ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΑΦΑΛΩΝΑ

Δεξιά μας τώρα, ένα πέτρινο, μακρόστενο βουνό, που οι δυο του καμπούρες το βαφτίσανε «Καμήλα». Δρόμος μακρύς, μέσα στον ελιώνα, ώσπου φθάνουμε στα πρινάρια και στα πεύκα. Πέρα, ανατολικά ο Αφάλωνας. Κάτω από τα πεύκα, το πλάτωμα, μαζεύει τον κόσμο στη χάρη της. Τρικούβερτο γλέντι εδώ, μαζί με το Διόνυσο, τον Πάνα και την Αγία Τριάδα. Από το πλάτωμα τούτο, φαίνεται στο νοτιά ο κόλπος της Γέρας. Αυτή η «αμπασιά» που δημιουργεί τη χαράδρα, ξανοίγεται ως εκεί κάτω. Από τα δυτικά την κλείνει ένα ψηλό, μακρόστενο πετροβούνι, που το ονομάζουν Σπαθί. Κατηφορίζουμε με δρόμο από το πλάτωμα προς την αρχή της χαράδρας. Ο δρόμος περνά ανάμεσα σε κάτι βράχους, που πριν φτιαχτεί υπήρχε ένα στενό πέρασμα που το ονόμαζαν «πόρτα». Φαίνεται ότι από εδώ περνούσε το παλιό δρομάκι προς τη χαράδρα. Γιατί εκεί κάτω, επάνω σ’ ένα βράχο, που στέκεται στην αρχή της χαράδρας, στους πρόποδες του «Σπαθιού», είναι κάτασπρη η Αγιά-Τριάδα (44) (39^ο14’77.46-26^ο46’75.25). Η παράδοση μιλά για Μοναστήρι. Πραγματικά θα μπορούσε να είναι ένα μικρό μοναστήρι. Απόκρυφο μέρος. Λίγο πιο επάνω η πανάρχαια πηγή, χτισμένη, με τη γούρνα της και με τα υψηλά πεύκα από επάνω της.

Η εκκλησία, μεγάλη, τρίκογχη, παλιά, ίσως το καθολικό του μοναστηριού. Από το βορεινό και νοτινό της τοίχο, ξεπηδούν θεμέλια παλαιότερου κτίσματος. Λέγεται ότι η παλαιότερη εκκλησία, ήταν κτισμένη σε λακκούβα και ότι επάνω της ορθώσανε την σημερινή. Μέσα υπάρχει ξύλινο τέμπλο, μια βάση από παλιό πέτρινο μανουάλι και το κομμάτι από ένα ραβδωτό κιονίσκο, ίσως απομεινάρια του Μοναστηριού. Ετούτη εδώ η λαγκαδιά «βγάζει» κάτω στα λατομεία του κόλπου, στο δρόμο προς τη Μόρια. Τόπος ασκητικός, με άγρια ομορφιά, τόπος για περισυλλογή. Τώρα πια προσιτός με το δρόμο (Πίν.20). Δυστυχώς, αυτή η ρεματιά, στις δύο πλευρές της, νότια της εκκλησίας, σκάβεται από ένα μεγάλο Λατομείο, και με δρόμο προς την Λάρσο, ανεβοκατεβαίνουν τα φορτηγά. Τώρα, σχεδόν όλα τα λατομεία ασβεστόλιθου του νησιού, τα εκμεταλλεύεται η Γαλλική Lafarge, η οποία δεν σέβεται το περιβάλλον. Τώρα (Ιούν. '21), σε επισκευή της οροφής βρέθηκε Πέτρινη Πλάκα με σταυρό και ημερομηνία 1903. Μαζί όμως αποκαλύφθηκε και μαρμάνινη πλάκα, στρογγυλή στο άνω μέρος, με επιγραφή στο κάτω μισό.

ΚΑΛ{Ι}ΛΙΒΟΥΛΗ

ΚΩΡΩΤΑ

ΧΑΙΡΕ

Πρόκειται για επιτύμβια στήλη του 2^ου μ.Χ. αι. (Μ. Διακουμάκου). Επομένως αυτός ο τόπος πιθανόν να είχε κάποια εγκατάσταση των Ρωμαϊκών χρόνων. Ίσως διαχρονική Λατρεία, δίπλα στις πηγές.

Η Αγία Τριάδα

τρισυπόστατη

Ίσως Μοναστήρι

Με ραβδωτά

και αράβδωτα περιρραντήρια

και την Ρωμαϊκή Επιγραφή

λίγο πιο πάνω από το Λατομείο