Διαδρομή 39

Γύρω από τη Βατούσα 5

Βγαίνοντας από τη Βατούσα προς τα βόρεια, ο δρόμος είναι φυτεμένος με πεύκα και πιο πέρα, αριστερά, πέφτει το μάτι στη ρεματιά, που βγάζει σε ένα από τα παραπόταμα του Βούλγαρη. Ένα από τα περάσματα προς το εσωτερικό της αρχαίας Αντισσαίας.
Σ’ αυτό το δρόμο συνάντησα την Κυριακή τη νεολαία να κάνει βόλτα.
Μέχρι τη στροφή του δρόμου, με τα τρία εκκλησάκια. Το ένα, αριστερά, επάνω από το χάος της βαθειάς ρεματιάς, που χάνεται στα δυτικά, περιστοιχισμένη από τις απότομες πλαγιές με τις δρύες.


Λόφοι με βελανιδιές και ο σκούρος σκούφος της Βατούσας (πάνω) που μπαίνεις από τα τρία εξωκκλήσια (αριστερά) με την Παναγιά (1991) μπροστάρα (δεξιά)

Δεξιά, ανοίγεται ένας επίπεδος χώρος, με ένα αλσύλλιο από πεύκα και την κάπως μεγάλη Παναγιά (θέση 2). Φτιαγμένη από τον καφετί-κόκκινο ανδεσίτη, με διπλά πλάγια παράθυρα, μεγάλη πόρτα με τόξο και κωδωνοστάσι στην πρόσοψη, όλα φτιαγμένα με πέτρινα λαξευμένα θυρώματα, αποτελεί υπέροχο τόπο ανάπαυσης.


... και τον Άι-Νικόλα να φυλά την κληρονομιά (αριστερά) με τις κολώνες του (δεξιά)

Έχουν στηθεί ξύλινα τραπέζια και εδώ γίνεται μεγάλο πανηγύρι με ταυροθυσία (κισκέτς). Όμως τα λίγα κομμάτια από παλιό ναό προέρχονται από το λοφίσκο, επάνω από αυτή.


Το φως παίζει με τα κατσικάκια

Εδώ, γύρω από τον Άι-Νικόλα, η κεραμική και η πέτρα του λιοτριβιού, δείχνουν την ύπαρξη παλαιοχριστιανικού ναού. Μέσα στο εκκλησάκι υπάρχει αρράβδωτος κίονας και κιονίσκος με σπειροειδή ράβδωση. Μια από τις θέσεις που έδωσαν ζωή στη Βατούσα.