Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 28

Από την Νάπη, ένα λιθόστρωτο που περνούσε το ποτάμι, ανηφόριζε στα κάθετα βράχια των υψωμάτων, που ορθώνονται στα ανατολικά. Εκεί επάνω αρχίζει το απέραντο οροπέδιο, που καταλήγει επάνω από τα ανατολικά παράλια, στην Πεδή, φιλοξενώντας το «Καβακλί», ίσως την αναφερόμενη κώμη του Αίγειρου. Το λιθόστρωτο, πλατύ και καλοφτιαγμένο, οδηγούσε το χωριό στον μεγάλο του βοσκότοπο, τα «Καμίνια», όπου αγελάδες και πρόβατα, ακόμα και τώρα, έχουν την αποκλειστική νομή. Έσωσε αυτό το οροπέδιο, στην πείνα της κατοχής τους ανθρώπους, γι’ αυτό και το λιθόστρωτο το συντηρούσαν μερικοί γέροντες, με αντίτιμο την κατάθεση λαδιού γι’ αυτούς στα ελαιοτριβεία.
Στο μέσο του «ανεβάσματος» υπάρχει ο Χριστός (θέση 44), ένα εξωκκλήσι με πηγή και στέρνα, σταθμός των οδοιπόρων προς το οροπέδιο.
Τις παρυφές του οροπεδίου στολίζουν πεύκα και στην νότια άκρη του είναι κτισμένη η Παναγιά η Μυρτιδιώτισσα, πετρόχτιστη, κομμάτι του γύρω χώρου, από την κόκκινη πέτρα του οροπεδίου (θέση 45). Τις παλιές ημέρες με τα πολλά ζώα, τις μαρτυρά η μεγάλη «γκιόλα», το «βουρκάρι» όπως το λένε οι ντόπιοι, κτιστή, καλοφτιαγμένη, με άφθονο νερό και νεροχελώνες, κατασκευή της διαχείρισης του νερού, πασίγνωστη στο νησί.


Ο Χριστός στο ανέβασμα (αριστερά) ....η Μυρτιδιώτισσα στο ίσιωμα (δεξιά)


... με κόκκινη πέτρα (αριστερά) ...με το λιθόστρωτο στην πλαγιά (δεξιά)


... και το «βουρκάρι» για νερό με το Γιώργο Φούλα (1991)