Manastir-i Aya Andon για το οποίο, το 1548, η Mandra Kalogorota, από τα Αγρίδια, πληρώνει 100A. Ο Γαβριήλ το 1620 γράφει «Εκ του ετέρου μέρους του όρους, κάτωθεν εν πεδιάδι ήσαν μοναστήρια δεκατέσσερα, ηρημώθησαν δε προ ολίγων ετών και έμειναν πέντε άχρι των χρόνων ημών ηρημώθησαν δε κακείνα υπό κακής οικονομίας και προαιρέσεως τινών χαιρέκακων και πλεονεκτών μοναχών γραικών μάλλον ή υπό των αγαρηνών μένει δε εν και μόνον του Αγίου Αντωνίου έχει μονάζουσας δώδεκα». Το βουνό Λίβανος είναι γνωστό και σαν Άγιος Αντώνιος. Το μοναστήρι αυτό, φαίνεται ότι υπήρχε στην θέση που τώρα βρίσκεται το ομώνυμο εκκλησάκι. που υπάρχει στην θέση του.

Ο Άγιος Αντώνιος λοιπόν, (39^ο19.7256-26^ο07.1450) ήταν βυζαντινό Μοναστήρι, που διαλύθηκε στην άλωση και ανασυστήθηκε τον 16^ο αιώνα, ως γυναικείο.⁴¹ Σε χοτζέτι του 1480, αναφέρεται η σημερινή του θέση και άλλα τρία μοναστήρια.¹⁸⁷ Το βλέπουμε λοιπόν να υπάρχει γρήγορα μετά την άλωση (1462). Στις αρχές του 16^ου αιώνα, λανθασμένα αναφέρεται ότι διαλύεται μαζί με τα άλλα μοναστήρια της Μητρ. Μηθύμνης.

Το 1532 φιλοξενεί τον Εφτανήσιο Λόγιο Παχώμιο Ρουσάνο, που δίδαξε στην σχολή του Αγίου Ιγνατίου. Το 1543 η ηγουμένισσα Ρήγαινα, βρίσκεται σε αντιδικία με το γειτονικό ανδρικό μοναστήρι του Καλαμιού, για την κοινή πηγή ύδατος.

Το 1590, το παρενοχλούν οι Τούρκοι υπάλληλοι μαζί με άλλα της Μητρ. Μηθύμνης.

Τον 17^ο αιώνα, το αναφέρει σαν το μοναδικό στον Λίβανο ο Γαβριήλ.

Το 1733 είναι πια ερημωμένο και χαρίζεται από την Βατούσα στην μονή Λειμώνος (8^ο έγγραφο αρχείου). Το 1796 χαρακτηρίζεται «κατερειπωμένη μονή»¹⁸⁷ και το 1880 υπάρχει μόνο το εκκλησάκι κα τα γύρω ερείπια.

Στο σημερινό εκκλησάκι είναι εντοιχισμένη πλάκα που γράφει:

«NAΩΝ ΜΕΝ ΑΝΔΡΕΣ/ΣΑΝΤ..ΕΥΣΕΒΟΦΡΩΝΟΣ/ΠΡΟΝΑΩΝ ΔΑΙ ΓΥΝΕΚ…/ΥΣΤΕΡΟΝ»

Δηλαδή τον ναό τον έκτισαν άνδρες τον δε πρόναο γυναίκες (μοναχές) αργότερα.

Γύρω από το εκκλησάκι διακρίνει κανείς θεμέλια κελιών. Βρίσκεται στο δάσος, μπροστά σε μια αποξηραμένη λίμνη (39^ο 19.6559-26^ο 06.9768), γεμάτη με φτέρες και ροδόδεντρο. Βρίσκεται επάνω σε δρόμο του πυκνού δικτύου που υπάρχει στο δάσος. Επάνω από αυτό υπήρχαν οι Πηγές, οι οποίες τώρα καλλιεργήθηκαν και οδηγούνται στην Βατούσα. Επίσης σε μια στέρνα του Δασαρχείου, έρχεται νερό από τις πηγές της Φτερούντας, στο Σωφρόνι. Μπροστά του ορθώνεται ο Κάλυβος, ένας πευκόφυτος λόφος. Άφθονη μεσαιωνική κεραμική, πήλινες πλάκες των τοίχων και λίθινες πλάκες του δαπέδου βρίσκονται γύρω. Επίσης στην πλαγιά υπάρχουν τα ερειπωμένα κτίσματα των κελιών.

Βιβλιογραφία: Κώστας Καμπουρίδης και «Περπατώντας τη Λέσβο» Τομ. Α και νέα Στοιχεία ανατύπωσης.