Γυρίζοντας τη βορινή πλευρά του βουνού, καταλήγουμε σ’ έναν όρμο με το περίεργο όνομα «Ακόθ». Υψηλά, στην κορυφή, υπάρχει κυκλικό θεμέλιο από Ανεμόμυλο, γι’ αυτό και η τοποθεσία έχει αυτό το όνομα.
Γυρίζοντας τη βορινή πλευρά του βουνού, καταλήγουμε σ’ έναν όρμο με το περίεργο όνομα «Ακόθ». Υψηλά, στην κορυφή, υπάρχει κυκλικό θεμέλιο από Ανεμόμυλο, γι’ αυτό και η τοποθεσία έχει αυτό το όνομα. Ακόθ κατά μια άποψη είναι εβραϊκή λέξη και σημαίνει «απέναντι», από τη γεραγώτικη «Ευριακή - Οβριακή». Τίποτα δεν έχει αποδειχτεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εδώ υπήρχε πετρόσκαλα και έξω καφενείο. Εδώ κατέληγαν μαούνες και περάματα από το Πέραμα, για να ανηφορίσουν το Γαϊδαρανήφορο, να περάσουν το «Φόρο» και να πάνε στην πρωτεύουσα. Αυτό το καφενεδάκι και τη σκαλίτσα με τις βάρκες τα πρόλαβα στα 1987. Τότε υπήρχαν και κάτι σπιτάκια, ενώ τώρα έχουν κτιστεί αρκετά και κατεβαίνει δρόμος.
Ο ανεμόμυλος και το Ακόθ (πάνω), ένας υπέροχος όρμος (αριστερά) με τη σκάλα και τις βάρκες (δεξιά)...
Σ’ αυτήν τη σκάλα βγήκε και ο Βενιζέλος όταν επισκέφτηκε το νησί, στο διχασμό. Εδώ ναυλοχούσε και τμήμα του συμμαχικού στόλου, κατά την κατοχή του νησιού, στην περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν συμμετάσχει σ’ αυτόν. Αφήνοντας το βουνό, ακολουθούμε τη δημοσιά για τη Μυτιλήνη και σε λίγο κατηφορίζουμε αριστερά, κοντά στα νερά του κόλπου, τον ασφαλτοστρωμένο πια δρόμο προς Πυργί.
... τον ελαιόμυλο (αριστερά). Ο Χριστός (δεξιά)...
Μια περιοχή αριστερά μας ονομάζεται Λακέρδα. Στην παραλία, μέσα στον ελαιώνα, υπάρχει ο Χριστός. Συντροφιά του το κυπαρίσσι και 20 μέτρα νοτιότερα το πέταλο του αστέγαστου ιερού, το ιερό ενός παλιού ναού, με ένα κολουροκωνοειδές κιονόκρανο (1986) και στο οποίο ο Χαριτωνίδης είδε ένα υπέροχο βυζαντινό επιστύλιο.
... με τον παλιό ναό (αριστερά) και την αρχαία επιτύμβια στήλη (δεξιά)
Όμως εδώ υπήρχε και μια αρχαία επιτύμβια στήλη (μεταφέρθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία) με επιγραφή*. Στη θάλασσα υπήρχε άλλη αψίδα ιερού και γύρω ο τόπος είναι γεμάτος κεραμική. Η ευρύτερη περιοχή ονομάζεται Φαρά και έχουν βρεθεί επιτύμβιες στήλες και μια λάρνακα του 4ου π.Χ. αι.. Η επίπεδη τούτη περιοχή, δίπλα στη Μυτιλάνα, με τις ελιές, σίγουρα θα ‘ταν προνομιούχα από τότε.