- Λέγετε!
- Ν’ αγαπάς
σημαίνει
να σπαρταράς
στα σεντόνια
τα ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία…
- Δε σου λέω να πας να σε κοιτάξει γιατρός, γιατί η αρρωστοφοβία σου μας έχει όλους αρρωστήσει.
- Ν’ αγαπάς
σημαίνει
να πετάγεσαι μέσα
από σεντόνια,
κομματιασμένα
από την αϋπνία
και να ζηλεύεις τον Κοπέρνικο, αυτόν
κι όχι τον άντρα της Μαρίας Ιβάνα.

- Ποια είναι η Μαρία Ιβάνα; Έπιασε Ρωσίδα;
- Σου απαγγέλω ποίηση! Μαγιακόφσκι! Καλό;
- Ωραιότατο! Ο κακομοίρης την απαγγελία την έφαγε ή του τη φιλάς για την 25η Μαρτίου;
- Το πρώτο!
- Ώ! τον άνθρωπο! Φούντωσε μέσα στο κρύο! Και τώρα; Κρύβεσαι να περάσει το αυτόφωρο;
- Σε πληροφορώ κουβέντα δεν είπε. Έχει ακριβώς δυο μήνες να με βρίσει το μωρό μου.
- Κι ήθελες τη δόση σου! Μωρέ, μήπως σε έχει πράγματι βάλει spam;
- Άλλη εκδοχή;
- Να έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Σου λέει: Υπομονή, περνάει κρίση, θα της περάσει. Κι εμείς αυτό δε λέμε;
- Τρίτη περίπτωση;
- Να σπάει πλάκα!
- Έλα εδώ,
Έλα στο σταυροδρόμι
της πελώριας
κι αδέξιας αγκαλιάς μου.

- Αυτά είναι, τι να πει στον πόλιτσμαν; Ξέρετε, κύριε Ενωμοτάρχη, είναι μια που με βλέπει κι απαγγέλει Μαγιακόφσκι; Θα βγάλει ένταλμα το όργανο και κατά του ποιητού, ειδικά μάλιστα αν είναι ΠΑΣΟΚάκι. Στη σημερινή εποχή τη Ρωσία τη συμπαθούν οι δεξιοί.
- Τι να κάνει τώρα; Κρυώνει;
- Θες να σου απαντήσω ότι έχει κάποιαν να τον ζεσταίνει, για να μου κλέψεις το αυτοκίνητο και να κόβεις βόλτες το τετράγωνο;
- Δε θέλω να κρυώνει, αλλά δε θέλω να έχει άλλη.
- Ειλικρινές πλην μας έπρηξες!
- εγώ έτσι κι αλλιώς,
 κάποτε εγώ θα σε πάρω,
 είτε μοναχή σου,
 είτε μαζί με το Παρίσι.
- Να αφήσεις το Παρίσι στο Γούντυ Άλλεν! Θα πάω να τον βρω, «σε παρακαλώ», θα του πω, «κάν’ το για όλους μας. Ένα χρόνο τώρα, αυτή η δουλειά γίνεται. Τόσον καιρό ήσυχη ήταν. Ύστερα ερωτεύτηκε εσένα. Κι άμα ερωτευτεί, ερωτεύεται άγαρμπα. Κάνει μέρες να σε δει, λυσσάει. Μόλις την αγριέψεις, κλείνεται μέσα, διαβάζει από το πρωί ως το βράδυ, αποφασίσει ότι έχει πρόβλημα υγείας, τρέχει στους γιατρούς, τη διώχνουνε, κι ύστερα κλαίγεται σε όλους ότι είναι ολομόναχη στον κόσμο και κανένας δεν της δίνει σημασία. Πόσο θα αντέξουμε;»

- Φροντίζω την υγεία μου, εντάξει; Κι είμαι και τυπική. Τόσους πλανήτες έχω στην Παρθένο. Είμαι της ανάλυσης…
- Της ψυχοπάθειας είσαι! Μας έχει ξεσκίσει η Μέρκελ κι εκείνη υμνεί τη γερμανική κουλτούρα! Θα τη λιντσάρουνε καμμιά μέρα!
- Πόσες ώρες ανάβει το καλοριφέρ στην πολυκατοικία του; Να είναι κουλουριασμένο το μωρό μου στον καναπέ, τι να τρώει άραγε; Τι ώρα να κοιμάται; Κρυώνει στα σεντόνια; Φοράει πυτζάμες;
- Ήρθαμε και στο προκείμενο! Στο κρίσιμο σημείο! Εκεί μπαίνεις εσύ!
- Παρακάμπτω τα αγενή σου σχόλια. Έχω κι ατάκα αν φάω χυλόπιτα.
- Για λέ…
- Δε θες;
 Μείνε εκεί και ξεχειμώνιασε,
 και στο συνολικό λογαριασμό θα προσθέσουμε
 κι αυτή
 την προσβολή.
- Αυτά βλέπω κι αρνούμαι να ερωτευτώ.
- Αυτά έρχονται αυθόρμητα, δεν τα ορίζεις.
- Και τι κερδίζεις;
- Τουλάχιστον καταλαβαίνεις την ποίηση του Μαγιακόφσκι. Η ποίηση είναι να τη νιώθεις στο πετσί σου. Δε λέει ο Μάλαμας: «Σου είπα όσα έμαθα τα έμαθα με το σώμα»; Με τον έρωτα, βιώνεις τη γλώσσα των ποιητών, περπατάς στα σκοτεινά μονοπάτια των παθών τους, άσε με, πάλι το αγόρι μου σκέφτομαι, σε κλείνω, με ενοχλείς.