Εδώ και μήνες, από τότε που η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα του σχεδίου «Καλλικράτης» για την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση, πολλά έχουν λεχθεί και γραφτεί, είτε ως οριστικές αποφάσεις είτε ως διαρροές, για να εκτιμηθούν και οι τυχόν αντιδράσεις.
Η κυβέρνηση, μέσα σ’ αυτόν το χαμό με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, προωθεί και τη μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση, θέλοντας να παρουσιάσει προς τα έξω μια σημαντική αλλαγή στη δομή και τη λειτουργία του κράτους, που ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Αλλαγή που συζητείται, τουλάχιστον σε επίπεδο αυτοδιοικητικών παραγόντων και πολιτικών δυνάμεων, εδώ και χρόνια, χωρίς όμως καμμιά σοβαρή προετοιμασία, που να ελαχιστοποιεί και τις δεδομένες δυσλειτουργίες του συστήματος.
Ουσιαστικά, και αυτό αρχίζουν πλέον να το χωνεύουν όλοι, εμπλεκόμενοι ή όχι, το σχέδιο «Καλλικράτης» θα πορευτεί με πολλούς... αυτοσχεδιασμούς, με άγνωστες πολλές παραμέτρους. Δυστυχώς, η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση, τουλάχιστον για την ελληνική περιφέρεια, πολύ φοβόμαστε ότι αντί να της δώσει ώθηση και δυναμική, κινδυνεύει να πάθει εμπλοκή από το ξεκίνημά της.

Η περίπτωση της Λέσβου
Ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός και για τη δική μας περιοχή, και ιδιαίτερα γιατί κάποιοι απ’ τους κυβερνώντες επιμένουν να λειτουργούν με εμμονές που οδηγούν τη Λέσβο σε δήμο-έκτρωμα, ο οποίος είναι αδύνατον να διοικηθεί και πολύ περισσότερο να επιβιώσει και να αναπτυχθεί.
Η εμμονή «ένας δήμος κάθε νησί» μπορεί να έχει λογική στα κυκλαδονήσια, που γνωρίζει καλά ο αρμόδιος υπουργός κ. Ραγκούσης, αλλά είναι εγκληματικό να ισχύσει και για τη Λέσβο. Στα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι «καλλικρατικοί» δήμοι, πολλά εκ των οποίων είναι αναμενόμενα και «λογικά», για την περίπτωση της Λέσβου στην εκδοχή του ενός δήμου η κατάσταση θα είναι μη αντιμετωπίσιμη και αυτό δεν μπορεί παρά να το λάβουν υπόψη οι κυβερνώντες. Διαφορετικά, αν προχωρήσει έτσι, θα είναι μη αναστρέψιμη, και πάντως με τεράστιο κόστος οι όποιες διορθωτικές κινήσεις επιχειρηθούν στο μέλλον. Σε τελική ανάλυση, δεν υπονομεύεται η μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση, απ’ την απαγκίστρωσή της από τέτοιες αγκυλώσεις. Πολύ περισσότερο απ’ την στιγμή που εξασφαλίζει, αν όχι την κοινωνική αποδοχή, την ανοχή της κοινωνίας και τη σύμφωνη γνώμη των αυτοδιοικητικών παραγόντων, που εκ των πραγμάτων έχουν έναν αυξημένο ρόλο και λόγο σ’ αυτό το εγχείρημα.
Αν, λοιπόν, το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν δήμοι λειτουργικοί, που θα έχουν τη δυνατότητα να παράγουν έργο προς όφελος των δημοτών τους, φρόνιμο και σκόπιμο είναι να έχουν αρχή, μέση και τέλος. Διαφορετικά θα πρόκειται για ένα σχέδιο επί χάρτου, που μπορεί να συρρικνώσει τον αριθμό των σημερινών δήμων, αλλά πολύ φοβόμαστε ότι θα... συρρικνώσει και τις δυνατότητες επιβίωσής τους!
Και επειδή δε θεωρούμε ότι αυτή είναι η πρόθεση και η επιδίωξη των κυβερνώντων, οφείλουν να ακούσουν τις φωνές εκείνες που συνιστούν ορθολογική αντιμετώπιση στην περίπτωση της Λέσβου, χωρίς εμμονές και χωρίς συγκρίσεις μ’ άλλα νησιά, που δεν έχουν τις ιδιαιτερότητες και τις προδιαγραφές του μεγαλύτερου νησιού του Αιγαίου.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι παρά τα όσα διαρρέουν μέχρι και σήμερα, η Λέσβος δε θα... καταδικαστεί στη λογική του κανόνα «κάθε νησί και ένας δήμος», αλλά θα αποτελέσει την εύλογη εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει και τον κανόνα.
Έστω και την ύστατη ώρα, ας επικρατήσει η λογική...