Έχω ένα καλό φίλο που τον λέω συνωμοσιολόγο. Κατά καιρούς μου λέει πράγματα που η πολιτική… αφέλειά μου δεν τα δέχεται, γιατί ο ορθός λόγος τα απορρίπτει. Αλλά, πολιτική και ορθός λόγος βρίσκονται σε επίπεδα, ασύμβατα. Ένα θέμα που είχα κατατάξει στη χορεία των θεωριών συνωμοσίας, είναι αυτό της δημιουργίας του Δήμου Τέρατος Λέσβου. Θεωρούσα ότι ο κανόνας που επέβαλε ο μοιραίος Γ. Παπανδρέου δια του «αρχικηπουρού» του Ραγκούση «κάθε νησί κι ένας δήμος» αδιακρίτως μεγέθους, πληθυσμού, κλπ., ήταν μια κυβερνητική αυθαιρεσία εξ ασχετοσύνης και ετσιθελισμού και τίποτα άλλο. Για το φίλο μου αυτόν, ήταν σχέδιο εξυφασμένο από ξένα σκοτεινά κέντρα και αρρωστημένα μυαλά.

Στην περίοδο 2010 - 2014 επιβεβαιώθηκε εμπράκτως το αδιοίκητο (όχι απλά κακοδιοίκητο) του Δήμου Λέσβου και κοινή ήταν η πεποίθηση ότι έπρεπε να σπάσει.

Την επαύριο κυριολεκτικά των εκλογών (6/6/2014), έγραφα στην «Αιολίας λόγος» ΕΜΠΡΟΣ, το άρθρο «Ξεκινάμε για το… 2019!», όπου σημείωνα: « ...η πλειάδα των ενεργών πολιτών του νησιού θα συστρατευθεί μαζί μας, ώστε σε 60 μήνες από τώρα να γίνονται στο νησί μας οι τότε δημοτικές εκλογές, με πέντε, τέσσερις, τρεις, δύο, πάντως ποτέ πια με ένα δήμο!».

Συνεπής σ’ αυτό, παρακολουθώντας τις σχετικές εξελίξεις, και κυρίως τις επ’ αυτού πιρουέτες του Δημάρχου μας Σ. Γαληνού, (υπέρμαχου του σπασίματος του Δήμου, ως βουλευτή της Ν.Δ., το 2010) κάθε τόσο αρθρογραφούσα επ’ αυτών.

Εντωμεταξύ, το εξ Ανατολίας τσουνάμι εισβαλόντων «ξένων», πλημμύριζε τις ακτές μας, ειδικότερα του νησιού μας. Η αντιμετώπιση της όλης κατάστασης, φυσικά έγινε από τον ένα και μοναδικό Δήμο μας. Αποτέλεσμα, να ζούμε σήμερα όλα τα εξ αυτού τραγικά.

Ακόμη αρχές 2016, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες μελέτης θεμάτων ΟΤΑ της επί Υπουργού Εσωτερικών Π. Κουρουμπλή συσταθείσης 25μελούς επιτροπής, που στο πόρισμά της, αποκαλύφθηκε η εντολή του Υπουργού να μην ασχοληθούν με το θέμα ΣΠΑΣΙΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΥ(ΩΝ). Αφού λοιπόν συνέταξα τη σχετική ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ, ξεκινήσαμε να συγκεντρώνουμε σ’ αυτή υπογραφές, Τότε ο προαναφερθείς φίλος, απερίφραστα μου είπε, ότι ο κόπος μου είναι μάταιος. «είναι προφανές, το γιατί ήθελαν τη Λέσβο, μ’ ένα Δήμο μονάχα! Φαντάζεσαι να είχε, όπως άλλοι ισοδύναμοι νομοί, 4 - 5 Δήμους; Θα μπορούσαν στο προσφυγικό / μεταναστευτικό, να επιβάλλουν αποφάσεις και «θέλω», με την ευκολία που σήμερα κάνουν;».

Βέβαια, όσο κι αν υπάρχουν κενά στην προσέγγιση αυτή, απ’ το αποτέλεσμα φαίνεται πως τα πράγματα, έτσι είναι.

Οι της παλαιάς πολιτικής τάξεως εκπρόσωποι, οι προ του 2015, προσιδίαζαν στις «προδιαγραφές» της συνωμοσιολογίας αυτής πράγμα που οδήγησε στις τότε εκλογές (2014), με άσπαστο το Δήμο Τέρας.

Σήμερα, με αυτούς της νέας πολιτικής τάξεως, τι γίνεται;

Διερωτώμαι, γιατί το θέμα πορεύεται σχεδόν πανόμοια, αν όχι ίδια.

Απ’ το θέρος του 2016, άρχισα να υποβάλλω στο γραφείο του Πρωθυπουργού επιστολές με τις υπογραφές των εκάστοτε υπογραφόντων συναγωνιστών στη διακήρυξή μας. Ως τον Απρίλιο 2017 είχαμε υποβάλει περί τις 4.000 υπογραφές. Τότε, ευτυχή συγκυρία, σχηματίστηκε η υπό το φίλο π. Δήμαρχο Καλλονής Αρ. Ελευθερίου συντονιστική επιτροπή που μεγιστοποίησε τη συγκέντρωση των υπογραφών στις ~9.000. Τούτες παραδόθηκαν στο Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Κ. Πουλάκη, στη Μυτιλήνη το Μάιο. Τις παρέλαβε, δεσμευόμενος δημόσια ότι το σπάσιμο του Δήμου Λέσβου θα γινόταν εντός του 2017. Εκεί, ατυχώς σταμάτησαν τα πράγματα.

Πάντως το 2017 πέρασε, χωρίς η δέσμευση του Γεν. Γραμματέα να υλοποιηθεί. Μετά ακουγόταν, ότι τάχα θα υλοποιούταν την Άνοιξη, αλλά πάλι τίποτα. Και έρχεται στο πρόσφατο αναπτυξιακό Περιφερειακό συνέδριο Β. Αιγαίου ο αρμόδιος Υπουργός Π. Σκουρλέτης και δηλώνει: «το Φθινόπωρο 2018 η συζήτηση για το σπάσιμο του Δήμου Λέσβου».

Μετά κι απ ’αυτό, η παροιμία «όποιος δε θέλει να ζυμώσει…» τα λέει όλα. Ατυχώς! Τι μέλλει γενέσθαι; Σταυρώνουμε τα χέρια μας και περιμένουμε πάλι να συρθούμε ως «αμνοί επί σφαγή»; Κρίμα η προσπάθειά μας! Κρίμα που οι συστρατευθέντες μαζί μας 9 - 10.000 Λέσβιοι, θα μείνουν με την πικρία της ανεκπλήρωτης θέλησής τους.

Πάντως, αν τελικά οι εκλογές του 2019 γίνουν πάλι με το Δήμο άσπαστο, τότε το σενάριο της συνομωσιολογίας θα αποδειχτεί περίτρανα ότι είναι χειροπιαστή πραγματικότητα.