Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Οι Σγουροκαμίνηδες και το τέλος των διλημμάτων
Είκοσι χρόνια είναι στην εξουσία ο Γιώργος, είτε ως υπουργός είτε ως πρωθυπουργός, και όμως εμφανίστηκε σαν αλεξιπτωτιστής, που μόλις έπεσε στην Ελλάδα για να τη σώσει. Προσπάθησε να μας πείσει με διακαναλικές βάζοντάς μας αντιφατικά και απίθανα ψευτοδιλήμματα. Προεκλογικά μάς έβαλε το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Κέρδισε τις εκλογές και επέλεξε τη βαρβαρότητα. Μετά τις εκλογές μάς έβαλε το δίλημμα «Σωτηρία με το μνημόνιο ή χρεωκοπία». Απάντησε «με χρεωκοπία» ρίχνοντας τη χώρα στην πτώχευση. Όσο και αν δεν του αρέσει η λέξη, για πτώχευση πρόκειται, αφού η μόνη αρμοδιότητα που έχει μείνει για το Ελληνικό Δημόσιο είναι να πληρώνει ληξιπρόθεσμα χρέη και μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Οι λέξεις δεν καμουφλάρουν την πραγματικότητα. Όπως το χρηματιστήριο: Όταν ο δείκτης φουντάρει, για να μην τρομάξει ο κόσμος, το σερβίρουν σα νευρικότητα και σα διόρθωση. Υπάρχει κάτι άλλο που κάνει το Ελληνικό Δημόσιο και δεν το βλέπουμε; Το κοινωνικό κράτος το διέλυσε μαζί με το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ. Βλέπει να πλησιάζει το τέλος της εποχής και μην πιστεύοντας ούτε αυτός ότι το Μνημόνιο θα μας βγάλει από την κρίση, εμφανίζει το τρίτο και πιο ευτελές δίλημμα: «Σγουροκαμίνηδες ή χάος». Αν, δηλαδή, ο Σγουρός τερματίσει τρίτος και καταϊδρωμένος και ο Καμίνης δεύτερος και ζεματισμένος, πάει χάθηκε η χώρα. Στην πράξη εκβιάζει το ίδιο του το κόμμα. Από πρωθυπουργός γίνεται κομματάρχης, μπερδεύοντας τη σωτηρία της πατρίδας με τον Καμίνη. Τι άλλο να φοβηθούν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί των 500 ευρώ, οι μικροί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που χρεωκοπούν; Άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε όποια χώρα εφαρμόστηκαν τα μέτρα του Δ.Ν.Τ., η κυβέρνηση που τα πήρε δε στέριωσε. Αποχώρησε παραδίνοντας την εξουσία σε μια επόμενη και αυτή σε μια μεθεπόμενη, μέχρι να πληρωθούν τα χρέη των πιστωτών. Στη δική μας περίπτωση, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Για άλλη μια φορά μάς είπε ψέματα ότι δε θα πάρει νέα μέτρα, ενώ εδώ και ένα μήνα ο πραγματικός πρωθυπουργός, ο Όλι Ρεν, μας το διαβεβαίωσε. Μας συνέστησε, μάλιστα, όπως κάνουν όλοι όταν υποφέρουμε, να κάνουμε υπομονή. Ναι, αλλά αυτοί που μας το λένε, δεν υποφέρουν. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι δεν έχει πια τη λαϊκή στήριξη και ότι μόνο οι αγορές τον εμπιστεύονται. Τον στηρίζουν η Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ.. Δεν πήγαν τσάμπα τόσες και τόσες βραβεύσεις από αυτούς στον «ειλικρινή Έλληνα πρωθυπουργό». Αυτό που ήθελαν το πέτυχαν. Κινέζικο εργασιακό περιβάλλον επέβαλαν στη Ελλάδα με αύξηση των ορίων του εργάσιμου βίου, με ανασφάλιστη εργασία, με κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και απολύσεις χωρίς κόστος για τους εργοδότες.
Στην Ελλάδα του Γιώργου
- Κάποτε λέγαμε: Μάνη, Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, ζήτω η Ελλάδα. Τώρα λέμε: Ελληνικό, Αστακός, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ζήτω τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
- Ποιος τον συμβούλευσε να βγει σε διακαναλική; Και μόνο για τα φτωχά ελληνικά του, εκτίθεται. Δεν μπορείς να είσαι πρωθυπουργός και σε κοινή ακρόαση να λες για «πάταξη της διαφάνειας» και για «συνεννόηση με τους κυνικούς εταίρους».
- Καλύπτει η αναφορά των 20 δευτερολέπτων του πρωθυπουργού περί ανεργίας την απελπισία του ενός εκατομμυρίου ανέργων;
- Απ’ όλον αυτό τον ορυμαγδό, τι τελικά διασώθηκε; Μα τα κονδύλια για τα όπλα. Ζητάνε οι Γερμανοί και οι Γάλλοι να αγοράσουμε τα όπλα τους. Μας κυνηγούν σαν τη Σκύλλα και μας προσφέρουν βοήθεια σαν τη Χάρυβδη.
Είκοσι χρόνια είναι στην εξουσία ο Γιώργος, είτε ως υπουργός είτε ως πρωθυπουργός, και όμως εμφανίστηκε σαν αλεξιπτωτιστής, που μόλις έπεσε στην Ελλάδα για να τη σώσει. Προσπάθησε να μας πείσει με διακαναλικές βάζοντάς μας αντιφατικά και απίθανα ψευτοδιλήμματα. Προεκλογικά μάς έβαλε το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Κέρδισε τις εκλογές και επέλεξε τη βαρβαρότητα. Μετά τις εκλογές μάς έβαλε το δίλημμα «Σωτηρία με το μνημόνιο ή χρεωκοπία». Απάντησε «με χρεωκοπία» ρίχνοντας τη χώρα στην πτώχευση. Όσο και αν δεν του αρέσει η λέξη, για πτώχευση πρόκειται, αφού η μόνη αρμοδιότητα που έχει μείνει για το Ελληνικό Δημόσιο είναι να πληρώνει ληξιπρόθεσμα χρέη και μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Οι λέξεις δεν καμουφλάρουν την πραγματικότητα. Όπως το χρηματιστήριο: Όταν ο δείκτης φουντάρει, για να μην τρομάξει ο κόσμος, το σερβίρουν σα νευρικότητα και σα διόρθωση. Υπάρχει κάτι άλλο που κάνει το Ελληνικό Δημόσιο και δεν το βλέπουμε; Το κοινωνικό κράτος το διέλυσε μαζί με το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ. Βλέπει να πλησιάζει το τέλος της εποχής και μην πιστεύοντας ούτε αυτός ότι το Μνημόνιο θα μας βγάλει από την κρίση, εμφανίζει το τρίτο και πιο ευτελές δίλημμα: «Σγουροκαμίνηδες ή χάος». Αν, δηλαδή, ο Σγουρός τερματίσει τρίτος και καταϊδρωμένος και ο Καμίνης δεύτερος και ζεματισμένος, πάει χάθηκε η χώρα. Στην πράξη εκβιάζει το ίδιο του το κόμμα. Από πρωθυπουργός γίνεται κομματάρχης, μπερδεύοντας τη σωτηρία της πατρίδας με τον Καμίνη. Τι άλλο να φοβηθούν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί των 500 ευρώ, οι μικροί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που χρεωκοπούν; Άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε όποια χώρα εφαρμόστηκαν τα μέτρα του Δ.Ν.Τ., η κυβέρνηση που τα πήρε δε στέριωσε. Αποχώρησε παραδίνοντας την εξουσία σε μια επόμενη και αυτή σε μια μεθεπόμενη, μέχρι να πληρωθούν τα χρέη των πιστωτών. Στη δική μας περίπτωση, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Για άλλη μια φορά μάς είπε ψέματα ότι δε θα πάρει νέα μέτρα, ενώ εδώ και ένα μήνα ο πραγματικός πρωθυπουργός, ο Όλι Ρεν, μας το διαβεβαίωσε. Μας συνέστησε, μάλιστα, όπως κάνουν όλοι όταν υποφέρουμε, να κάνουμε υπομονή. Ναι, αλλά αυτοί που μας το λένε, δεν υποφέρουν. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι δεν έχει πια τη λαϊκή στήριξη και ότι μόνο οι αγορές τον εμπιστεύονται. Τον στηρίζουν η Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ.. Δεν πήγαν τσάμπα τόσες και τόσες βραβεύσεις από αυτούς στον «ειλικρινή Έλληνα πρωθυπουργό». Αυτό που ήθελαν το πέτυχαν. Κινέζικο εργασιακό περιβάλλον επέβαλαν στη Ελλάδα με αύξηση των ορίων του εργάσιμου βίου, με ανασφάλιστη εργασία, με κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και απολύσεις χωρίς κόστος για τους εργοδότες.
Στην Ελλάδα του Γιώργου
- Κάποτε λέγαμε: Μάνη, Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, ζήτω η Ελλάδα. Τώρα λέμε: Ελληνικό, Αστακός, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ζήτω τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
- Ποιος τον συμβούλευσε να βγει σε διακαναλική; Και μόνο για τα φτωχά ελληνικά του, εκτίθεται. Δεν μπορείς να είσαι πρωθυπουργός και σε κοινή ακρόαση να λες για «πάταξη της διαφάνειας» και για «συνεννόηση με τους κυνικούς εταίρους».
- Καλύπτει η αναφορά των 20 δευτερολέπτων του πρωθυπουργού περί ανεργίας την απελπισία του ενός εκατομμυρίου ανέργων;
- Απ’ όλον αυτό τον ορυμαγδό, τι τελικά διασώθηκε; Μα τα κονδύλια για τα όπλα. Ζητάνε οι Γερμανοί και οι Γάλλοι να αγοράσουμε τα όπλα τους. Μας κυνηγούν σαν τη Σκύλλα και μας προσφέρουν βοήθεια σαν τη Χάρυβδη.