«Δεν συμφωνώ ουδέ κατά κεραίαν με όσα λέγεις και γράφεις,
αλλά θα αγωνίζομαι για το δικαίωμά σου να τα λέγεις
και να τα γράφεις».
(Βολταίρος)
Ολοένα και συχνότερα τον τελευταίο καιρό, εκδηλώνονται στη χώρα μας κρούσματα βίαιων αντιδράσεων από τους θεωρητικούς του κοινωνικού χάους, από φανατισμένους οπαδούς των προπαγανδιστών της «εξέγερσης» ή από διάφορους «οργισμένους πολίτες». Το μένος τους στρέφεται επί δικαίων και αδίκων, επί εμψύχων και αψύχων -ακόμα και κατά του Μετρό-, κατά παντός διαφωνούντος και αντιτιθεμένου στην τυφλή βία. Ο προσφιλέστερος στόχος των «μασκοφόρων εκδικητών» και των «οργισμένων πολιτών», είναι τα πολιτικά πρόσωπα και ειδικότερα τα κυβερνητικά στελέχη, στα οποία σχεδόν έχει απαγορευτεί «επαναστατικώ δικαίω» η κυκλοφορία στους δρόμους, η παρουσία και ομιλία σε δημόσιες εκδηλώσεις και ακόμα η σίτιση στα... δημόσια εστιατόρια.
Το πλέον όμως θλιβερό κατάντημα, που παραπέμπει σε... «δημοκρατία» Κάφρων και όχι σε δημοκρατική χώρα, που αν μη τι άλλο συμπίπτει εδαφικά με τη γενέτειρα της δημοκρατίας, είναι αυτό που συνέβη στο Πανεπιστήμιο Πατρών, εναντίον του ογδοντατριάχρονου νομπελίστα καθηγητή του Χάρβαρντ, διάσημου παγκοσμίως επιστήμονα, που πρώτος αποκωδικοποίησε το ανθρώπινο DNA, του Τζέιμς Γουότσον. Αυτόν το μεγάλο επιστήμονα, που είχε προσκληθεί να ομιλήσει για την ανακάλυψη της «διπλής έλικας» του ανθρώπινου DNA, επιχείρησε, ενώ ευρισκόταν στο βήμα, να χτυπήσει με ένα στειλιάρι (και πιθανώς να σκότωνε) ένας νεαρός κουκουλοφόρος, διότι -ως «σοφότερος» αυτός- διαφωνούσε με κάποιες απόψεις που είχε διατυπώσει ο διάσημος επιστήμονας!
Όσο κι αν είναι πλέον συνήθη τέτοια φαινόμενα στους πανεπιστημιακούς χώρους της ημεδαπής, όπου -χάρη στο «άσυλο» παντός συμπλεγματικού και ανεγκέφαλου- έχει προ πολλού καταργηθεί κάθε ελεύθερη έκφραση και κάθε διακίνηση ιδεών, εκτός απ’ αυτές που εξάπτουν την αρρωστημένη φαντασία των οραματιστών του κοινωνικού χάους, αυτό το τελευταίο κρούσμα μάς επιβάλει να ξανακοιταχτούμε στον καθρέφτη ως λαός, να ψάξουμε και να βρούμε τόση βαρβαρότητα, τόσοι Αττίλες και τόσοι Βάνδαλοι, πώς ξεφύτρωσαν και πώς μεγάλωσαν σ’ αυτή την ηλιόλουστη χώρα.
Έχουμε, λοιπόν, ως χώρα κατρακυλήσει σε τέτοιο βάθος απαιδευσίας; Μας έχει διαποτίσει ως το τελευταίο κύτταρο του εγκεφάλου μας, η αντιδημοκρατική ιδεολογία, η άρνηση στο ανθρωπιστικό περιεχόμενο του πολιτισμού, που ανέπτυξαν σ’ αυτά τα ίδια χώματα κάποιοι άνθρωποι με την ίδια εθνική ονομασία μ’ εμάς;
Αυτά τα παιδιά με τα σκεπασμένα πρόσωπα, από ποια σκοτεινά σπήλαια βγήκαν; Δεν πέρασαν ποτέ από κανένα σχολείο; Κανένας δάσκαλος δεν τους δίδαξε να σέβονται τίποτα από τα ιερά και όσια του πολιτισμού μας; Κι αν οι δάσκαλοι στάθηκαν αδύναμοι να διδάξουν το σεβασμό και την αγάπη στη γνώση και στα δημιουργήματα του ανθρώπινου πολιτισμού, τι διδάσκονταν από τις κομματικές οργανώσεις που τους κατηχούσαν, από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις τους, από τα Μ.Μ.Ε.;
Κανείς ποτέ δεν τους έδωσε να καταλάβουν ότι χωρίς την ανοχή στη διαφορετικότητα των συνανθρώπων τους, στη διαφορετική άποψη των άλλων -που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της δημοκρατίας από τα φασιστικά και τα παντός είδους ολοκληρωτικά καθεστώτα- είναι αδύνατη η ελεύθερη και ισότιμη συνύπαρξη των ανθρώπων σε οργανωμένες κοινωνίες;
Κανείς δεν τους έδωσε να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν απόλυτες ούτε αιώνιες αλήθειες και πως ο καθένας μας κρατάει ένα μικρό γυαλάκι από το μεγάλο καθρέφτη της πραγματικής αλήθειας και πως αυτό που σήμερα θεωρείται ως ατράνταχτη αλήθεια, σε λίγα χρόνια μπορεί ν’ αποδειχθεί ανθρώπινη βλακεία και κούφια δοκησισοφία;
Κανείς δεν τους δίδαξε πως όποιος φοβάται το διάλογο και αντί της πειθούς μετέρχεται τη βία, για να υποτάξει δια του φόβου τους ανθρώπους, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πολιτισμένη κοινωνία -και το χειρότερο- όταν κάποτε «ενηλικιωθεί», θα αυτοδικαστεί να ζει με το αναπλήρωτο κενό μιας «χαμένης ζωής»;

Ο νεαρός κουκουλοφόρος που θέλησε με το στειλιάρι να «αντιπαρατεθεί» στις «ρατσιστικές» απόψεις του νομπελίστα Τζέιμς Γουότσον, οι επιστρατευμένοι στα κομματικά τάγματα εφόδου, οι δήθεν αριστεροί που συμμαχούν με τους εξεγερμένους καταπατητές και οικοπεδοφάγους της Λαυρεωτικής, οι «επαναστάτες του γιαουρτιού» και οι «οργισμένοι πολίτες», που εκτονώνονται με προπηλακισμούς και επιθέσεις κατά εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού και κατά παντός διαφωνούντος με την αντιπολιτευτική τακτική τους, είναι καιρός να σκεφθούν σε ποιό βάραθρο βαρβαρότητας σπρώχνουν τη χώρα.
Το στειλιάρι, που σήκωσε ένας άξεστος νεαρός εναντίον του διάσημου νομπελίστα, ας μη γίνει το σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας που προσβάλλει και καταστρέφει ό,τι ωραίο και ευγενικό δημιουργήθηκε σ’ αυτό τον τόπο.