Παρά το γεγονός ότι οι πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων για το ελληνικό χρέος, απέχουν πολύ από το να χαρακτηρισθούν ιδανικές, ουδείς στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος μπορεί να αμφισβητήσει, ότι έδωσαν μια ανάσα στην ελληνική οικονομία και απομάκρυναν τον άμεσο κίνδυνο χρεοκοπίας.
Γι’ αυτό και με την ανακοίνωση των αποφάσεων, η πλειοψηφία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, αντέδρασε με συγκρατημένη αισιοδοξία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις κατ’ αρχήν θετικές αυτές προσεγγίσεις, δεν υπήρχε και μπόλικος σκεπτικισμός σε σχέση με τα όσα πρέπει να γίνουν ακόμα για να καταστεί το  ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα διαχειρίσιμο, αλλά και η ελληνική οικονομία επαρκώς ανταγωνιστική, έτσι ώστε να μην «γεννά» συνεχώς νέα ελλείμματα και νέα χρέη, υποθηκεύοντας το μέλλον (και) των επόμενων γενιών.

Τούτων δοθέντων, προκάλεσε πραγματικά η εντύπωση η κραυγαλέα παραφωνία συγκεκριμένων μέσων (δυο - τρεις εφημερίδες και ένα τηλεοπτικό κανάλι) που κυριολεκτικά  «λύσσαξαν» κατά των λύσεων που δόθηκαν, δίνοντας την εντύπωση ότι στενοχωρήθηκαν από τις εξελίξεις, άλλα περίμεναν και άλλα τους βγήκαν, και ότι η αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας με ό,τι αυτή συνεπάγεται για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ήταν γι’ αυτούς το απευκταίο σενάριο! Και τώρα που οι προβλέψεις τους ανατράπηκαν, ουρλιάζουν κυριολεκτικά κατά δικαίων και αδίκων.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν μιλάμε ασφαλώς για όσους εξ αρχής και για λόγους ιδεολογίας προσεγγίζουν τα θέματα της ελληνικής οικονομίας με όρους Ευρωσκεπτικισμού, θεωρώντας την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αρνητική, και λύση την αποχώρηση από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη μοναχική πορεία σε συνθήκες απομονωτισμού. Τέτοιες απόψεις, δεν βρίσκουν μεν απήχηση στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, είναι όμως θεμιτές και σεβαστές, γιατί υπηρετούν και μάλιστα με συνέπεια, συγκεκριμένη πολιτική προσέγγιση των ελληνικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων.

Μιλάμε αντίθετα, για όσους τόσα χρόνια όμνυαν με τον ένα ή άλλο τρόπο, στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και γενικότερα στην Ενωμένη Ευρώπη, λειτούργησαν μέσα -και εκμεταλλεύθηκαν παντοιοτρόπως- στο ευρωπαϊκό περιβάλλον της χώρας, και ξαφνικά ανακάλυψαν τον Ευρωσκεπτικισμό, και τα… καλά της χρεοκοπίας, που θα μας απαλλάξει δήθεν οριστικά από το βραχνά του χρέους και θα τονώσει την εθνική μας υπερηφάνεια!

Γιατί άραγε; Η ερμηνεία είναι προφανής και δυστυχώς πολύ πεζή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιλήψεις αυτές έχουν αρκετούς υποστηρικτές, που -επίσης καθόλου τυχαία- εκφράζονται από συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης, που έχουν μεταξύ τους και με όλους αυτούς, ένα κοινό σημείο. Χρωστάνε και στους… πεθαμένους!
Όλοι αυτοί λοιπόν, που, τόσα χρόνια αφού διασπάθισαν χρήμα δικό τους ή δανεικό, αφού χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις τους και πέταξαν εργαζόμενους στο δρόμο, αφού φέσωσαν όλη την αγορά, αφού άρμεξαν κυριολεκτικά τα διακομματικά συστήματα διαπλοκής, θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα να καλύψουν τις πομπές και τις αποτυχίες τους, πίσω από ένα ορυμαγδό συνολικής κατάρρευσης της χώρας. Εξασφαλίζοντας έτσι, και την ατιμωρησία για τις ανομίες τους και την συμμετοχή τους στο «χτίσιμο από το μηδέν της νέας Ελλάδας» με δικούς τους όρους και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

Πολλοί μάλιστα απ’ αυτούς, έχουν φροντίσει εδώ και χρόνια, καταληστεύοντας οι ίδιοι τις χρεοκοπημένες και με τεχνητή αναπνοή διατηρημένες στη ζωή, επιχειρήσεις τους,  να βγάλουν στο εξωτερικό τις… βρώμικες οικονομίες τους, οπότε στην ευκταία γι’ αυτούς χρεοκοπία, να ξαναγοράσουν περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί, από έναν κοσμάκη που θα ξεπουλάει όσο - όσο για να επιβιώσει. Τόσο απλά!
Θα μου πείτε, πέρα από όσους είναι ταγμένοι πολιτικά στον αντιευρωπαϊσμό, όποιος μιλά έτσι ελαφρά τη καρδία για χρεοκοπία, κάνοντας πως αγνοεί τις συνέπειες για τους σημερινούς Έλληνες και δυο γενιές ακόμα, υπηρετεί τέτοιες βρώμικες σκοπιμότητες; Όχι βέβαια! Πάντα τους συμφεροντολόγους και τους αδίστακτους, τους ακολουθούν και κάποιοι αμαθείς, ημιμαθείς ακόμα και απλά κορόιδα!