Ένα διαφορετικό αλλά αισιόδοξο μήνυμα για όσους έχουν περάσει τα πρώτα «-άντα», ότι δηλαδή ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, στέλνει με την προσωπική της επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις μια 49χρονη απ’ τα Πάμφιλα. Η οποία, διαβάζοντας συστηματικά, πέτυχε να εισαχθεί στη Γερμανική Φιλολογία. Όπως και η 18χρονη κόρη της, που πλέον θα είναι συμφοιτήτρια με τη μητέρα της.

Η επιτυχία στις εξετάσεις και σύντομα το πτυχίο της ξενόγλωσσης φιλολογίας ήταν το προϊόν ενός ρεαλιστικού στόχου που τέθηκε με αποκλειστικό σκοπό ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον, με το διορισμό σε σχολείο. Ούτε όνειρα, ούτε ουτοπικές αναζητήσεις. Καλύτερη δουλειά, με καλύτερες αποδοχές και καλύτερη σύνταξη, αφού ποτέ δεν είναι αργά να πάρει κανείς την τύχη του στα χέρια του και να παλέψει για τη ζωή του.

Η Κλαίρη (Κλεονίκη) Κατσιάνου έζησε για χρόνια στη Γερμανία, όπου γεννήθηκε και η μοναχοκόρη της Νάντια. Επιστρέφοντας πριν μια εξαετία στη Μυτιλήνη, η κ. Κατσιάνου έχοντας γνώση της Γερμανικής δούλεψε και εξακολουθεί να δουλεύει, κάνοντας μαθήματα σε φροντιστήριο. Πάντα όμως ήθελε να πάρει πτυχίο και να γίνει καθηγήτρια, να έχει τα προσόντα να διοριστεί στην εκπαίδευση και να διδάξει.

Χωρίς βοήθεια
Πέρυσι η κ. Κατσιάνου πήρε την απόφαση να πραγματώσει το στόχο της και τι πιο πρακτικό απ’ το να ξεκινήσει το διάβασμα. Και διάλεξε μάλιστα το δύσκολο δρόμο να εξεταστεί με την κατηγορία του 90%, ακριβώς όπως και οι μαθητές των ημερήσιων λυκείων. Ενδεχομένως λόγω και της δουλειάς της να μην μπορούσε να φοιτήσει σε εσπερινό σχολείο, όπου η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι συγκριτικά πιο εύκολη.
«Επέλεξα τη Θεωρητική Κατεύθυνση όπως και η κόρη μου η Νάντια», μας είπε χθες το μεσημέρι, «και ξεκίνησα το διάβασμα. Είμαι κάθετα αντίθετη με τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια, ειδικά για τα θεωρητικά μαθήματα, γιατί σου δίνουν μασημένη τροφή και δεν αφήνουν το μυαλό να δουλέψει. Εγώ διάβασα χωρίς καμμία βοήθεια, όπως και η κόρη μου, που ομοίως δεν έκανε ιδιαίτερα, και έγραψα πολύ καλά ξεπερνώντας τα 15.000 μόρια. Η κόρη μου με πέρασε κατά χίλια περίπου μόρια ,αν και διάβαζε λιγότερο από μένα.»
Δουλεύοντας το πρωί στις ελιές, το απόγευμα στο φροντιστήριο και έχοντας και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που απαιτεί ένα νοικοκυριό, η κ. Κατσιάνου στα 49 της χρόνια κάθισε και διάβασε, και τα κατάφερε πάρα πολύ καλά, παρ’ ότι είχαν περάσει 30 και βάλε χρόνια από τότε που είχε τελειώσει το σχολείο. Το 18,3 που έγραψε στη Βιολογία, το 17,3 στην Ιστορία και το 18,8 στο μάθημα των Γερμανικών, δείχνουν πόσο καλά απέδωσε η προσπάθειά της.
«Με τη Νάντια», συνέχισε η κ. Κατσιάνου, «δε διαβάζαμε μαζί. Σε άλλο δωμάτιο εγώ, σε άλλο αυτή. Ακόμη και την περίοδο των εξετάσεων. Δε συνεργαζόμασταν παρά ελάχιστα όταν η μία ρωτούσε την άλλη περισσότερο για να ελέγξει ή να διασταυρώσει κάτι.»

Η μία στο Ίππειος…
Και στις εξετάσεις, όμως, επέλεξαν να μην είναι μαζί. «Θεώρησα», είπε η κ. Κατσιάνου, «ότι η κόρη μου θα ένιωθε άβολα να γράφουμε δίπλα-δίπλα, για αυτό και στις εξετάσεις πήγα στο Ίππειος κι όχι στο Γενικό Λύκειο Παμφίλων που έγραφε η κόρη μου.»
Ούτε όμως και στο Πανεπιστήμιο θα είναι μαζί. Η Νάντια θα πάει κανονικά και θα παρακολουθεί τη Σχολή, ενώ η Κλαίρη Κατσιάνου θα μείνει στη Μυτιλήνη και θα δουλεύει. Θα διαβάζει με τη βοήθεια και των σημειώσεων της κόρης της και θα μετέχει στις εξεταστικές.
«Αν ήξερα πιο νωρίς ότι δεν είναι υποχρεωτικές οι παρακολουθήσεις, θα είχα δώσει εδώ και χρόνια εξετάσεις για τη Γερμανική Φιλολογία. Άλλωστε, το κίνητρό μου είναι πολύ πρακτικό και χειροπιαστό. Θέλω να βελτιώσω το μέλλον μου, όσα χρόνια δουλειάς μου μένουν, ώστε να εξασφαλίσω καλύτερες απολαβές και σύνταξη. Τα έχω όλα υπολογίσει και μετρήσει», μας είπε κλείνοντας η κ. Κατσιάνου.

Γιατί χωρίς φωτογραφία
Η οποία και μας ζήτησε δύο πράγματα. Το ένα είναι να μη δημοσιεύσουμε φωτογραφία της, αφού όπως ανέφερε δεν έκανε τίποτε ξεχωριστό που να χρήζει προβολής, πέραν του γεγονότος ότι αγωνίστηκε για το στόχο της.
Το δεύτερο που μας ζήτησε κι ελπίζουμε να πετύχαμε, είναι να μη στολίσουμε με «δακρύβρεκτο περιτύλιγμα» τα όσα μας είπε. Κι ελπίζουμε ότι της κάναμε το χατίρι, όσο δύσκολο κι αν είναι κανείς να υποβαθμίσει την προσπάθειά της, τον αληθινό θρίαμβο της ανθρώπινης δύναμης, έτσι όπως επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά από μια γυναίκα που μένει δίπλα μας. Λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Μυτιλήνης στα Πάμφιλα και θα φύγει σε λίγες μέρες για να γραφτεί στο Πανεπιστήμιο μαζί με την κόρη της. Στην ίδια Σχολή.