Κάθε φορά που η οργή, η αδικία, η πίκρα οδηγούν τους έντιμους ανθρώπους να καταγγείλουν τη βρομιά που καθημερινά συναντούν, μια σταθερή επωδός, αναστέλλει την αυθόρμητή τους επιθυμία.
«Απόδειξέ το.» Μία σειρά από σκέψεις που δημιουργούν ματαίωση, φόβο ανταπόδοσης, ανασφάλεια με νόμιμες περιπλοκές και τρεξίματα με αβέβαιο αποτέλεσμα δημιουργείται στο μυαλό τους. «Απόδειξέ το.» Μέσα στην πρόταση αυτή υπάρχει μια βαθιά αιτία της κοινωνικής μας κρίσης. Ο άνθρωπος καλείται να γίνει «ντετέκτιβ», «αστυνομικός», «δικαστικός», «ανακριτής», για να φέρει στο φως πράγματα φαεινότερα ηλίου.
«Απόδειξέ το.» Απόδειξε πως το φεγγάρι υπάρχει ακουμπώντας το, γίνε δηλαδή αστροναύτης. Απόδειξε πως το σκοτάδι της κοινωνικής νύχτας πέφτει στο σούρουπο του εκφυλισμού μας με όργανα και όχι αισθήσεις και τους συλλογισμούς σου. Απόδειξε δηλαδή πως ο ελέφαντας είναι ελέφαντας.
Στα μαθηματικά δίδονται κάποιες προτάσεις και με λογικούς συλλογισμούς αποδεικνύονται.
Στην περίπτωση της καταγγελίας, η λογική δε μετρά πουθενά.
Στη φυσική μια θεωρία αποδεικνύεται με πειραματισμό και με την εμφάνιση των πρακτικών συνεπειών της αλληλεγγύης των δράσεων.
Στην κοινωνιολογία η στατιστική συχνά δίνει την επιστημονική βεβαιότητα ότι κάποιοι νόμοι διέπουν το φαινόμενο. Όμως στην καθημερινότητα δεν αρκεί η λογική, δεν αρκεί η παρατήρηση των συνεπειών, δεν αρκεί η μέτρηση των παραμέτρων της δυστυχίας, της αδικίας, της διαφθοράς, της διαπλοκής που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάπα και του πιο απλοϊκού ανθρώπου. Πρέπει να εμπλακείς σε μια αλχημιστική κοινωνική διαδικασία με «κρυφές κάμερες», «μαγνητοσκοπήσεις», για να αποδείξεις αυτό που βλέπεις, που είσαι σίγουρος ότι συμβαίνει, που σ’ ακουμπά, σε πονά, σε συνθλίβει.
Να αποδείξεις τάχα τι; Την ύπαρξη του χρηματισμού κάποιων ιατρών, αφού μόλις χθες το έζησες στο συγγενή σου;
Να αποδείξεις γρηγορόσημο, το κομματικό πολιτειακό παιχνίδι των διορισμών, το ρουσφέτι, το πηγαινέλα στα βουλευτικά και κομματικά γραφεία για διορισμό του παιδιού σου;
Να αποδείξεις την πληρωμένη παιδεία όταν υφίστασαι την αφαίμαξη των φροντιστηρίων;
Να αποδείξεις τη σωματεμπορία, το δουλεμπόριο, όταν εκτυλίσσονται μπροστά σου καθημερινά;
Το κριτήριο της αθωότητας. Ποιο κριτήριο; Και το κριτήριο της απλής λαϊκής ρύσης «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος;» πού πάει;
Να αποδείξεις τι; Ότι βίλες που ξεφυτρώνουν στις παρυφές των πόλεων συνδυάζονται από φορολογικές δηλώσεις που μόλις αντιστοιχούν στο κόστος μίας τουαλέτας, ολόκληρο δηλαδή το μισθό ενός δημοσίου υπαλλήλου;
Απόδειξέ το. Η επωδός σε κάθε ξέσπασμα της συνείδησής σου να μιλήσεις για όσα γύρω σου στραβά και ανάποδα βλέπεις σε ανθρώπους διπλανούς σου, που καθημερινά συναναστρέφεσαι, τους χαμογελάς, τους χαιρετάς και μιλάς, ενώ στην ψυχή σου τους απαξιώνεις με το χειρότερο τρόπο.
Να αποδείξεις τι; Ότι ακόμα και μέσα στο δικό σου μυαλό τρυπώνουν σκέψεις πονηρές και η καχυποψία;
Απόδειξέ το, λοιπόν, ή γίνε «Ρομπέν», «Ζορό», «Εκδικητής», για να προκαλέσεις ακόμα μια στρέβλωση στη γενική ανωμαλία της κοινωνίας μας.
Απόδειξέ το ή «σκάσε» και παραδόσου σ’ αυτή την ξεκούραστη σίγουρη μακαριότητα του αδιάφορου θεατή της κολάσεως, την ίδια στιγμή που «βράζεις» μέσα της.