Ολοκληρώνεται την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου η έκθεση φωτογραφίας της Κέλλυς Πέρρου, που ξεκίνησε αρχές Αυγούστου στο Αρχοντικό Γεωργιάδη. Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεςή της στο νησί, η οποία προκάλεσε πραγματικά πολύ καλές εντυπώσεις. Για όσους δεν την επισκέφτηκαν ακόμα, αξίζει να περάσουν από τον επάνω όροφο του Αρχοντικού Γεωργιάδη, όπου εκτίθενται τα έργα της νεαρής φωτογράφου.

17 συνολικά φωτογραφίες προσώπων απαρτίζουν την έκθεση της Κέλλυς Πέρρου, η μία πιο… περιεκτική από την άλλη. «Μια εικόνα, χίλιες λέξεις» λέει ο σοφός λαός και στην περίπτωση της Κέλλυς αυτό είναι ολοφάνερο. Όπως εξήγησε η ίδια, άλλωστε, στο «Ε», μέσα από τις φωτογραφίες της δεν ήθελε απλά να δείξει κάποια πρόσωπα, αλλά ήθελε να μας διηγηθεί μία ιστορία, μια ιστορία έρωτα και θανάτου. Και το κατάφερε. Στις φωτογραφίες, ξεκινώντας από την πρώτη και φτάνοντας στην τελευταία, απεικονίζονται δύο άνθρωποι, οι οποίο γνωρίζονται, ερωτεύονται, στη διάρκεια της σχέσης τους συναντούν κάποιες δυσκολίες, έπειτα «πεθαίνουν» για να συναντηθούν ξανά σε έναν άλλο τόπο.
Οι χρωματισμοί των φωτογραφιών και η εκφραστικότητα των προσώπων συνθέτουν μια πολύ προσεγμένη δουλειά, με ένταση, που φανερώνει ωριμότητα και υπόσχεται πολλά για το μέλλον.
Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι κάθε φωτογραφία συνοδεύεται από ένα ποίημα. Την επιμέλεια των ποιημάτων, μεταξύ των οποίων θα συναντήσει κανείς ποιήματα των Ελύτη, Πολυδούρη, Πατρίκιου, Κάσδαγλη, Νερούντα, Γκάτσου και Δημουλά, έχει αναλάβει η κ. Λουκία Χρυσοβιτσιάνου.

«Πρόκειται για φιλοσοφία»
Ο φωτογράφος, Θεόδωρος Δουκάκης, γράφει για τη συγκεκριμένη έκθεση της Κέλλυς Πέρρου: «Οι φωτογραφίες της Κέλλυς Π. είναι πολυδιάστατες ως προς τη φιλοσοφία του θέματος (σ.σ. Έρωτας και Θάνατος) και ως προς τη σύλληψη και εκτέλεση, χωρίς κανένα εφέ ή επεξεργασία. […] Όταν πήγα και είδα τις πρώτες 12 φωτογραφίες, οι οποίες περιλαμβάνουν δύο πρόσωπα, έναν άντρα και μία γυναίκα, συνειδητοποίησα ότι δεν περίμενα να δω τέτοιο αποτέλεσμα από ένα άτομο νεαρής ηλικίας, όπου με χρώματα απόκοσμα που χρησιμοποίησε και που προσδίδουν σε κάθε μία ξεχωριστά ατμόσφαιρα έντασης. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια έκθεση σκέτης καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Εδώ πρόκειται για φιλοσοφία. […] Πώς συνέλαβε αυτή η μικρή κοπελίτσα όλες αυτές τις ανθρώπινες καταστάσεις και τις εκθέτει σε 17 εικόνες; Πώς γνώριζε τον ψυχισμό του ανθρώπου; Του σκεπτόμενου, του φοβισμένου, του ελπίζοντος, του αμφιβάλλοντος; […] Αυτό το κορίτσι θα έχει μέλλον. Είναι γεννημένη φωτογράφος…»
Ε. Σ.