Τα 30 χρόνια του-Μια άποψη από μέσα

Το 1994, στον ίδιο Οργανισμό με το Μουσείο Ακροπόλεως, ιδρύεται το ΜΦΙ, με εισήγηση του τότε υφ. Πολιτισμού Νίκου Σηφουνάκη*. Στις 8/3/95 διορίζεται το πρώτο Δ.Σ. του Μουσείου. Ex officio, ο Καθ. του Παν Αθηνών 1.Ε.Βελιτζέλος, 2.Ο Καθ. του Παν. Αιγαίου Α. Τρούμπης, ο 3.Δασάρχης Π. Σεραίδης, οι αείμνηστοι φίλοι 4. Α. Αρχοντίδου, Έφορος Αρχαιοτήτων και 5. Κ. Αθανασιάδης, πρόεδρος της κοιν. Σιγρίου. Επίσης δύο πολίτες με προσφορά στον Πολιτισμό του νησιού, τον 6. Γ. Χουτζαίο και 7. τον Ευθ. Αξιώτη, ερευνητή-γιατρό. Η πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ., έγινε σε αίθουσα του Μουσείου, στις 15/5/95 και στο τετράδιο μου τα θέματα είναι πληθώρα. Οι συνεδριάσεις είναι πυκνές και γίνονται στο Σίγρι, στο γραφείο του υπόγειου της Νομαρχίας και μετά στο ωραίο αρχοντικό στο Κιόσκι. Μία έγινε στο Πάρκο Μπαλή Αλώνια. Μια από τις στρατηγικές αποφάσεις, ήταν ο διορισμός, σαν Δ/ντη του Μουσείου, του καθηγητή του Παν Αιγαίου, Νίκου Ζούρου. Αυτός, μέχρι τώρα, συνεπικουρούμενος από το άλλο επιστημονικό προσωπικό (πχ τον Ηλ. Βαλάκο) και τους εξειδικευμένους εργάτες, έκανε το Μουσείο Διεθνώς Γνωστό. Εγώ υπηρέτησα τρεις θητείες στο Δ.Σ., δηλαδή 15 χρόνια. Έμαθα κοντά τους, αρκετά πράγματα, π.χ. τα πετρώματα και έζησα από κοντά, το μεγαλείο των γεωλογικών αιώνων, που αποκάλυπτε η συστηματική εργασία των επιστημόνων του. Από την μεριά μου, στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις την ολοκλήρωση των κτηριακών εγκαταστάσεων, των μοναδικών εκθεσιακών χώρων του, της μορφοποίησης των πάρκων του, της πολύπλευρης επιστημονικής του εργασίας (ανασκαφές και συντήρηση αμέτρητων ειδών της παλαιοχλωρίδας, αναγνώριση ειδών της πανίδας (όπως το δεινοθήριο και ο κροκόδειλος, με ομοιώματα) και μικροπανίδας, της εκπαιδευτικής του δραστηριότητας, που επεκτείνεται και σε ξένους φοιτητές. Παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον τις μοναδικές ανασκαφές και τους νέους εκθεσιακούς χώρους, στον δρόμο προς το Σίγρι, ακόμα και την ανεύρεση των ζώων, στα ασβεστολιθικά πετρώματα της Θερμής. Ίσως αυτά που κυνηγούσε ο αρχάνθρωπος, που γέμισε εργαλεία τα Ροδαφνίδια. Έτσι, από την αρχική μας ανακάλυψη των εργαλείων, το 1999, αυτό έγινε συγχρόνως με την παράδοση του άλλου μέρους στην Αρχαιολογία, και πριν την ανακοίνωση μας, στο περιοδικό Αρχαιολογία, το 2000.** Παρέδωσα την συλλογή μου των φιδιών από το νησί και το μουσείο εξέδωσε δύο φυλλάδια, σχετικά με την εργασία μου στους νερόμυλους, πριν την εκπόνηση της διδ. διατριβής. Παρέδωσα στο Μουσείο, κομμάτι πυριτολίθου με τους απολιθωμένους βλαστούς, που είχα προσέξει στο υλικό των παλαιολιθικών εργαλείων. Η ταυτοποίηση του πτεριδόφυτου Equisetum (ανάλογο με το υπάρχον Ε. ramosissimum), από τους επιστήμονες του. Το ΜΦΙ Σιγρίου, πνέει με ούριο άνεμο όσον αφορά την τεράστια προσφορά του στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στην παγκόσμια προβολή του νησιού μας. Αυτό που γνωρίζω καλά και σίγουρα συνεχίζεται, είναι ο αγώνας της οικονομικής επάρκειας, για το τεράστιο του έργο.***

*Ο οποίος χάρισε στο νησί το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο και μετέτρεψε 4 εργοστάσια σε Πολιτιστικά Κέντρα!

** Είναι μια από τις απαντήσεις, σε κατάπτυστα άρθρα και εκφράσεις περί «δολιότητας και γελοιότητας», εκούσιων επιλησμόνων παραπληροφορητών και των κολαούζων τους, για το χρονικό της μοναδικής ανακάλυψης των εργαλείων, των αρχανθρώπων στα Ροδαφνίδια. Εφαρμόζουν το σύστημα «well poisoning» ή «cancel culture», το οποίο όμως ενέχει τον κίνδυνο της μετατροπής του σε «σιδηρούν προσωπείο», στα πρόσωπα τους, όταν κοιταχτούν στον καθρέφτη

***Και βέβαια, στο έργο «Λέσβος, ο Τόπος στον Χρόνο», ο χρόνος αρχίζει να κυλά από τον ορίζοντα των 15 εκ. ετών, από την μοναδικό δώρο της πετρωμένης ζωής της μανίας των ηφαιστείων!

η αρχή

η πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ, 1995

η μασέλα

του Δεινοθήριου

τα παλαιολιθικά εργαλεία που παραδόθηκαν το 1999 στο ΜΦΙ από τον γράφοντα

που περιείχαν το πτεριδόφυτο

Στην Νησιώπη, σε αναγνώριση φυτών