Όταν η ζωοφιλία γίνεται μισανθρωπία, τότε κάτι υπάρχει μπερδεμένο στην ψυχή. Είναι δυστυχία να βλέπεις τον άλλο να εξισώνει ανθρώπους και ζώα και είναι γελοίο να τον βλέπεις να περνάει τη ζωή του και να συμπεριφέρεται στον άλλο μέσα από συγκρίσεις των ειδών, καλύτερος - χειρότερος, κακόψυχος - καλόψυχος. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που σε έχει διαλέξει και τον έχεις διαλέξει. Τώρα το κουτάβι που πήρα χτες και θα με συνηθίσει με τον καιρό, είτε βρομίλος είμαι είτε μέθυσος είτε βάναυσος, το κακόμοιρο το πλάσμα δεν έγινε ο «καλύτερός μου φίλος», αλλά ένας δούλος δίχως επιλογές, το οποίο έμαθε να μη με ξεκοιλιάζει το βράδυ με την αγέλη του γιατί το εξημέρωσα πριν χιλιάδες χρόνια και πλέον ως Canis familiaris δεν μπορεί να επιβιώσει παρά κοντά μου σε σχέση υποτέλειας.

Είναι πιο φυσικό και πιο τίμιο να βλέπουμε τα πράγματα για αυτό που είναι και όχι μέσα από τους ανθρωπομορφισμούς που εφαρμόζουμε εδώ και εκεί. Τα ζώα είναι έτσι γιατί έτσι είναι. Το να είσαι καλόψυχος ή κακόψυχος είναι, πάλι, θέμα επιλογής. Η επιλογή βαραίνει τον άνθρωπο γιατί προϋποθέτει ενσυναίσθηση, μετασκέψη και άλλες νοητικές λειτουργίες που δε μοιραζόμαστε με τα ζώα (διαβάστε την πιο πρόσφατη μονογραφία στα ελληνικά «Ο άνθρωπος», του βιολόγου Μ. Gazzaniga, από τις εκδόσεις «Κάτοπτρο», για το τι μας διαφοροποιεί από τα ζώα).

Μακάρι ο άνθρωπος να τα έβρισκε με τον άνθρωπο πρώτα, πριν επιδοθεί σε παρέες με ζώα ή με φανταστικούς φίλους και άλλες παρηγοριές. Τότε όλο και λιγότερα ζώα θα υπέφεραν. Ξέρω τελικά ότι μερικοί άνθρωποι αν μπορούσαν, θα μεταμορφώνονταν ευχαρίστως σε κάποιο ζώο, ώστε να ακολουθήσουν τα αγαπημένα τους πλάσματα σε μια πιο επί ίσοις όροις διαβίωση. Δεν μπορώ να τους το δώσω αυτό, αν και για μερικούς από αυτούς θα το ευχόμουν έντονα, προκειμένου να γλυτώσω...

Όταν μισείς το είδος σου κάτι πάει στραβά, τόσο με αυτό, όσο και με εσένα. Μα αυτό, στο κάτω - κάτω, είναι πασιφανές. Και βέβαια κάτι πάει στραβά, κοιτάξτε τον «υπέροχο» κόσμο μας. Το θέμα είναι αν θέλουμε να περάσουμε τη ζωή μας με παρηγοριές και μικρά ψεματάκια ή αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα κατάφατσα και κάτι, ό,τι μπορεί ο καθένας, να κάνει για αυτό.

Ναι στα ζώα, αλλά και ναι σε αυτόν τον κακομοίρη το ζώο-άνθρωπο. Ας έχουμε τα ζώα φίλους, παρέα και πολύτιμη παρακαταθήκη που πρέπει να προστατέψουμε πάση θυσία. Όμως αρρωστημένες καταστάσεις ξεκινούν όταν θέλουμε με ένα σκύλο και μια γάτα να συγκρίνουμε/αντικαταστήσουμε/ακυρώσουμε τη σχέση μας με το συνάνθρωπο.