Η ανθρωπότητα ήταν από χιλιετίες ένα διασπασμένο σε μέρη, κατακερματισμένο, συχνά ανεγκέφαλο σύνολο. Τυφλές δυνάμεις σωβινισμού, ατομικών φιλοδοξιών, τρελών ηγετικών βλέψεων, φασιστικών ιδεολογιών, πολέμων, άτυχων παρεξηγήσεων, οικονομικοπολιτικών αδιεξόδων, παρανοϊκών φόβων καθιέρωσαν σύνορα και διαφοροποιήσεις, δημιούργησαν πολέμους και καταστροφές.
Ταυτόχρονα στα ίδια υποσύνολα κοινωνικής και ταξικής διαφοροποίησης μεγάλωσαν το χάος και εξοστράκισαν τελείως την πιθανότητα μιας ειρηνικής πανανθρώπινης ενοποίησης.
Το μεγάλο θρησκευτικό κίνημα του Xριστιανισμού αλώθηκε από εξουσιαστικές, τυπολατρικές, πολιτικές ιδέες.
Ο κομμουνισμός του περασμένου αιώνα έσπειρε ανθρωπιστικά μηνύματα σε καπιταλιστικούς εγκεφάλους και θέρισε φασιστικές, καταπιεστικές, απάνθρωπες συμπεριφορές.
Η ανωριμότητα, η αρπακτική φύση του είδους μας, η έλλειψη συνειδητότητας έφερε την ανθρωπότητα στο χείλος του οικολογικού, οικονομικού, ανθρωπιστικού καταποντισμού. Ένας ολόκληρος πλανήτης, ένα υπέροχα προικισμένο είδος, το ανθρώπινο, απειλούνται με αφανισμό.
Πέρα από την ασήμαντη γη, στο άπειρο του διαστήματος, μια συμπαντική μοίρα καλεί τον άνθρωπο να παίξει το ρόλο του, να πετάξει στα άστρα, να φέρει την ανθρωπομετρική παράμετρο, ισότιμο συνεταίρο των θεωριών της κβαντομηχανικής, του ντετερμινισμού, συμμέτοχο στην εξελικτική πορεία της όπου ο εγκέφαλός μας ανήκει και εξυπηρετεί.
Κοινωνιολόγοι, μελετητές, πολιτικοί, φωτισμένα μυαλά προσπάθησαν να αναλύσουν την παγκοσμιοποίηση. Φυσικά, όπως συμβαίνει συχνά, αγνοείται ο νευροψυχολογικός παράγων, ότι δηλαδή η ψυχολογική και νευρική δομή του ανθρώπου είναι βασικός παράγων υπεύθυνος για κάθε πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική, οικονομική και τεχνολογική εξέλιξη.
Η παγκοσμιοποίηση σαν έννοια ενότητας, συμμαχίας, συνύπαρξης, κατάργησης αυτών που χωρίζουν τους ανθρώπους είναι υπέροχα αναγκαία για την επιβίωσή μας.
Στα αστρόπλοια που θα μεταναστεύσουν σ’ άλλους κόσμους, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, μιγάδες, Ρώσοι, Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί θα ταξιδέψουν μαζί, μια ομάδα, μια οντότητα, με το κοινό σήμα στη στολή τους, το σήμα που θα γράφει: «άνθρωπος».
Όμως η σημερινή παγκοσμιοποίηση αποτελεί οικτρή μετάλλαξη, ένα τερατούργημα, ένα αποτυχημένο έκτρωμα. Γιατί δεν πηγάζει από την ενότητα των λαών, των συνειδήσεων και των πολιτισμών αλλά από αρρωστημένα εξουσιαστικά μυαλά, υπηρέτες άνομων σκοπών. Δεν είναι η αγάπη, η αναγκαιότητα, η φιλία, η συντροφικότητα, ο κοινός σκοπός, η συνύπαρξη, το κίνητρο της σημερινής παγκοσμιοποίησης. Και η ομογενοποίηση, η φασιστική εξομοίωση στο ύφος και στον τρόπο της παγκοσμιοποίησης, καταργεί την ιδιαιτερότητα, την ατομικότητα, το σεβασμό στο διαφορετικό.
Όμως η μοίρα που ακολουθεί κάθε εκτρωματική μορφή που από αστοχία και πολλές φορές πειραματικά και ανώριμα ή άκαιρα γίνεται, ύστερα από παρεμβατική μετάλλαξη, θα είναι, όπως συμβαίνει μέσα στη σοφή νομοτέλεια του κόσμου, ο θάνατός της.

*Ο Γεώργιος Kωμαΐτης είναι Ψυχίατρος.