Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Ψάρια και Λαογραφία
Η βούλα στα πλευρά του χριστόψαρου χρησιμεύει στην πραγματικότητα ως αισθητήρας κίνησης, αλλά και, όπως μας λένε οι ιχθυολόγοι, ως παραπλανητικό μέσο για τους θηρευτές του ψαριού αυτού, που ζει σε μεγάλα βάθη. Το χριστόψαρο κάνει την πιο εξαιρετική σούπα, έχει λευκό κρέας και παρ’ όλη την τρομακτική όψη του, όψη που μοιράζονται όλα τα βενθικά ψάρια, είναι ένα πρώτης τάξης περιζήτητο αλίευμα.
Γιατί άραγε το έχουμε ονομάσει «Χριστόψαρο», ποια η σχέση του ψαριού αυτού με τον Ιησού Χριστό; Πρέπει να πάμε πιο πίσω, προ Χριστού, για να βρούμε τις «θεϊκές» καταβολές του φίλου μας… Το κλειδί για την κατανόηση του ονόματός του βρίσκεται σε αυτή την παράξενη βούλα στα πλευρά του. Οι άνθρωποι, που πάντα δίνουν ονόματα σύμφωνα με τα δικά τους «πιστεύω» και όχι με βάση την πραγματικότητα της φύσης, «είδαν» σε αυτήν τη βούλα θεϊκή παρέμβαση. Έτσι, από τα ελληνιστικά ακόμα χρόνια το ψάρι αυτό το έλεγαν «Zeus Faber», που σημαίνει λίγο - πολύ «Ο Δίας το Έφτιαξε». Πίστευαν, λοιπόν, πως η βούλα στα πλευρά του είναι το αποτύπωμα από το άγγιγμα του δαχτύλου του Δία, που έφτιαξε αυτό το μεγαλοπρεπές ψάρι. Ο λαός πάντα σκέφτεται έτσι, με μαρμαρώματα και αποτυπώσεις· σκεφτείτε τα «πέταλα» των αλόγων αγίων, την Ιερά Σινδόνα κ.τ.λ.. Όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, το ψάρι αυτό έπρεπε να μετονομαστεί. Έτσι ονομάστηκε χριστόψαρο και πια η βούλα στα πλευρά του δεν ήταν το άγγιγμα από το δάχτυλο του Δία, αλλά το αποτύπωμα από το δάχτυλο του Ιησού. Η παράδοση μας λέει πως όταν ο Καίσαρας ζήτησε από το Χριστό και τους μαθητές του φόρο να πληρώσουν, ο Χριστός είπε στους μαθητές του να ρίξουν τα δίχτυα τους στη λίμνη. Μέσα στα ψάρια που έπιασαν, υπήρχαν τα νομίσματα που θα έδιναν για φόρο. Το πρώτο ψάρι που άγγιξε ο Χριστός από αυτά που πιάστηκαν, ήταν το χριστόψαρο, που μέχρι τότες δεν είχε βούλα αλλά απέκτησε. Βέβαια, θα σκεφτεί κανείς, τα χριστόψαρα δε ζουν σε λίμνες. Εκεί κολλήσαμε τώρα; Ξέρετε κανένα ψάρι να έχει στα σπλάχνα του χρυσές λίρες; Θα υπάρχουν μερικά, βέβαια, καλό θα ήταν σε αυτές τις δύσκολες μέρες να ξέρουμε κατά πού πέφτουν… Έτσι λοιπόν, όταν τρώμε τη σουπίτσα από χριστόψαρο, θα έχουμε να λέμε στην ομήγυρη για την ονομασία του…
Η βούλα στα πλευρά του χριστόψαρου χρησιμεύει στην πραγματικότητα ως αισθητήρας κίνησης, αλλά και, όπως μας λένε οι ιχθυολόγοι, ως παραπλανητικό μέσο για τους θηρευτές του ψαριού αυτού, που ζει σε μεγάλα βάθη. Το χριστόψαρο κάνει την πιο εξαιρετική σούπα, έχει λευκό κρέας και παρ’ όλη την τρομακτική όψη του, όψη που μοιράζονται όλα τα βενθικά ψάρια, είναι ένα πρώτης τάξης περιζήτητο αλίευμα.
Γιατί άραγε το έχουμε ονομάσει «Χριστόψαρο», ποια η σχέση του ψαριού αυτού με τον Ιησού Χριστό; Πρέπει να πάμε πιο πίσω, προ Χριστού, για να βρούμε τις «θεϊκές» καταβολές του φίλου μας… Το κλειδί για την κατανόηση του ονόματός του βρίσκεται σε αυτή την παράξενη βούλα στα πλευρά του. Οι άνθρωποι, που πάντα δίνουν ονόματα σύμφωνα με τα δικά τους «πιστεύω» και όχι με βάση την πραγματικότητα της φύσης, «είδαν» σε αυτήν τη βούλα θεϊκή παρέμβαση. Έτσι, από τα ελληνιστικά ακόμα χρόνια το ψάρι αυτό το έλεγαν «Zeus Faber», που σημαίνει λίγο - πολύ «Ο Δίας το Έφτιαξε». Πίστευαν, λοιπόν, πως η βούλα στα πλευρά του είναι το αποτύπωμα από το άγγιγμα του δαχτύλου του Δία, που έφτιαξε αυτό το μεγαλοπρεπές ψάρι. Ο λαός πάντα σκέφτεται έτσι, με μαρμαρώματα και αποτυπώσεις· σκεφτείτε τα «πέταλα» των αλόγων αγίων, την Ιερά Σινδόνα κ.τ.λ.. Όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, το ψάρι αυτό έπρεπε να μετονομαστεί. Έτσι ονομάστηκε χριστόψαρο και πια η βούλα στα πλευρά του δεν ήταν το άγγιγμα από το δάχτυλο του Δία, αλλά το αποτύπωμα από το δάχτυλο του Ιησού. Η παράδοση μας λέει πως όταν ο Καίσαρας ζήτησε από το Χριστό και τους μαθητές του φόρο να πληρώσουν, ο Χριστός είπε στους μαθητές του να ρίξουν τα δίχτυα τους στη λίμνη. Μέσα στα ψάρια που έπιασαν, υπήρχαν τα νομίσματα που θα έδιναν για φόρο. Το πρώτο ψάρι που άγγιξε ο Χριστός από αυτά που πιάστηκαν, ήταν το χριστόψαρο, που μέχρι τότες δεν είχε βούλα αλλά απέκτησε. Βέβαια, θα σκεφτεί κανείς, τα χριστόψαρα δε ζουν σε λίμνες. Εκεί κολλήσαμε τώρα; Ξέρετε κανένα ψάρι να έχει στα σπλάχνα του χρυσές λίρες; Θα υπάρχουν μερικά, βέβαια, καλό θα ήταν σε αυτές τις δύσκολες μέρες να ξέρουμε κατά πού πέφτουν… Έτσι λοιπόν, όταν τρώμε τη σουπίτσα από χριστόψαρο, θα έχουμε να λέμε στην ομήγυρη για την ονομασία του…