Ας υποθέσουμε ότι παρά το τεράστιο δημόσιο χρέος και το πρωτοφανές δημοσιονομικό έλλειμμα, που συσσώρευσαν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και εκτίναξε σε δυσθεώρητα ύψη ο α-καταλληλότερος όλων των εποχών, τέως πρωθυπουργός Καραμανλής ο νεότερος, οι αγορές συνέχιζαν να μας δανείζουν είτε λόγω... αφέλειας είτε γιατί φοβήθηκαν την αντιστασιακή πυγμή του... Λαφαζάνη και του ΠΑΜΕ είτε γιατί πήραν στα... σοβαρά, τον «άλλο δρόμο» του Σαμαρά.
Έτσι θα συνεχιζόταν αδιατάρακτα, ο ανέμελος βίος των Ελλήνων, θα ξεκοκαλίζαμε τα δανεικά -κι αγύριστα- σε ατομικό και εθνικό επίπεδο, όπως κάναμε στα τριανταπέντε χρόνια της ένδοξης Μεταπολίτευσης. Θα έτρωγαν τα διακομματικά λαμόγια με δυο μασέλες, οι κουμπάροι και οι παρακούμπαροι της εξουσίας, θα έγλυφε και κανένα κόκαλο, ο λαουτζίκος και όλοι μαζί θα είμαστε ευχαριστημένοι και ωραίοι, καθότι «οι ωραίοι έχουν χρέη» κατά το λαϊκόν άσμα.
Οι «ψυχοπονιάρηδες» πολιτικοί μας, θα συνέχιζαν να διορίζουν κατά χιλιάδες, τα κοπέλια τους και τις ορντινάτσες τους στη Βουλή και στις ΑΓΡΟΓΕΣ, ενώ στους εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς, θα σιτίζονταν δωρεάν, όπως στα αρχαία «Πρυτανεία», μερικές ακόμα χιλιάδες τεμπελχανάδων.
Και κάποιες χιλιάδες «βιλλαράδων» μετά μεγάλων... πισινών, θα συνέχιζαν όχι μόνο να μη δίνουν μία στην Εφορία, αλλά να διεκδικούν και το ΕΚΑΣ ως χαμηλόμισθοι και... αναξιοπαθούντες.
Οι γιατροί στο Κολωνάκι κι αλλαχού, θα συνέχιζαν να δηλώνουν 300 ευρώ ετήσιο εισόδημα και αμοιβές κατά επίσκεψη ένα με δυο ευρώ και οι ελεγκτές των φορολογικών δηλώσεων, εφοριακοί, θα συνέχιζαν να παίρνουν επαξίως τον ενισχυμένο με παχυντικά επιδόματα, μισθό τους, για το... επίμοχθο έργο τους. Και κάποιοι άλλοι, πιο «μάγκες», θα βάφτιζαν επαγγελματικά τα Ι.Χ. σκάφη τους, για να μην προκαλούν το... φθόνο των εφοριακών και για να κάνουν και σχετική οικονομία στα... καύσιμα.
Οι ίδιοι εξάλλου εφοριακοί θα συνέχιζαν να σνομπάρουν την υποτιμητική συνήθεια των κοινών θνητών συμπολιτών τους, να υποβάλλουν κατ’ έτος φορολογική δήλωση· αυτό έλειπε και οι «ελεγκτές» να υπόκεινται σε ετήσιο έλεγχο των εισοδημάτων τους και να συνεισφέρουν και οι ίδιοι ως κοινοί φορολογούμενοι υπέρ του Δημοσίου Ταμείου - αυτό, άλλωστε, δεν συμβαίνει ούτε στις εκκλησίες· είδατε ποτέ τον παπά να ρίχνει και αυτός τον οβολό του στο δίσκο της εκκλησίας;
Οι βουλευτάδες μας και οι δικαστικοί ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ (προσοχή μην υπάρξει καμιά σύγχυση με τους δημοσίους υπαλλήλους) θα αύξαναν κατά βούληση -οπόταν τους περίσσευε το φιλότιμο- το μισθό τους και μάλιστα αναδρομικά, για να μην διαταραχθεί η μισθολογική... δικαιοσύνη!
Οι υπάλληλοι της πολεοδομίας στη Μύκονο και στα άλλα θέρετρα της ελληνικής «χάι σοσάϊτι», θα συνέχιζαν να εκμεταλλεύονται ιδιωτικώς τη... φλέβα χρυσού της έκδοσης παράνομων αδειών, ενώ κάποιοι γιατροί -γνήσια τέκνα του Ιπποκράτη- θα συνέχιζαν να συνταγογραφούν «αχρείαστα» ακριβά φάρμακα για την... περίθαλψη των φαρμακευτικών εταιρειών και να προμηθεύονται νοσοκομειακά υλικά δια τη... θεραπεία των υγιών απογόνων τους μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς (κατά τη σύγχρονη νεοελληνική απόδοση του όρκου του Ιπποκράτη, κάθε εγχειριζόμενος οφείλει να ενισχύει το ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ της Ιατρικής Επιστήμης με το περιεχόμενο φακελακίου, οι δε προμηθεύτριες εταιρείες, κατά την εκφρασθείσα δημοσία άποψη ιατρού επιστήμονα (;) «οφείλουν να ανταποδίδουν μέρος των κερδών τους στους γιατρούς»).
Κάποιοι «προνοιάτορες» του αυτοκράτορα, θα συνέχιζαν να ζουν στο μεσαιωνικό τους φέουδο, απολαμβάνοντας τα παραχωρηθέντα σ’ αυτούς προνόμια και απαγορεύοντας στους κοινούς υπηκόους, να ασκήσουν παρόμοιο μ’ αυτούς... «λειτούργημα», όπως π.χ. να εκτελούν μεταφορές, να πουλάνε φάρμακα, να συντάσσουν συμβόλαια, κ.λπ.
Οι έχοντες την ευθύνη της Διοίκησης των ΔΕΚΟ και οργανισμών ,θα συνέχιζαν για το ζημιογόνο έργο τους και τη συσσώρευση χρεών πολλών εκατομμυρίων, να εισπράττουν ηγεμονικούς μισθούς.
Και οι συνδικαλιστάδες μας, τους οποίους -τρομάρα μας- ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέδειξε ως ένα «εκ των πυλώνων της Δημοκρατίας», θα συνέχιζαν να κατεβάζουν τους διακόπτες της ΔΕΗ, να καταλαμβάνουν σχολεία, πανεπιστήμια, υπουργεία και να κλείνουν μονίμως το κέντρο της πρωτεύουσας, να κόβουν την Ελλάδα στα δυο ή και στα τέσσερα, να κλείνουν και ν’ ανοίγουν κατά βούληση, τα σύνορα, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.
Θα συνεχίζαμε, συνελόντι ειπείν, να είμαστε μια ευτυχισμένη χώρα, όπου δεν παράγουμε τίποτα ή σχεδόν τίποτα (εισάγουμε ως γνωστόν και ντομάτες, από την Ολλανδία και ακόμα... ρίγανη από την Τουρκία), όπου φόρους και Φ.Π.Α. πληρώνουν μόνον οι αφελείς, όπου τα Ασφαλιστικά Ταμεία για να πληρώσουν τις συντάξεις, επαιτούν μονίμως από το κράτος μετάγγιση... «σάλιου», όπου οι νόμοι και το Σύνταγμα εφαρμόζονται κατά το δοκούν και εφόσον το επιτρέψει το... ΠΑΜΕ (ως γνωστόν οι ηγέτες του Περισσού, αναγνωρίζουν το Σύνταγμα μόνον όταν πρόκειται να εισπράξουν τη γενναία κρατική κομματική τους επιχορήγηση).
Μετά ταύτα, μήπως έπρεπε να παρακαλέσουμε τον πολύ Ντομινίκ Στρος Καν, άρχοντα του Δ.Ν.Τ., μια και ήρθε, να καθίσει όσο χρόνο χρειάζεται, για να... ισιώσουμε και να γίνουμε ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος;