Ένας δρόμος που «βγαίνει» από τα βορειοανατολικά της Πελόπης, μετά από ένα χιλιόμετρο συναντά μια περιοχή με εγκαταλελειμμένα περιβόλια, νερά και λεύκες, σέτια και το ποτάμι που κατηφορίζοντας περνά από τον καταρράκτη του Ψειράδου (προηγούμενη διαδρομή).
Ένας δρόμος που «βγαίνει» από τα βορειοανατολικά της Πελόπης, μετά από ένα χιλιόμετρο συναντά μια περιοχή με εγκαταλελειμμένα περιβόλια, νερά και λεύκες, σέτια και το ποτάμι που κατηφορίζοντας περνά από τον καταρράκτη του Ψειράδου (προηγούμενη διαδρομή). Αλλά ένα παράξενο όνομα σε -άδος βρίσκεται σε τούτη την περιοχή: Καψάδος (θέση 9). Εδώ βρίσκεται ο Άι-Γιώργης και κάτω από αυτόν αναβλύζουν οι πηγές του ποταμού. Ο Παναγιώτης ο Καρμίρης μπήκε μέσα στο «δωμάτιο» του πλάτανου που λειτουργούσε παλιά σαν καφενείο. Πιο πάνω ο δρόμος έρχεται στο μέσον ενός μεγάλου οικισμού. Τα σέτια των παλιών καλλιεργειών (σιτάρι - αμπέλια) φιλοξενούν τα θεμέλια και την κεραμική (μελαμβαφής και τεφρή) των εγκαταστάσεων ίσως της Κλασσικής Εποχής. Η βάση σίγουρα προερχόταν από την έκθλιψη των σταφυλιών. Πιο πάνω, κάτω από ένα μοναδικό Πλάτανο, υπάρχει η λαξευμένη στο βράχο πηγή, το Κουρνέλλι. Τα νερά, τα αμέτρητα ζώα στις πλαγιές του βουνού, τα σέτια, τα ανεβασμένα κλήματα στα δένδρα, οι πλάτανοι, καφενεία και το «ιερό βουνό» από πάνω μπλέκουν τις εποχές σε ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς. Στα ανατολικά δεσπόζει ο μοναδικός βράχος της Κάπης, το Φουρνί.
*Έμαθα ότι και η επέκταση του δρόμου έβλαψε τον πλάτανο και την πηγή στο Κουρνέλλι. Αν είναι έτσι, φταίνε αυτοί που ξέρουν και όχι αυτοί που με τις μπουλντόζες καταστρέφουν τα πάντα.