ΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ

Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Την προηγούμενη Τετάρτη είδαμε τι μπορεί και τι χρειάζεται να βιώνει το παιδί μέχρι τα δύο του χρόνια - φαγητό, καθαριότητα, ενδιαφέρον, προστασία, αγάπη, για να μάθει να ζητά, να αναζητά, να προσπαθεί και να επιτυγχάνει.
Σήμερα, θα δούμε πόση μαγική δύναμη κρύβει η ηλικία μετά την ηλικία των δύο ετών. Στην ηλικία αυτή, το παιδί σταματά να είναι βρέφος, αναπτύσσεται, ευαισθητοποιείται, ωριμάζει, μαθαίνει, συνεργάζεται. Και κοινωνικοποιείται. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι πάντοτε αναζητά το παιχνίδι, αυτοσυγκεντρώνεται, δοκιμάζει, βιώνει και ευχαριστιέται στη ζωή του - κάθε είδους ατομικό ή ομαδικό παιχνίδι.
Βασική αρχή, όμως, είναι οι γονείς να βρίσκονται κοντά στο παιδί τους για να επιτευχθεί ο στόχος του παιχνιδιού. Οι γονείς πρέπει:
- να δείχνουν τη αγάπη τους.
- να ζητούν και τη γνώμη των παιδιών τους, σε ό,τι παίζουν,
- να εξηγούν τους κανόνες στην κάθε περίπτωση,
- να επαινούν, με τη «μαγική λέξη» ΜΠΡΑΒΟ,
- να δημιουργούν ασφαλές περιβάλλον,
- να προσέχουν συνέχεια τα παιδιά για λόγους ασφάλειας,
- να είναι υπομονετικοί,
- να βάζουν ρεαλιστικούς στόχους και, βασικά,
- να παίζουν και μιλούν με τη «γλώσσα» που καταλαβαίνουν τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους.

Πρώτο παιχνίδι που προτείνεται είναι το παιδικό τραγούδι (έχει ρυθμό, λόγια, εικόνες, ζωντάνια, χαρά). Μικροί και μεγάλοι κουνιούνται ρυθμικά καθώς το λένε. Μιλάνε, άρα επικοινωνούν για να διαλέξουν τι θα τραγουδήσουν. Βρίσκουν την ευκαιρία να δραματοποιήσουν αυτό που λένε - δείχνουν με τα χέρια πώς πετάει η πεταλούδα. Τα παιδιά μιμούνται το γονιό, κι έτσι το παιχνίδι και η εκπαίδευση αρχίζει. Σε λίγες μέρες, θα γίνει επανάληψη, ξανατραγουδώντας το ίδιο τραγούδι. Μετά πάλι και πάλι και πάλι! Αργότερα, μπορούν να ζωγραφίσουν μια εικόνα του.
Να ξέρουμε, βέβαια, ότι σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις φυλές, το παιδί μέχρι τα τρία του χρόνια είναι χαρούμενο να κάνει τα πάντα μόνο του - παίζει, μιλάει, τρομάζει, γελάει, όλα μόνο του. Είναι τόσο εγωκεντρικό, που όλος ο κόσμος είναι ο εαυτός του.
Στα τέσσερα χρόνια του, παίζει, μιλάει, χαίρεται, τρομάζει, γελάει, στον ίδιο χώρο με άλλους, χωρίς καμμία συνδραστηριότητα. Αρχίζει η παθητική κοινωνικοποίησή του.
Ο γονιός πρέπει να είναι δίπλα στο παιδί. Η έρευνα της παιδοψυχολογίας απέδειξε ότι κάθε φορά που το παιδί σας τραγουδάει ή παίζει τουβλάκια και μπάλα με τη μαμά ή άλλο παιδάκι, τότε οι νευρώνες του εγκεφάλου ωριμάζουν γρηγορότερα και ο γιος ή η κόρη γίνεται αρκετά πιο έξυπνος/-η.
Για τα πέντε του χρόνια θα συνεχίσουμε την επόμενη φορά.