Καταλήψεις μέσα στην εξεταστική περίοδο… Να κάτι που λίγοι το περίμεναν. Κλειστά λοιπόν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα χωρίς να ξέρει κανείς το πότε θα ανοίξουν. Γενικές συνελεύσεις σε εβδομαδιαία βάση θα αποφασίζουν για την τύχη της κάθε σχολής.
Το κύμα αυτό ξέσπασε μετά την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου στη Βουλή από μία πρωτόγνωρη πλειοψηφία 250 βουλευτών! Αξίζει να σημειωθεί εδώ, βέβαια, ότι ο νόμος έχει ψηφιστεί. Δεν έχει τεθεί σε διαβούλευση και συνεπώς δεν επιδέχεται αλλαγές και θα εφαρμοστεί ως έχει.
Από την άλλη μεριά, μέσα στα αμφιθέατρα οι φοιτητικές παρατάξεις υποστηρίζουν όλες ανεξαιρέτως κατάληψη, μέσα σε διαφορετικό ιδεολογικό πλαίσιο η καθεμία φυσικά. Αυτό και μόνο λοιπόν έκανε πολλούς να υποστηρίξουν ότι το πόσο λανθασμένος είναι ο νόμος φαίνεται από την πρωτοφανή σύγκλιση απόψεων των παρατάξεων.
Ωραία… Και τώρα ας βγάλουμε από μπροστά μας το δάχτυλο και ας κοιτάξουμε κατάματα τον καθρέφτη.
Η ταύτιση των απόψεων δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Οι παρατάξεις συμφωνούν γιατί πολύ απλά ο νόμος τις θίγει όλες, αφού μειώνει σταδιακά την ισχύ τους στα αμφιθέατρα. Κάπως έτσι οι φορείς των κομμάτων στον πανεπιστημιακό χώρο - όσο και αν προσπαθούν με δηλώσεις να αποδείξουν ότι δεν είναι έτσι - τρομοκρατήθηκαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους. Υπερασπιζόμενοι, λοιπόν, τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των φοιτητών στη δωρεάν παιδεία καταργούν το δικαίωμά τους να δώσουν τα μαθήματα που χρωστούν στην εξεταστική ή να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους στη συνέχεια. Είναι λογικό βέβαια να υπερασπίζονται τη δωρεάν παιδεία. Είναι κάτι η τελευταία που νιώσαμε όλοι στο πετσί μας, προσπαθώντας να μπούμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και πολύ νωρίτερα.

Πέρα από τους φοιτητές, στα όσα συμβαίνουν συμμετέχουν και οι καθηγητές. Εκεί εντύπωση προκαλεί η διάσταση που εμφανίζουν οι απόψεις ίδιων ανθρώπων. Πώς άλλωστε μπορεί κάποιος να εξηγήσει το γεγονός ότι από τη μία πλευρά οι Σύγκλητοι, ως μη όφειλαν εκ του ρόλου τους, ανακοινώνουν την αναβολή της εξεταστικής για να «κινητοποιηθούν και να ενημερωθούν οι φοιτητές» - δίνοντάς τους στην ουσία χρόνο για να πραγματοποιήσουν γενικές συνελεύσεις από τις οποίες προέκυψαν καταλήψεις -, ενώ από την άλλη πλευρά η Σύνοδος των Πρυτάνεων τάσσεται υπέρ των… ανοιχτών πανεπιστημίων!
Στον αντίποδα όλων αυτών, βρίσκεται μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Βρίσκονται φοιτητές επί πτυχίω, οι οποίοι βλέπουν μεταπτυχιακά και διορισμούς να χάνονται. Βρίσκονται και άλλοι φοιτητές οι οποίοι πιέζονται λόγω πτυχιακών εργασιών. Βρίσκονται νέοι φοιτητές που δεν ξέρουν αν θα κατορθώσουν κάποια στιγμή να γραφτούν στα τμήματά τους ή να ξεκινήσουν τα μαθήματά τους. Βρίσκονται γονείς που σε δύσκολες οικονομικά εποχές πληρώνουν ενοίκια και αγωνιούν για το τι θα γίνει στο μέλλον. Είναι όμως μόνο αυτοί; Μήπως σε αυτή την τελευταία ομάδα ανθρώπων βρίσκονται και άλλοι πολίτες, όλοι αυτοί οι Έλληνες που έχουν κουραστεί από την εικόνα που δείχνει χρόνια τώρα το ελληνικό πανεπιστήμιο; Ο καιρός θα δείξει.
Καλό Σεπτέμβρη και καλό ακαδημαϊκό έτος!