Φίλες και φίλοι, συμπατριώτες απ’ τη Λήμνο κι ετεροδημότες του νησιού μας.
Ονομάζομαι Κώστας Ζαφειρίου, κατάγομαι απ' το Ρεπανίδι και είμαι 26 ετών. Ίσως κάποιοι να με γνωρίζετε ήδη απ’ τις δραστηριότητές μου στο νησί. Είμαι μουσικός και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και κατοικώ εδώ και τρία χρόνια στη Λήμνο.
Φέτος, για πρώτη φορά, αποφάσισα να πάρω μέρος και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, με το συνδυασμό «Ενωμένοι για το “αύριο” της Λήμνου», του Παναγιώτη Μαυροθαλασσίτη.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο κλίμα, εν όψει «Καλλικράτη», Δ.Ν.Τ. και οικονομικής κρίσης, ξεκινώ, κρατώντας ως δεδομένο το ευρύτερο κλίμα απαξίωσης των πολιτικών προσώπων σε επίπεδο εθνικό, αλλά και σ’ αυτό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ο στόχος του συνδυασμού μας είναι η έλευση νέων προσώπων στο πολιτικό προσκήνιο του νησιού μας. Πρόσωπα-φορείς φρέσκων ιδεών, που θα έχουν όρεξη για δουλειά σε όλα τα πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης ανεξαιρέτως.
Μέσα στα τρία χρόνια που ζω εδώ, διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα στο πολιτιστικό «ταμείο» μας. Το καλοκαίρι τού 2010 χρειάστηκα ένα λυράρη για μια καλλιτεχνική εκδήλωση. Βρέθηκε, αλλά ήρθε απ’ την Κάλυμνο, κι αυτό γιατί σε όλο το νησί μας έχουμε μόνο δύο ή τρεις λυράρηδες τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες. Αυτό το θεωρώ τουλάχιστον θλιβερό για έναν τόπο που (μαζί με την Κρήτη) τηρεί ακόμη τη φόρμα της μουσικής παράδοσης η οποία θέλει για κεντρικό όργανο την αχλαδόσχημη λύρα.
Στην επαγγελματική μου καριέρα είναι αναγκαίο να έχω πρόσβαση σε αρκετά βιβλία, λογοτεχνικά και μη, τα οποία μελετώ καθημερινά. Λόγω της εγκληματικής απώλειας μιας μεγάλης και οργανωμένης δανειστικής δημοτικής βιβλιοθήκης, έχω αναγκαστεί να αγοράσω και ν’ αποθηκεύσω βιβλία στο σπίτι μου, πολλά απ’ τα οποία δεν έχω διαβάσει πάνω από μια φορά. Έτσι, πολλές φορές αναλαμβάνω εγώ το ρόλο μιας δανειστικής βιβλιοθήκης για συγγενείς και φίλους. Καταλαβαίνω ότι ίσως να έχει περιορισμένο ενδιαφέρον αυτή η παράθεση προσωπικών εμπειριών, αλλά αν κανείς κάτσει και αναλογιστεί ότι ένα ολόκληρο νησί 17.000 - 18.000 κατοίκων δεν έχει μια πραγματικά αξιόλογη δανειστική βιβλιοθήκη και ένα πλήθος νεαρών παραδοσιακών οργανοπαιχτών, όπως φερ’ ειπείν υπάρχει στα Δωδεκάνησα και στην Κρήτη, ίσως απογοητευθεί βαθιά.
Ένα μικρό μα σημαντικό μέρος του προσωπικού μου οράματος για όλο νησί, λοιπόν, είναι και αυτά τα δύο ζωτικά όργανα ενός μεγαλύτερου πολιτιστικού ιστού. Μια κεντρική δανειστική βιβλιοθήκη άξια της πολιτιστικής και λογοτεχνικής μας κληρονομιάς, που θα στηθεί σε ένα απ’ τα πάμπολλα κτήρια της Μύρινας, τα οποία επίσης μένουν αναξιοποίητα εδώ και χρόνια μολονότι είναι αρχιτεκτονικά «διαμάντια». Ένα δημοτικό ωδείο ή, γιατί όχι, και ένα μουσικό σχολείο, με βασικό και προχωρημένο πρόγραμμα εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων, όπως λύρα, σαντούρι και λαούτο, και μαθήματα μουσικής παιδείας και προπαιδείας. Για όσα παιδιά θέλουν να πάρουν τη σκυτάλη της λημνιακής μουσικής στα χέρια τους, ειδικά αυτό τον καιρό του μαρασμού και της αφομοίωσης απ’ την εφήμερη ποπ κουλτούρα σε όλους τους τομείς της τέχνης.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η μουσική και το βιβλίο που αφορούν το πολιτιστικό γίγνεσθαι της Λήμνου. Παρ’ όλο που υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός καλλιτεχνών οι οποίοι δραστηριοποιούνται εντός και εκτός νησιού, με κοινό γνώμονα το νησί, εν τούτοις υπάρχει σοβαρό κενό σε υποδομές γι’ αυτούς. Επιγραμματικά και μόνο αναφέρω οργανωτικές ελλείψεις στους τομείς του θεάτρου, της φωτογραφίας, των εκθεσιακών χώρων, των άλλων καλών και εικαστικών τεχνών, όπως λέσχες ζωγραφικής και λοιπών εικαστικών τεχνών. Είμαστε απ’ τα λίγα νησιά που δεν έχουμε οργανωμένα δημοτικά εργαστήρια λαϊκής τέχνης, που αφορούν στην περίπτωση της Λήμνου τα τσουκαλαριά και τα σιδεράδικα, τέχνες για τις οποίες ο τόπος διαθέτει υπερχιλιετή παράδοση. Επίσης χρειάζεται αναμόρφωση το ζήτημα των τοπικών χορευτικών σχημάτων, καθώς και της μορφής λειτουργίας των πολιτιστικών συλλόγων του κάθε χωριού, που δυστυχώς - και με ελάχιστες εξαιρέσεις - ψυχορραγούν. Υπάρχουν μερικές δομές, που όμως δεν επαρκούν. Πρότασή μας, η οργάνωση και στελέχωσή τους στο βέλτιστο βαθμό.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε μιλώ για κάποιο κούφιο, τοπικιστικό κάλεσμα, αλλά απλώς για μια αυτονόητη και εδαφική κατασκευή, που με ενιαίο και οργανωμένο τρόπο θα στεγάσει τα όνειρα, τη δημιουργικότητα και την αγάπη των παιδιών μας στο μέλλον. Αντίστοιχη εκείνων που υπάρχουν σε τόσα και τόσα μέρη της Ελλάδας, ακόμη και στα πιο μικρά, όπου ο κάθε δημότης μπορεί να επιλέξει από μια γκάμα δραστηριοτήτων για εκείνον και την οικογένειά του.
Ο Παναγιώτης Μαυροθαλασσίτης, όλος ο συνδυασμός, μαζί κι εγώ σας προσκαλούμε να σταθείτε αρωγοί στην προσπάθεια αλλαγής που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στον τόπο, με θετική διάθεση και συνεργατικότητα, για ένα καλύτερο «αύριο». Για το παρόν και το μέλλον του τόπου, μα πάνω απ’ όλα για τα παιδιά μας.

* Ο Κώστας Ζαφειρίου είναι συγγραφέας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Μούδρου.