Τον όρο μου τον είχε επισημάνει για πρώτη φορά ο αείμνηστος αγωνιστής της Αριστεράς (και για μένα προσωπικά έμπρακτος δάσκαλος του τι σημαίνει ανιδιοτελής στράτευση, προσωπικό κουράγιο, ηθικό πλεονέκτημα και πολλά άλλα) Φρίξος Πρωτογερέλλης. Έχοντας την τιμή να συμμετέχω μαζί του δυο φορές στο ψηφοδέλτιο του τότε ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς το 1989, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας, μου διηγιόταν παλιές ιστορίες από την εποχή που ήταν υποψήφιος με την προδικτατορική ΕΔΑ λέγοντάς μου «εγώ βέβαια μια ζωή ….. νεροκουβαλητής». Θεωρώντας το σαν κάτι το φυσιολογικό, σε ένα ψηφοδέλτιο αριστερού κόμματος, κάποιοι να έχει προαποφασισθεί ότι θα εκλεγούν και κάποιοι άλλοι θα μπουν απλώς για να βοηθήσουν, εν γνώσει τους ότι δεν έχουν πιθανότητες να μαζέψουν πολλούς προσωπικούς σταυρούς, είτε γιατί οι άλλοι διέθεταν πιο ηχηρά ονόματα, είτε γιατί δεν ήταν μέσα στη «γραμμή», πράγμα που ήταν από τότε κανόνας στα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Βέβαια εμένα, όσο και αν μου το παρουσίαζε σαν κάτι φυσιολογικό, μου φαινόταν σα να έβγαζε στη φωνή του έναν τόνο κάποιας πικρίας, που η τεράστια αξιοπρέπειά του, δεν άφηνε να φανερωθεί, για το ότι τα τότε κομματικά επιτελεία δεν τον θεώρησαν έστω και μια φορά ως τον «εκλεκτό» τους.  

Σημερινοί συνειδητοί και …αθέλητοι νεροκουβαλητές 

Έτσι και τώρα σε επίπεδο Λέσβου, στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, είναι φανερό ότι κάποιοι μπήκαν συνειδητά για να βοηθήσουν το κόμμα τους, αφού είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο κόμμα δίνει γραμμή και η γραμμή είναι η σημερινή βουλευτής Μαρία Κομνηνάκα. Αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρητικά δεν υπάρχει γραμμή, κάποιοι βέβαια φροντίζουν να διαδώσουν ότι εκλεκτός του αρχηγού είναι ο σημερινός βουλευτής Γιάννης Μπουρνούς, με ισχυρές εσωκομματικές δυνάμεις όμως να συσπειρώνονται γύρω από την έχουσα μακρά ιστορία στο χώρο και στα κοινά Μαρία Νικολάρα, με ότι αυτό μπορεί να σημάνει στην κατανομή των σταυρών. Και βέβαια η μάχη μεταξύ των δύο και η σχετική πόλωση, μετατρέπει έμμεσα τους άλλους τρεις υποψηφίους του κόμματος (Δημήτρη Μοιρασγεντή, Αντώνη Ματζαβέλα από Λήμνο και Μυρσίνη Βασίλα) σε «νεροκουβαλητές». Συνειδητούς ή αθέλητους, εκείνοι ….το ξέρουν. Στο χώρο του ΠΑΣΟΚ αντίθετα, εμφανής νεροκουβαλητής δεν υπάρχει, αφού όλοι οι υποψήφιοι μηδέ της εκ Λήμνου προερχόμενης έχουν τις πιθανότητές τους και παλεύουν για την πρωτιά, που θα σημαίνει και εκλογή, αν ο χώρος καταφέρει να αποσπάσει την έδρα από το ΚΚΕ και βέβαια αν το καταφέρει να την κρατήσει και σε περίπτωση πιθανότατης επαναληπτικής εκλογής. 

( Σ.Σ. Ο γράφων έχει προσωπική εκτίμηση για το ποιος είναι πιθανότερο να πρωτεύσει σε σταυρούς από το ΠΑΣΟΚ, αλλά σε μια κατά την άποψη πολλών αμφίρροπη αναμέτρηση, θεωρεί δημοκρατικά ανεπίτρεπτο να την εκφράσει παραμονή της εκδήλωσης της λαϊκής βούλησης.) 

Ειδικά στη Νέα Δημοκρατία 

Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα αλλά μπορεί να αποδειχθούν και πιο ενδιαφέροντα ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Είναι φανερό ότι ο νυν βουλευτής Χαράλαμπος Αθανασίου έχει προβάδισμα, πλην όμως φαίνεται ότι και το ιστορικό στέλεχος και με πλούσια κομματική και αυτοδιοικητική ιστορία ΑρηςΧατζηκομνηνός θα τον ακολουθήσει με ένα πολύ ισχυρό αποτέλεσμα σε σταυρούς. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο έχει μεγάλη σημασία και η δεύτερη θέση, αφού σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, η τρίτη έδρα στο νομό (με δεδομένο ότι μία θα πάει στη ΝΔ και μία στο ΣΥΡΙΖΑ) στην επαναληπτική εκλογή, δεν διεκδικείται μόνο από τον ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη ΝΔ! Το γιατί ερμηνεύεται από κάποιες ιδιαιτερότητες του εκλογικού νόμου που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές, αλλά γι αυτές έχουμε καιρό να μιλήσουμε στην πορεία προς την - πιθανότατη - δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Προς το παρόν ….αρκεσθείτε για να θεωρήσετε ως υπαρκτή αυτή την πιθανότητα στη ….φήμη μας ως εκλογολόγου! Και ένα τελευταίο για το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στο νομό. Πέρα από τις δυο κυρίες που μπήκαν προφανώς απλώς για να βοηθήσουν, υπάρχει κι εδώ «νεροκουβαλητής», μόνο που αυτός μάλλον θα το καταλάβει ….μετά τις εκλογές!  

Και μια προσωπική ιστορία….  

Που μοιάζει λίγο σαν ανέκδοτο για να χαλαρώσουμε και λίγο. Εκλογές Ιουνίου 1989, υποψήφιοι του ενιαίου Συνασπισμού στο νομό Λέσβου, Στρατής Κόρακας, Κώστας Πινάκος από Λήμνο, Παναγιώτης Μυριτζής, Νότης Παναγιώτου ( ο μετέπειτα Δήμαρχος Μυτιλήνης) και Φρίξος Πρωτογερέλλης. Οι δυο πρώτοι από το ΚΚΕ, ο τρίτος εκπροσωπώντας τους λεγόμενους πασοκογενείς,ο «δάσκαλος» ανένταχτος της αριστεράς και ο Φρίξος από την ΕΑΡ. Γραμμή έδινε ο ισχυρός της σύμπραξης, το ΚΚΕ, οπότε γραμμή ήταν ο Κόρακας. Ελα όμως που το ψηφοδέλτιο πήγαινε αρκετά καλά, και κάποιοι είχαν αρχίσει να συζητάνε την περίπτωση ότι μπορεί να έβγαζε και δύο βουλευτές; (Σ.Σ. η πρόβλεψη βέβαια αποδείχθηκε εκ των υστέρων υπερβολική, αλλά η Λέσβος τότε θυμίζουμε ήταν τετραεδρική και το πολιτικό τοπίο ήταν ιδιαίτερα ρευστό). Οπότε, δημιουργήθηκε ο προβληματισμός του ποιος θα είναι ο δεύτερος σε σταυρούς. Και τότε άρχισαν οι φοβίες! Από τη μια ο ….υποφαινόμενος που πρώτη φορά εμφανιζόταν δημόσια σε εκλογές στη Λέσβο, φαινόταν καλός ομιλητής και ενθουσίαζε ακόμα και παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΚΚΕ που έκαναν το ….λάθος να τον χειροκροτούν πιο πολύ κι από τον ….Κόρακα, από την άλλη ο Φρίξος σε μια από αυτές τις επιδείξεις γενναιοφροσύνης και αριστερού ήθους που λέγαμε παραπάνω, να κλείνει τις ομιλίες του λέγοντας «αυτά είχα να σας πω, αλλά τώρα θα σας μιλήσει ακόμα καλύτερα ένα νέο παιδί, ο Παναγιώτης, και αυτόν να σταυρώσετε, γιατί τέτοια στελέχη χρειάζεται ο τόπος», πολύ ήθελε να πέσει πανικός στο …ιερατείο; Άτυπος επικεφαλής της οργάνωσης του ΚΚΕ λόγω της σημασίας που απέδιδε το κόμμα στη Λέσβο το τότε μέλος του Πολιτικού Γραφείου - συγχωρεμένος - Μάκης Μαίλης. Δίνει λοιπόν τελευταία στιγμή κρυφή οδηγία στα στελέχη του κόμματος, γύριζαν νύχτα στα χωριά το Σάββατο και εκτός από Κόρακα, μάζευαν όποια είχαν σταυρό στο Μυριτζή και μοίραζαν και κάποια ψηφοδέλτια Κώστας Πινάκος (ο Λημνιός υποψήφιος, μηχανικός το επάγγελμα, χρυσός άνθρωπος και μέχρι σήμερα καλός μου φίλος). Βγαίνουν τα αποτελέσματα, πρώτος φυσικά Κόρακας με 13.700 σταυρούς, δεύτερος Πινάκος 1.776 και τρίτος Μυριτζής 1.648. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις μερικοί το παράκαναν οπότε υπήρξε χωριό της Λέσβου (π.χ. Παράκοιλα) όπου ο Πινάκος είχε πάρει χωρίς να το ξέρει 35 σταυρούς! Οπότε στην απολογιστική συνεδρίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής του τότε ενιαίου Συνασπισμού ο Γιάννης Βατός, πειράζοντας τον αείμνηστο Σταύρο Σκοπελίτη, που δεν είχε ανακατευτεί στη συμπαιγνία και ντρεπόταν ο άνθρωπος, του είπε την εμβληματική ατάκα, που κάποιοι τη θυμόμαστε γελώντας μέχρι σήμερα: « Ασφαλώς Σταύρο, ο σύντροφος Πινάκος, είναι γνωστός για τους κοινωνικούς του αγώνες στα ….Παράκοιλα»!