκτώβριο και λέω και ένα απ’ τα καινούργια μου τραγούδια στη συναυλία μου, ένα ανέκδοτο κομμάτι. Τα περισσότερα από τα τραγούδια τα έχω γράψει εγώ.»

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια στη μεγάλη πορεία σας, υπήρξε μια στιγμή που νιώσατε ότι εκπληρώσατε όλα τα όνειρά σας, ή είναι κάτι που το αναζητάτε ακόμη;
«Δεν μπορώ να πω ότι αναζητάω κάτι. Αυτό που με καίει και αυτό που θέλω να μου συμβαίνει είναι αυτό, είναι αυτή η αναγνώριση, η αξία που μου έχει δώσει ο κόσμος. Θέλω να τους δικαιώνω συνεχώς. Αν δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα στη δουλειά μου και να δικαιώνω τον κόσμο με τη δουλειά μου, θα ήθελα να το σταματήσω. Νιώθεις κάποια στιγμή την κορυφή, την αισθάνεσαι, ξέρεις, πότε βρίσκεσαι εκεί ή πότε βρίσκεσαι σε καμπή. Δεν υπάρχει όμως το τέλειο. Δεν υπάρχει στην τέχνη. Η τέχνη έχει από μόνη της το στοιχείο της αναζήτησης και της “αναπηρίας” κατά κάποιο τρόπο. Κάτι θέλεις συνεχώς, αναζητάς κάτι να ολοκληρώσεις ή να σε ολοκληρώσει. Αυτή είναι και η μαγεία της τέχνης, μέσα από την αναζήτηση θέλεις να ολοκληρώσεις κάτι δικό σου.»

* Ολόκληρη η συνέντευξη της Χαρούλας Αλεξίου θα δημοσιευθεί στο περιοδικό «View» το ερχόμενο Σαββάτο 1η Αυγούστου.