Γεμίσαμε φούσκες! Στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία μας ολόκληρη... Παντού φούσκες! Και παρ’ όλο που όλοι θα έπρεπε να θυμούνται τη φούσκα του χρηματιστηρίου κατά την περίοδο 1999 - 2000, εμφανίζονται τελευταία «φήμες» που προτείνουν σαν... λύση για την κρίση, την «επένδυση» στο χρηματιστήριο... Αυτό δείχνει αν μη τι άλλο ότι μάλλον ο Μητσοτάκης είχε δίκιο (σε δέκα χρόνια ή θα το έχουν ξεχάσει ή θα έχουν πεθάνει...)! Με αυτά, θυμήθηκα μια ιστορία που έλεγε ο φίλος μου ο Κολέμπας από το Βόλο. Θέλετε να μάθετε πώς ένας εργαζόμενος τις λίγες οικονομίες του τις έθεσε στη διάθεση ενός χρηματιστηριακού γραφείου, κι έγινε αιτία να απολυθεί από τη δουλειά του;
Ο κ. Κ. είχε κάποιες οικονομίες σε λογαριασμό κάποιας τράπεζας για ώρα ανάγκης. Λίγο με τα δελτία ειδήσεων, που αφιέρωναν όλο και περισσότερο χρόνο στις μετοχές και το χρηματιστήριο, λίγο κάποιοι φίλοι του, που τελευταία τον κοροϊδεύανε για την... αδράνειά του, ενώ οι ίδιοι είχαν δραστηριοποιηθεί στο χώρο από καιρό τώρα, αποφάσισε κι αυτός να μπει στο παιχνίδι. Εξάλλου. τα επιτόκια στην τράπεζα όλο πέφτουν, ενώ το χρηματιστήριο υπόσχεται όλο και περισσότερα κέρδη. Οι φίλοι του τού είπαν να αποταθεί σε έναν «πολύ μάγκα» χρηματιστή, ο οποίος τον εντυπωσίασε με το φέρσιμό του, τον εξοπλισμό του γραφείου του, όλο κομπιούτερς, πίνακες, γραφικές παραστάσεις, ιδιαιτέρα γραμματεύς... κ.λπ.. Του έδωσε διάφορες συμβουλές και πληροφορίες που δεν τις... πολυκαταλάβαινε. Κατά τα λεγόμενά του έπρεπε να επενδύσει τα λεφτά του σε μετοχές της εταιρείας «Ασφάλειες Euro...» Υπόσχονται γρήγορα και σίγουρα κέρδη! Πείστηκε! Πού να ψάχνεται τώρα; Πού να μπλέκει σε ένα κόσμο που δεν τον ήξερε; Ήξερε «ο μεγάλος» του χρηματιστηριακού γραφείου. Τον εξουσιοδότησε λοιπόν εν λευκώ!
Από δω και πέρα αρχίζει να λειτουργεί το σύστημα της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων στο «πλανητικό χωριό» της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας (καζίνου)... Οι «Ασφάλεις Euro...» επενδύουν σε κρατικά ομόλογα της χώρα Χ. Τα ομόλογα αυτά τα καταθέτουν σε τράπεζα αυτής της χώρας και δανείζονται σε νόμισμά της. Τα δάνεια αυτά τα μετατρέπουν σε δολλάρια. Εν τω μεταξύ, οι διεθνείς επενδυτές (τζογαδόροι) επιτίθενται στο νόμισμα της χώρας Χ. Η κυβέρνησή της, προσπαθώντας να αντισταθεί μέσω της κεντρικής τράπεζάς της, ανεβάζει τα επιτόκια. Οι «Ασφάλειες Euro...» επωφελούνται κι αγοράζουν πάλι κρατικά ομόλογά της. Όμως η χώρα Χ μετά τον άνισο αγώνα, αναγκάζεται να υποτιμήσει το νόμισμά της... Οι «Ασφάλειες Euro...» πληρώνουν στη συνέχεια τα δανεικά με δολλάρια και μέσω της υποτίμησης κέρδισαν τεράστια ποσά. Και μαζί με αυτές και ο δικός μας κύριος Κ..
Όμως, στη χώρα Χ είχε το εργοστάσιό της μια επιχείρηση που παρήγαγε τα ίδια προϊόντα με την επιχείρηση που εργάζεται ο δικός μας κ. Κ.. Λόγω της υποτίμησης του νομίσματος, τα προϊόντα της έγιναν πολύ φθηνότερα στην αγορά. Στην ίδια αγορά απευθυνόταν και η «δική του» επιχείρηση... Τα προϊόντα της «επιχείρησής του» άρχισαν να χάνουν έδαφος και στο επόμενο διάστημα δεν μπορούσαν να πουληθούν λόγω του ξαφνικού ανταγωνισμού... Ο όμιλος που κατείχε την επιχείρηση που εργαζόταν ο κ. Κ., λοιπόν, αποφάσισε να μειώσει την παραγωγή και να κάνει απολύσεις! Στους απολυμένους, «για κακή του τύχη», ήταν και ο κ. Κ....
Τώρα πια τον απασχολούσε το ερώτημα: να συμμετάσχει στον αγώνα που κάνουν οι συνάδελφοί του για να ξαναπροσληφθούν ή να τα παρατήσει και ασχοληθεί επαγγελματικά πια κι αυτός με το χρηματιστήριο; Εκεί δεν είχαν διπλασιαστεί οι οικονομίες του; Με καλή τύχη θα μπορούσε να ζήσει από αυτό! Προτού, όμως, καταλήξει στο τι θα κάνει, διαβάζει μια μέρα στην εφημερίδα ότι οι μετοχές των «Ασφαλειών Euro...» πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, αφού οι επενδύσεις στη χώρα Ψ εξαφανίστηκαν «εν μία νυκτί»... Παίρνει τηλέφωνο τον «μεγάλο» στο χρηματιστηριακό γραφείο, ο οποίος του λέει ότι δυστυχώς τα λεφτά του αυτήν τη στιγμή υποτετραπλασιάστηκαν... Να πουλήσει όσο είναι καιρός, γιατί μπορεί από στιγμή σε στιγμή να μηδενιστούν εντελώς!!!
Κοίτα πως «τα έφερε η τύχη»! Συνέργησε ο ίδιος, και άνεργος να μείνει, και οι οικονομίες του να εξανεμιστούν... Μέσα από το χρηματιστηριακό λάκκο των λεόντων, αναφωνούμε: «Αχ κοινωνία ψεύτρα...»

... ο Δανιήλ.