Τι να πρωτοδιαλέξεις; Μια παραλία στην Ύδρα, μια ξαπλώστρα και παγωμένη μπύρα! Ένα beach bar να παίζει ασταμάτητα «Nightwish», Morricone, «Paradise Lost»... Βόλτες στο Stare Mesto στην Πράγα, με τα υπέροχα αγάλματα, τα μεσαιωνικά κτήρια και την τρομερή ατμόσφαιρα το βράδυ (και μην ξεχνάμε τις Τσέχες - υπέροχη ράτσα!). Απλωτά στο μικρό καφέ πίσω από τη Notre Dame με εφημερίδα και κρουασάν σοκολάτα - θα σου ’χει βγάλει την ψυχή η σερβιτόρα μέχρι να καταλάβει τι θέλεις... «A pint of “Guinnes”» σε κάποιο pub του Δουβλίνου. Mπύρα και ομελέτα στην pub «Ducati» στο Tampere της Φινλανδίας! Ρακή στο λιμάνι στα Χανιά μετά από «κατεδάφιση» στο Ταμάμ, αφού όλη τη μέρα έχεις ξεροψηθεί στην παραλία! Ή τελικά, όπως πάντα, να σκέφτεσαι ότι είσαι σ’ όλα τούτα τα μέρη, ξαπλωμένος στην ψάθα σου κάτω από τα αρμιρίκια, στη Χαραμίδα...
Ποιος μίλησε για διακοπές; Δεν πάμε πουθενά! Ξεκίνησαν οι εκπτώσεις!!! Ξέρω τι περιμένεις από μένα τώρα, κακεντρεχές αναγνωστικό κοινό μου... - Ναι, Γιώτα, εσένα εννοώ, βλέπεις κανάν άλλον; Εξαφανίστηκαν όλοι για μπάνια... - Περιμένεις άλλο ένα... εκπτωτικό θέμα, στο οποίο θα τα χώνω στις ορδές των αναμαλλιασμένων ποδόγυρων που ξεχύνονται σαν των οχτρών τα φουσάτα στο καλντερίμι της Ερμού, και τα τακούνια να ηχούν σαν πέταλα αραβικών αλόγων στις μάχες της Καλλίπολης, της Τύρου και του Ματζικέρτ! Όμως όχι! Αυτό το θέμα είναι αφιερωμένο στους αρσενικούς, τους μικρούς καθημερινούς ήρωες των εκπτώσεων. Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράμα κατ’ αρχήν. Για το 99% των ανδρών το να μάθουν ότι «ξεκίνησαν οι εκπτώσεις» τους προκαλεί τόση εντύπωση όση και η φράση «χτες έβρεξε στη Ζανζιβάρη»! Αμέσως ένα μεγάλο «Ε, και;» ζωγραφίζεται στα τσαχπίνικα και νυσταλέα μάτια του...
Αυτό, δεν οφείλεται στην περίφημη απεριποιησιά που και καλά μάς δέρνει, αλλά στην απλή διαπίστωση που έχει κάνει ο κάθε άντρας εδώ και πολλά πολλά χρόνια: πως ένα μπλουζάκι ή ένα πουκάμισο, ένα παντελόνι και απλά παπούτσια, ήταν, είναι και θα είναι αρκετά για κάθε περίσταση, μέχρι και την πιο σοβαρή! Οπότε και ο άντρας δεν έχει λόγο να αγχώνεται. Η «γκαρνταρόμπα» των περισσότερων αποτελείται από ελάχιστα, πλην λειτουργικά και ευκόλως συνδυαζόμενα μεταξύ τους ρούχα. Οπότε, πού να τρέχεις μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, να δοκιμάζεις ένα κάρο αηδίες. Άσε που, τι να ψωνίσεις σαν άντρας; Έχετε δει τις βιτρίνες των «αντρικών» μαγαζιών; Εγώ κουφέτο δεν ντύνομαι! Ένα παντελονάκι λινό και ένα πουκάμισο θέλω να πάρω. Αυτά για φέτος. Αλλά πού να βρεις! Οι κολλεξιόνς που κυκλοφορούνε θα έπρεπε να έχουν ονόματα όπως «πεταλουδίτσα», «μελαγχολικό καλοκαιριάτικο πρωινό», «ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο» κ.λπ.. Επίσης ως γνωστόν, οι άρρενες ακόμα και αν έχουν ανάγκη να πάνε να ψωνίσουν πέντε πράγματα, βαριούνται θανατερά την όλη διαδικασία. Για αυτό η κλασσική τακτική είναι η εξής: Σταμπάρουμε ένα μαγαζί από το οποίο και συνήθως ψωνίζουμε. Μπουκάρουμε μέσα. Ξέρουμε ήδη τι ακριβώς θέλουμε να πάρουμε (ένα πουκάμισο, χωρίς σχήματα χωρίς σχέδια χωρίς τίποτα. Όχι γυαλιστερό. Ένα τζιν. Μπλε. Μόνο μπλε. Όσο πιο απλό γίνεται. Αυτά!) Δοκιμάζουμε, εγκρίνουμε, πληρώνουμε, τελειώσαμε, άντε και του χρόνου...
Συνολικός χρόνος αγορών, μαζί με το περίμενε στην ουρά για να πληρώσεις, γύρω στα 25 λεπτά. Κέρδη, όσον αφορά στην ψυχραιμία μας, στην ψυχραιμία των πωλητριών (πρέπει να είμαι ο άντρας των ονείρων τής κάθε πωλήτριας. «Αυτό... Μου κάνει... Το παίρνω», «Μα, δε θα δοκιμάσετε κάτι άλλο;», «Όχι, αφού αυτό θέλω», «Μα έχω κάτι για σας που...» κολλάνε πάνω μου σαν τσιμπούρια...) και στον ελεύθερο χρόνο μας. Στα 25 λεπτά αυτά βέβαια πρέπει να προσθέσω και τη διάρκεια του... περιπάτου από το πάρκινγκ στου «Βερόπουλου» μέχρι την Ερμού και τα έξι - εφτά λεπτά γενικότερου χαζέματος. Άντε, βάζω ένα 45λεπτο βαριά βαριά και με υπερβολές... Μετά έχουμε άλλο ένα τεταρτάκι γενικών ψωνίων (εφημερίδα, ξυραφάκια και after-shave, γιατί μας τελείωσε) και μετά είμαστε έτοιμοι για παρέα, κατά προτίμηση στο «Δίαυλο» - αν έχει ανοίξει βέβαια - ή κάπου εκεί, για ποικιλίες! Εκεί πάλι! Μην κάνουμε και μεγάλες αποστάσεις, γιατί κουραστήκαμε από τα ψώνια...
Εκπτώσεις... ε, και; Δεν πάμε για μπάνιο καλύτερα; Μέσα από τον εκπτωτικό λάκκο των λεόντων, πλάκα-πλάκα θα κατέβω στην αγορά την άλλη βδομάδα πάλι, οπότε, Σάββατο πρωί πάμε για ψώνια;...

... ο Δανιήλ.