Για κάποιο μεταφυσικό λόγο, μη-ερμηνεύσιμο με την απλή καθημερινή λογική, προσκαλώ ή δέχομαι φίλους και γνωστούς εξ Εσπερίας, να γνωρίσουν τη Λέσβο κατά το Πάσχα. Αυτή η σιωπηλή, προσωπικού κόστους, πράξη κρατάει χρόνια τώρα. Έτσι ήλθαν εδώ, έζησαν τη λεσβιακή άνοιξη και εβίωσαν το μυστήριο της ελληνικής θεώρησης της αναγέννησης Φύσης και Ανθρώπου, πολλοί· χωρίς δυσκολία, μπορώ να πω ότι έχουν περάσει από εδώ, αυτές τις σημαδιακές ημέρες, τρεις κάτοχοι του Διεθνούς Βραβείου Οικολογίας (το Νομπέλ Οικολογίας), πάνω από 20 διακεκριμένοι καθηγητές από την Ευρώπη και την Αμερική. Ένας εξ αυτών, διατηρεί πλέον και σπίτι στο Σίγρι, ως αναπόσπαστο τμήμα της ζωής του.
Εφέτος, ήταν εδώ δύο Γάλλοι καθηγητές, κορυφαίοι διεθνώς στις νευροεπιστήμες, την ψυχιατρική και τη νευρολογία. Οι καθηγητές αυτοί ανήκουν στη σπάνια κατηγορία των φιλελλήνων, κατά την αυθεντική έννοια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Ο ένας υπήρξε επί επταετία ο σύμβουλος του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας για θέματα βιοηθικής και μελέτης του ανθρώπινου εγκεφάλου, ενώ τώρα είναι σύμβουλος του Βατικανού επί των ιδίων θεμάτων. Η άλλη είναι πρωτοπόρος, παγκοσμίως, σε θέματα παιδοψυχολογίας νέων πασχόντων από ανίατες νόσους. Για να γίνει αντιληπτή η διάσταση της θεώρησής τους για την Ελλάδα ηθέλησαν η κόρη τους, μέλος της Εθνικής Γαλλίας της Ξιφασκίας, μια νέα νομικός κύρους, με πολλές σελίδες βιογραφικό, να αγωνισθεί με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ως ένδειξη της θέσης ότι «είμαστε όλοι Έλληνες»... Προφανώς, οι Ελληναράδες της ΕΟΕ απέρριψαν το αίτημά της... δεν πειράζει, διέπρεψε με ξένα χρώματα... εμείς, χάσαμε την ευκαιρία του συμβολισμού...
Οι δύο καθηγητές ήλθαν εδώ για να καταλάβουν καλύτερα τα αίτια της κατάρρευσης της νεο-Ελλάδας. Διαβάζουν το διεθνή Τύπο, βλέπουν τηλεόραση... και δεν καταλαβαίνουν. Ή δεν καταλάβαιναν. Στη Λέσβο, πήγαν στη Χρυσομαλλούσα να στολίσουν τον Επιτάφιο, στον Ασώματο για την περιφορά του με τη συνοδεία μουσικών και προσκόπων, κοινώνησαν - αυτοί οι Καθολικοί - από τα χέρια του παπα-Ραφαήλ, έφαγαν μεζέ από τους καλόκαρδους ναύτες των τορπιλακάτων στην προκυμαία, έριξαν βαρελότα την Ανάσταση για να τιμήσουν τη νίκη της Ζωής απέναντι στο Θάνατο, έψησαν αρνί στον οικογενειακό κήπο με διάφορους ανώνυμους Μυτιληνιούς, πήγαν στον Ταξιάρχη - τον Πολεμιστή Άγιο όπως είπαν - και την Παναγιά της Συκαμνιάς, οδοιπορώντας πεζή πήγαν στην Αγιάσο μέσα από τα θεοφράστεια μονοπάτια πεζοπορίας, έμειναν επιστημονικώς άναυδοι στο Σίγρι και το Μουσείο που έφτιαξε ο Ν. Ζούρος. Ζήτησαν να ερμηνεύσουν, ως Ευρωπαίοι πολίτες, το πρόβλημα της λαθραίας μετανάστευσης και κατάλαβαν πλήρως το ανθρωπιστικό πρόβλημα της Παγανής που είδαν από κοντά... Άκουσαν το θόρυβο των F16 που αναχαίτιζαν εισβολείς πάνω από τη Λέσβο... Επεσκέφθησαν τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου μας και διαπίστωσαν ότι ανάλογες δύσκολα τις βρίσκεις στη Γαλλία και την Ευρώπη... Μίλησαν με τον αδελφικό μου φίλο Π. Αλεξέλλη για τον κινηματογράφο, τον ελληνικό πολιτισμό και τα έθιμά μας, με «δυσπιστία» απέναντι στο σαρωτικό του λόγο. Κι έφυγαν ξέροντας ότι οι πρόσκαιρες αμφιβολίες τους ήταν προϊόν στρέβλωσης των διεθνών Μ.Μ.Ε..
Στο αεροδρόμιο, όπου τους πήγα, με την κάρτα στο χέρι, ο καθηγητής, μπροστά στο gate, γύρισε, στάθηκε προσοχή και μου είπε: «Μη φοβάστε, Κριστός Ανέστη, ήμασταν βέβαιοι, τώρα ξέρουμε σίγουρα και θα πράξουμε.» Με βαριά καρδιά γύρισα σπίτι. Βαριά, γιατί αναρωτιόμουν εάν ξέρουν κάτι, αντιστοίχως, ο Πωλ Τζερουλάνος, η Άντζελα Γκερέκου και, βεβαίως, η κ. Διαμαντοπούλου. Ο κίνδυνος είναι ορατός να χάσουμε τα αιώνια ερείσματά μας. Ό,τι κι αν κάνουν οι διεθνείς αγορές, η Ελλάς θα καταρρεύσει μόνον όταν χαθούν άνθρωποι σαν κι αυτούς. Κι είμαστε πολύ κοντά σ’ αυτό! Είναι κατανοητό, κύριοι υπουργοί του Πολιτισμού και της Παιδείας; Έχουμε καταλάβει ότι δραστική εξωτερική πολιτική ουσίας, ανέξοδη, μπορούμε κάνουμε, άνευ κραυγών, μέσω των υπουργείων αυτών κι όχι του δρος Droutsa; Και, επιτέλους, έχουν καταλάβει την ουσία της σημασίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου; Ναι ή όχι;