Με αφορμή μια μετάφραση άρθρου από την τουρκική εφημερίδα «Gündem» («Επικαιρότητα») του Salahattin Erdem με τίτλο «Ήττα της συνομωσίας»

Γράφει η τουρκική φιλοκουρδική εφημερίδα «Gündem»:
«Ο κουρδικός λαός θέλει να νικήσει τη διεθνή συνομωσία, που εξυφάνθηκε στις 15 Φεβρουαρίου πριν 11 χρόνια. Η κουρδική νεολαία και οι γυναίκες, στις ολοένα και αυξανόμενες διαδηλώσεις φωνάζουν το σύνθημα “Φτάνει πια, τέρμα στα βασανιστήρια στο Ιμραλί (σ.σ. νησί όπου κρατείται ο Οτσαλάν), λευτεριά στον Οτσαλάν”.
Οι Κούρδοι αντιστέκονται στη διεθνή συνομωσία επί 11 χρόνια και με τη στάση τους απέδειξαν την αποτυχία της. Η αλλαγή στάσης του κουρδικού λαού άρχισε στις 15 Φεβρουαρίου 2006, με την καταδίκη των βασανιστηρίων κατά του Οτσαλάν και συνεχίζεται με διάφορες μορφές, καταλήγοντας στην απαίτηση του 10 Συνεδρίου (μάλλον του PKK) για λευτεριά στον Οτσαλάν.
Είναι γνωστό ότι η διεθνής συνομωσία άρχισε στις 9 Οκτωβρίου 1998 με την έξοδο του Οτσαλάν από τη Συρία. Η οργάνωση της συνομωσίας έγινε από κοινού από ΗΠΑ, Ισραήλ και Μεγάλη Βρετανία, Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Δημοκρατικός Κλίντον, ξεκίνησε δε με την προειδοποίηση του τελευταίου προς τον Πρόεδρο της Συρίας, Ασσάντ, και με τη συμμετοχή του Αιγυπτίου Προέδρου Μουμπάρακ.
Σήμερα έχουμε ξανά κυβέρνηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ και η κ. Κλίντον είναι επικεφαλής του ΥΠΕΞ. Άραγε η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα αποκαταστήσει την ιστορική αδικία κατά των Κούρδων;
Στα 11 χρόνια που πέρασαν, σε μεγάλο βαθμό έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες της συνομωσίας. Είναι γνωστό ότι με την έξοδο του Οτσαλάν από τη Ρώμη και με τη δεύτερη είσοδό του στη Ρωσία, η επιχείρηση τέθηκε πλήρως υπό τον έλεγχο της CIA. Οι Ρωσία, Ελλάδα και Κένυα ενήργησαν επακριβώς για την ολοκλήρωση του σχεδίου, άραγε σήμερα αυτά τα κράτη έχουν αντιληφθεί την ιστορική αδικία που διέπραξαν;
Το μεγαλύτερο ρόλο στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου έπαιξε ο κ. Καλιντερίδης, ο οποίος προσπαθεί δίνοντας κάποιες πληροφορίες να εξηγήσει ορισμένα πράγματα στη κοινή γνώμη. Αυτός και όσοι κατέχουν πληροφορίες, να τις αποκαλύψουν με θάρρος στην κοινή γνώμη και να συμβάλουν στην αποκατάσταση της αδικίας και την τιμωρία των υπευθύνων.
Συμμετοχή στη συνομωσία είχαν και τα κόμματα KDP (Μπαρζανί) και YNK (Ταλαμπανί) των Κούρδων του Β. Ιράκ, τα όποια, εάν δε συναινούσαν στη συμφωνία της 17 Σεπτεμβρίου ‘98, που έγινε στην Ουάσιγκτον και δεν αποδέχονταν ότι “το PKK είναι τρομοκρατική οργάνωση και πρέπει να εγκαταλείψει το Β. Ιράκ”, η συνομωσία δε θα πετύχαινε.
Σήμερα τα κουρδικά κόμματα, στο βόρειο Ιράκ, με την πολιτική τους έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τη διεθνή συνομωσία και πρέπει έτσι να συνεχίσουν. Είναι δε αναγκαία μια διεθνή διάσκεψη για χάραξη “κουρδικής εθνικής στρατηγικής” και κουρδική ενότητα.
Η διεθνής συνομωσία στόχο είχε με την εξαφάνιση του Οτσαλάν να επιτύχει τον αφανισμό του PKK. Στα σχέδιά τους όμως εμπόδιο στάθηκε ο ίδιος ο Οτσαλάν, ο οποίος με τις ενέργειές του (μέσα από τη φυλακή) κινητοποίησε τον κουρδικό λαό, ενάντια στις ενέργειες που αποσκοπούν στον αφανισμό του.
Οι κυβερνήσεις Ετζεβίτ και Ερντογάν, με τα συστηματικά βασανιστήρια κατά του Οτσαλάν, θέλουν να επιτύχουν τη φυσική εξόντωσή του και μέσω αυτού τον αφανισμό του κουρδικού λαού.
Η 11χρονη κινητοποίηση των Κούρδων κατά των ενεργειών εναντίον του ηγέτη τους, έδειξε την αποφασιστικότητά τους για την επανάκτηση της ελευθερίας τους. Πρωτοπόροι στον αγώνα είναι οι νέοι και οι γυναίκες. Στην 11η επέτειο της συνομωσίας, η αγωνιστικότητα του λαού έδειξε σε όλους την ήττα της συνομωσίας και τον έφερε πιο κοντά στην ελευθερία.»

Αντί σχολίων…
Είναι οφθαλμοφανής η προσπάθεια του αρθρογράφου να επιτύχει αφενός την ενότητα των Κούρδων, ανεξάρτητα σε ποιο κράτος διαβιούν και αφετέρου να «ρίξει» γέφυρες προς τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Με την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ οι σχέσεις ήταν άριστες, μην ξεχνάμε ότι μέλη τού PKK πολέμησαν και πιθανόν πολεμούν στην περιοχή της Βαγδάτης, ενισχύοντας τα στρατεύματα των ΗΠΑ στον αγώνα κατά των εξτρεμιστών ισλαμιστών.
Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια διατήρησης των καλών σχέσεων με τους Κούρδους του Β. Ιράκ και δημιουργία κουρδικής εθνικής συνείδησης. Τελευταία παρατηρείται αλλαγή στις σχέσεις, τούτο δε έχει ως απόδειξη την προσπάθεια των δυνάμεων του Μπαρζανί να περιορίσουν την ένοπλη δραστηριότητα των ανδρών του PKK μόνο στις ορεινές περιοχές, που συνορεύουν με την Τουρκία. Η κουρδική ενότητα είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο, που με βάση την ιστορική πραγματικότητα είναι δύσκολο να επιτευχθεί.
Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της παράδοσης του Οτσαλάν, τις οποίες γνωρίζουν μόνο οι πρωταγωνιστές και επαφίεται στη συνείδησή τους να τις αποκαλύψουν στην κοινή γνώμη και όχι να προσπαθούν να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας σε κάθε επέτειο, ένα είναι σίγουρο. Ότι αυτοί που σχεδίασαν την όλη επιχείρηση από Συρία μέχρι Κένυα πέτυχαν απόλυτα τους αντικειμενικούς σκοπούς τους.
H παράδοση του Οτσαλάν αποτέλεσε την απαρχή της πολιτικοποίησης του κουρδικού ζητήματος και τούτο φάνηκε στη συνέχεια με τα δειλά βήματα της κυβέρνησης του Ερντογάν (κρατική ΤV στην κουρδική γλώσσα), παράλληλα δε, την παρούσα περίοδο, ο περιορισμός των στρατιωτικών ενεργειών εκ μέρους των Κούρδων αντανακλά την εσωτερική διαμάχη ως προς τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί (στρατιωτική δράση ή ειρηνικές διαδηλώσεις).
Τυγχάνει άξιον απορίας πώς κατορθώνει να καθοδηγεί το κίνημα των Κούρδων μέσα από τη φυλακή (υπό τον πλήρη έλεγχο του Στρατού)· μήπως αποτελεί και αυτό μέρος του όλου σχεδίου;
Όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο κείμενο, η λύση του κουρδικού ζητήματος, εντός των ορίων της τουρκικής επικράτειας, περνά μέσα από πολιτικές και ειρηνικές διαδικασίες. Τούτο φαίνεται ότι έχει γίνει αντιληπτό από μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, ιδιαίτερα στο κυβερνών κόμμα του Ερντογάν, καταλύτη δε της επιτάχυνσης της διαδικασίας θα αποτελέσουν πιθανά δυσμενή αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές της 29ης Μαρτίου του τρέχοντος έτους. Η επικράτηση Κούρδων υποψήφιων δημάρχων, υποστηριζόμενων από το DTP (κουρδικό κόμμα στην τουρκική εθνοσυνέλευση), θα δώσει ώθηση στην ειρηνική δράση των Κούρδων, εξέλιξη η οποία δεν είναι επιθυμητή από τα «γεράκια» και των δύο πλευρών.

* Ο Στρατής Χαραλάμπους είναι Μυτιληνιός, απόστρατος ανώτερος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.