Με το κοινοβουλευτικά αινιγματικό, λόγω του ισχύοντος εκλογικού συστήματος των δυο γύρων, αλλά πολιτικά μάλλον σαφές αποτέλεσμα της κάλπης στη Γαλλία, όπου για άλλη μια φορά η ακροδεξιά της Λεπέν έμεινε με τη χαρά της «πρωτιάς» αλλά όχι της εξουσίας, έκλεισε πριν μερικές εβδομάδες ένας εκλογικός κύκλος στην Ευρώπη, μετά τις ευρωεκλογές και τις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γαλλία. Και μαζί με αυτόν φαίνεται ότι αναγκαστικά θα κλείσει και μία συζήτηση που μάλλον βιαστικά πήγε να ανοίξει στην Ελλάδα, περί της αναγκαιότητας της στροφής προς τα ...δεξιά και εδώ. 

Έχουν περάσει μόλις λίγες μέρες από εκείνη την σύναξη της δεξιάς «ορθοδοξίας» στο Πολεμικό Μουσείο, όπου δύο πρώην Πρωθυπουργοί και ένα ετερόκλητο ακροατήριο, έσπευσαν να αποκηρύξουν την πολιτική μετριοπάθεια και μέσω αυτής και τον διάδοχό τους στην ηγεσία της ΝΔ και τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, προκειμένου να ενημερώσουν ότι η Ευρώπη στρίβει και μαζί της πρέπει να στρίψουμε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση. 

Ήρθε όμως λίγες ημέρες αργότερα μία σαρωτική νίκη των Εργατικών στη Βρετανία και ένα αναπάντεχο (;) στοπ στην Ακροδεξιά στη Γαλλία, που δείχνει ότι οι πολιτικές εξελίξεις είναι πιο πολύπλοκες και πιο σύνθετες από αυτό που κάποιοι βιάζονται να παρουσιάσουν ως γενικευμένη πολιτική τάση, που προφανώς θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και από τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις.  

Η επιφυλακτικότητα των ευρωπαίων, αλλά και των Ελλήνων πολιτών για τα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται στον κόσμο, προφανώς και παράγει πολιτικά και εκλογικά αποτελέσματα. Οδηγεί κάποιες ψήφους στα άκρα, δεξιά ή αριστερά, μία μεγάλη ομάδα πολιτών στην αποδοκιμασία δια της αποχής και πάντως, καθιστά το πολιτικό περιβάλλον όντως περίπλοκο. Όμως τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, όπως και οι λύσεις στα προβλήματα. Πολλά από αυτά που συμβαίνουν, ή που επιχειρείται να συμβεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με τις μεγάλες πολιτικές στροφές και τις «επικίνδυνες κλήσεις», εμείς στη χώρα μας τις βιώσαμε σε προηγούμενη φάση και μαζί με αυτές και τις επιπτώσεις που προκάλεσαν. Ενδεχομένως και να χρειάζεται αυτούς τους αχρείαστους «πειραματισμούς» να μην καταφέρουν να τις αποφύγουν και άλλοι ευρωπαίοι, αλλά τουλάχιστον εμείς έχουμε γίνει , θέλω να πιστεύουμε, πιο σοφότεροι για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη έχοντας το «προνόμιο», ότι επειδή ...πάθαμε έχουμε πλέον ...μάθει να μην ενδίδουμε σε ό,τι ακούμε, αλλά να μετράμε καλά πριν αποφασίσουμε, γιατί το «δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...», όπως ορθά υπονοεί λέει και το εν λόγω απόφευγμα! Προσοχή λοιπόν στους αχρείαστους πειραματισμούς και στις ...επικίνδυνες «κλήσεις»!