Διάχυτη στην κοινωνική μας ζούγκλα η οσμή του χρήματος. Οι ευαίσθητοι υποδοχείς των καρχαριών έλκονται από την οσμή αυτή και εφορμούν. Παντού ένα ζωώδες παιχνίδι με θηρευτές άγριους, αποφασιστικούς, αδίστακτους ανθρώπους και θύματα που σκορπούν το αίμα του μόχθου τους, το χρήμα, για να προσελκύσουν αυτούς που χρειάζονται. Η απλοποίηση της διαφθοράς στο έπακρό της. Ότι κι αν γίνεται στη ζωή σου, όποια κι αν είναι η ανάγκη σου, ο νους αντανακλαστικά γεννά το ερώτημα «πόσο;». Πόσο κοστίζει η υγεία, η παιδεία, η αξιοπρέπειά σου; Κοινωνικά αγαθά που ανήκουν στην ανθρωπότητα έχουν μπει στη διατίμηση. Χρήμα για να αγοράσεις τον καθαρό αέρα μιας αναβαθμισμένης περιοχής. Χρήμα για λάδωμα αυτής της μηχανής της διαφθοράς από το πρώτο βήμα μέχρι το τελευταίο.
Κάταγμα στο πόδι. Αναμονή, λίστα και ταλαιπωρία στη μεγάλη λίστα των κρατικών νοσοκομείων. Χρήμα για ν’ αγοράσεις το κρεβάτι, τη νοσηλεία, τη θεραπεία στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, εξετάσεις για την υγεία σου. Ραντεβού για μήνες με άλλοθι το συνωστισμό και την έλλειψη μηχανημάτων στους κρατικούς φορείς.
Το χρήμα ξεσκουριάζει τους βραδυκίνητους μηχανισμούς. Μπορείς ν’ αγοράσεις ένα ιδιωτικό ραντεβού, αρκεί να κρατάς στο χέρι σου τις δεσμίδες των χαρτονομισμάτων που χρειάζονται. Θέλει το παιδί σου να σπουδάσει; Πρέπει για να τσιμπήσουν στο χρήμα σε μια ελεύθερη διατίμηση οι καθηγητές, φροντιστές ιδιαιτέρων, για να φορμάρουν το εφηβικό μυαλό έτσι που να χωρά στις τρύπες ενός ανόητου συστήματος πανελληνίου, γελοίου και άχρηστου εξετάσεων. Κι αν αυτό δεν γίνει δυνατό οι έχοντες και κατέχοντες μπορούν να «αγοράσουν» ένα πτυχίο από μία ανατολική γείτονά μας χώρα. Το χρήμα ισοπεδώνει τα πάντα.
Περνά σαν λαίλαπα, διασχίζει τον κοινωνικό ιστό. Η αξιοκρατία εξανεμίζεται. Το χρήμα σ’ ανεβάζει στα ψηλά κοινωνικά στρώματα κι έχει την ευκαιρία να γνωρίσεις εκεί τους μεσάζοντες εμπόρους που θα σου λύσουν κάθε πρόβλημα με την ισχύ που διαθέτουν, την κοινωνική ή πολιτική. Φυσικά με το αζημίωτο, που στη χειρότερη περίπτωση αν δεν είναι χρήμα, είναι υποταγή και δουλικότητα μέχρι ανοσίας για ένα κόμμα.
Σύγχρονοι ναοί οι τράπεζες, τα χρηματιστήρια, οι λεγόμενες χρηματοπιστωτικές δομές που κατοικούνται από αρχιερείς της απάτης, της ασυδοσίας, τεχνοκράτες, ταχυδακτυλουργούς του κέρδους μέσα στο «αξιοσέβαστο» πλαίσιο της πλουτοκρατίας που το χτίζουν, το φροντίζουν και το συντηρούν οι πολιτικοί μας. Ένας και μοναδικός ο σκοπός των νέων ανθρώπων. Να βρουν τα μονοπάτια του συστήματος, να μπουν μέσα και να περιμένουν υπομονετικά στη σειρά για να ανέβουν την ιεραρχία της «αρπαχτής», της διαφθοράς τη δολοπλοκίας.
Μοναδικό τους όραμα ο πλουτισμός για να ξεφύγουν απ’ τη γενιά των 700 ευρώ και να περάσουν στο club των «golden boys», έτοιμοι να πουλήσουν αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό, συμπόνια, κατανόηση, καλοσύνη και ό,τι άλλο σε δένει με μία μίζερη στερημένη ζωή. Κι εκείνοι οι νέοι που μένουν αλώβητοι, που έχουν τις σταθερές ανθρώπινες αξίες κι αδυνατούν να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα, μένουν πολύ πίσω. Η προκατάληψη, η απόγνωση, η έλλειψη εμπιστοσύνης προσκρούει στο «όλοι είναι ίδιοι» κι έτσι δεν μπορούν να κάνουν επιλογές. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Το σύνθημα της εποχής, η βασική δηλητηριώδης ιδέα του μονομάχου που πρέπει να επιβιώσει μόνος του μέσα στην αρένα του ανταγωνισμού της απαξίωσης της ζωής και του ανθρώπινου εξευτελισμού.

*Ο Γεώργιος Kωμαΐτης είναι Ψυχίατρος.