Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 32
Αυτό το «εύδειλο» τέμενος ήταν κατασκευασμένο από «ηφαιστειογενή πέτρα, πυριτικής σύστασης, που εξαγόταν από τοπικά λατομεία της γύρω περιοχής». Οι κίονες, περίπου 9,38 μ. ύψους, στήριζαν υπέροχα ιωνικά κιονόκρανα, με εχίνο που έφερε ιωνικό κυμάτιο με ωά, όπως και το τριταινιωτό του επιστύλιο. Η ζωφόρος ήταν ακόσμητη, ενώ το γείσο ψηλά ήταν διακοσμημένο με ιωνικό, λεσβιακό κυμάτιο και αστραγάλους. Είχε υπέροχα διακοσμημένη με φυτικά κοσμήματα σίμη, που έφερε λεοντοκεφαλές στις υδρορροές. Τα αετώματα ήταν ακόσμητα. Όμως, όπως και η ζωφόρος, ήταν κατασκευασμένα από ρόδινο λίθο. Όλα αυτά τα στοιχεία περιέχονται στον υπέροχο οδηγό, που διανέμεται (εν τω ιρώ τω εμ Μέccω) στο χώρο του ναού, ο οποίος διαμορφώθηκε και αναδείχθηκε από την Κ΄ Εφ. Αρχ. Μυτιλήνης (2000 - 2006). Έγιναν διάδρομοι επίσκεψης, μουσείο έκθεσης των μελών και αποστράγγιση του χώρου, για πρώτη φορά από τον «Ξυνόρρωο».
Η έκθεση των αρχ. Μελών (αριστερά) και ένα υπέροχο ιωνικό κυμάτιο (δεξιά)
Η μελέτη των νομισμάτων που βρέθηκαν έβγαλε πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τις «εποχές» του τόπου και κυρίως για τις απαρχές του σημαντικού «θεσμού» του Κοινού των Λεσβίων. Αρχίζει λοιπόν με την επισήμανση ΛΕΣ(ΒΙΩΝ) στα billon, του 6ου - 5ου π.Χ. αιώνα, στην ακμή του εμφανίζεται το ΑΙΟΛΕ και τέλος επί Κομμόδου (182 - 192 π.Χ.) εμφανίζεται ο ναός με την επισήμανση ΚΟΙΛΕCΒΙΩΝ.
Αεροφωτογραφία του χώρου πριν τη διαμόρφωση (από το βιβλίο της Κ΄ ΕΠΚΑ) (αριστερά) και όπως είναι τώρα (δεξιά)
Αυτά τα νομίσματα, που θεωρούνται αναγνωρίσιμα από όλες τις τότε πόλεις του νησιού, μαρτυρούν την σημασία του χώρου, σαν κοινού τόπου λατρείας, στον οποίο περιφέρονταν όλες οι παραδόσεις, οι θρύλοι και η μοίρα της μακρινής αύρας της κοινής καταγωγής των Αιολέων.
Έτσι φαντάστηκε το χώρο, με τον Όλυμπο στο βάθος, o Koldewey (1890)
Ένας χώρος στην γεωγραφική καρδιά του νησιού, με τοπογραφικό ανάγλυφο χαμηλό, ήρεμο, επιβλητικό στην ομορφιά του και στο φόντο του δάσους της πεύκης των Πυρραίων. Στο βάθος δε, ο κόρφος ο γαλανός, ο ήρεμος, το υγρό στοιχείο της νησιωτικής πραγματικότητας.
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 32
Αυτό το «εύδειλο» τέμενος ήταν κατασκευασμένο από «ηφαιστειογενή πέτρα, πυριτικής σύστασης, που εξαγόταν από τοπικά λατομεία της γύρω περιοχής». Οι κίονες, περίπου 9,38 μ. ύψους, στήριζαν υπέροχα ιωνικά κιονόκρανα, με εχίνο που έφερε ιωνικό κυμάτιο με ωά, όπως και το τριταινιωτό του επιστύλιο. Η ζωφόρος ήταν ακόσμητη, ενώ το γείσο ψηλά ήταν διακοσμημένο με ιωνικό, λεσβιακό κυμάτιο και αστραγάλους. Είχε υπέροχα διακοσμημένη με φυτικά κοσμήματα σίμη, που έφερε λεοντοκεφαλές στις υδρορροές. Τα αετώματα ήταν ακόσμητα. Όμως, όπως και η ζωφόρος, ήταν κατασκευασμένα από ρόδινο λίθο. Όλα αυτά τα στοιχεία περιέχονται στον υπέροχο οδηγό, που διανέμεται (εν τω ιρώ τω εμ Μέccω) στο χώρο του ναού, ο οποίος διαμορφώθηκε και αναδείχθηκε από την Κ΄ Εφ. Αρχ. Μυτιλήνης (2000 - 2006). Έγιναν διάδρομοι επίσκεψης, μουσείο έκθεσης των μελών και αποστράγγιση του χώρου, για πρώτη φορά από τον «Ξυνόρρωο».
Η έκθεση των αρχ. Μελών (αριστερά) και ένα υπέροχο ιωνικό κυμάτιο (δεξιά)
Η μελέτη των νομισμάτων που βρέθηκαν έβγαλε πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τις «εποχές» του τόπου και κυρίως για τις απαρχές του σημαντικού «θεσμού» του Κοινού των Λεσβίων. Αρχίζει λοιπόν με την επισήμανση ΛΕΣ(ΒΙΩΝ) στα billon, του 6ου - 5ου π.Χ. αιώνα, στην ακμή του εμφανίζεται το ΑΙΟΛΕ και τέλος επί Κομμόδου (182 - 192 π.Χ.) εμφανίζεται ο ναός με την επισήμανση ΚΟΙΛΕCΒΙΩΝ.
Αεροφωτογραφία του χώρου πριν τη διαμόρφωση (από το βιβλίο της Κ΄ ΕΠΚΑ) (αριστερά) και όπως είναι τώρα (δεξιά)
Αυτά τα νομίσματα, που θεωρούνται αναγνωρίσιμα από όλες τις τότε πόλεις του νησιού, μαρτυρούν την σημασία του χώρου, σαν κοινού τόπου λατρείας, στον οποίο περιφέρονταν όλες οι παραδόσεις, οι θρύλοι και η μοίρα της μακρινής αύρας της κοινής καταγωγής των Αιολέων.
Έτσι φαντάστηκε το χώρο, με τον Όλυμπο στο βάθος, o Koldewey (1890)
Ένας χώρος στην γεωγραφική καρδιά του νησιού, με τοπογραφικό ανάγλυφο χαμηλό, ήρεμο, επιβλητικό στην ομορφιά του και στο φόντο του δάσους της πεύκης των Πυρραίων. Στο βάθος δε, ο κόρφος ο γαλανός, ο ήρεμος, το υγρό στοιχείο της νησιωτικής πραγματικότητας.