Τέσσερα θέματα καίριας σημασίας, τα οποία πρέπει να προωθηθούν, χωρίς καθυστερήσεις, για να αποτελέσουν την δύναμη απελευθέρωσης από τα αναχρονιστικά δεσμά του παρελθόντος και εφαλτήριο για το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός:

1.Καθολικό δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού, που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους .

2.Αξιολόγηση παντού, σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, από τον τελευταίο κλητήρα ως τον ανώτερο αξιωματούχο. Και, πρωτίστως, σε ολόκληρο το Εκπαιδευτικό Σύστημα, Ε.Σ.Υ. και Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας.

3.Αποκατάσταση της τάξης και της ομαλής λειτουργίας στα Σχολεία και τις πανεπιστημιακές Σχολές.

4. Ανοιγμα της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης στα έγκυρα ξένα πανεπιστήμια και ίδρυση μη κρατικών Α.Ε.Ι., των οποίων η λειτουργία θα εποπτεύεται από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας.

5. Ψηφιοποίηση παντού. Εισαγωγή της τεχνολογίας της πληροφορικής στην Εκπαίδευση, ως μάθημα και ως μέσον διδασκαλίας.

Α. Η επέκταση του δικαιώματος της ψήφου σε όλους τους ομογενείς του εξωτερικού θα αποτελέσει βήμα τεράστιας εθνικής σημασίας: θα πολλαπλασιάσει την δυναμική του ολιγάνθρωπου και δημογραφικά συρρικνούμενου ελληνικού κράτους, θα επεκτείνει την εμβέλεια του ελληνικού πολιτισμού, θα ενισχύσει την ελληνική εξωτερική πολιτική και θα αναπτύξει περαιτέρω την φιλελληνική στάση των λαών και των ξένων κυβερνήσεων. Η επιψήφιση της παραπάνω πρότασης, δεν πρέπει, και αυτή την φορά, παρά την αυτονόητη εθνική σημασία της, να συναντήσει την μικρονοϊκή, μπακαλίστικη καικακομοίρικη νοοτροπία της Αντιπολίτευσης. Ας αναζητήσουν, οι αντιπολιτευόμενοι, και μια φορά, άλλα πεδία για να ασκήσουν την αντικυβερνητική πολεμική τους!

Β. Η αξιολόγηση, που εφαρμόζεται σε όλα τα δημοκρατικά και προηγμένα κράτη- με εξαίρεση την χώρα μας(!)- δεν αποτελεί «τιμωρητική» πολιτική, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν οι «οπισθοδρομικοί» της, δήθεν, «Προοδευτικής Συμμαχίας»∙ και ούτε, βεβαίως, υπό τις σημερινές πολιτικές συνθήκες, υπάρχει περίπτωση, ως βασικό κριτήριο της αξιολόγησης, να αποτελέσει «η αφοσίωση ή μη στα ιδανικά της επανάστασης της 21^ης Απριλίου», όπως ίσχυε κατά την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Άλλωστε, μπορούν να θεσπιστούν ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες θα προστατεύουν τον αξιολογούμενο από κάθε ενδεχόμενο μεροληπτικής και μη αντικειμενικής κρίσης. Είναι, πάντως, παράλογο και αντιφατικό- ιδιαίτερα για αυτούς που, από την μια, διακηρύσσουν την « πάταξη του πελατειακού κράτους και την κατίσχυση της αξιοκρατίας» και, από την άλλη, να υπεραμύνονται της διαιώνισης της μη αξιολόγησης και του παντελώς ανεξέλεγκτου κράτους των λειτουργών του Δημοσίου!

Γ. Η καλή λειτουργία της Εκπαίδευσης, σε όλες τις βαθμίδες της και η μεγιστοποίηση της απόδοσής της - μέσα στα πλαίσια που ορίζει το σύνταγμα και σύμφωνα με τον σκοπό που έχει θεσπιστεί για κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα- αποτελεί βασική προϋπόθεση για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας. Όποιοι εκπαιδευτικοί και όποιοι εκπαιδευόμενοι έχουν διαφορετική άποψη για το περιεχόμενο και την σκόπευση της δημόσιας εκπαίδευσης και θέλουν να εφαρμόσουν το δικό τους Σύνταγμα και να εξυπηρετήσουν τις δικές τους, εξωεκπαιδευτικές σκοπιμότητες, καλό θα είναι- και κοινωνικά επωφελές- να αναζητήσουν άλλα πεδία, έξω από την δημόσια Εκπαίδευση (η οποία συντηρείται από τους φορολογούμενους πολίτες), προκειμένου, ως ελεύθεροι πολίτες, να αναπτύξουν τις δραστηριότητες που υπαγορεύουν οι δικές τους θεωρίες και οι ιδέες.

Δ. Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημιακών Σχολών δεν μπορεί να προσκρούει, μονίμως, στην αρνητική στάση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης με το πρόσχημα ότι ,δήθεν, η κυβέρνηση σκοπεύει να ευνοήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και να υποβαθμίσει τα δημόσια Α.Ε.Ι. Επιτέλους, ας κοιτάξουν τι κάνουν οι προηγμένες χώρες (και την κοντινή μας Κυπριακή Δημοκρατία), πόσο προσοδοφόρα- πνευματικά και οικονομικά-και κοινωνικά επωφελής αποδείχτηκε- παράλληλα προς τα δημόσια πανεπιστημιακά Ιδρύματα- η ίδρυση και λειτουργία ανταγωνιστικών ιδιωτικών Α.Ε.Ι.! Και, εν πάση περιπτώσει, με τα υποθετικά σενάρια, που επικαλείται, κάθε φορά, η Αντιπολίτευση, περί… «πονηρών», δήθεν, επιδιώξεων της κυβέρνησης (τα οποία, και στο παρελθόν, έχουν παταγωδώς διαψευσθεί), δεν μπορεί να δικαιολογεί, συνεχώς, την στείρα τακτική της, την καθολική άρνησή της σε κάθε μέτρο που συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη και πρόοδο της χώρας∙ άλλωστε, εδώ θα είναι η Αντιπολίτευση, για να προτείνει τις απαραίτητες «ασφαλιστικές δικλείδες», σε κάθε κυβερνητικό νομοσχέδιο, και στην περίπτωση, που επαληθευτούν οι επιφυλάξεις της να ασκεί- δικαιολογημένα- δριμεία κριτική στην κυβερνητική πολιτική!

Ε. Δεν χρειάζεται, σήμερα, πλέον, να είσαι ειδικός όσον αφορά στα επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας, προκειμένου να αντιληφθείς τα τεράστια οφέλη που δημιουργεί η ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και η χρήση της τεχνολογίας της πληροφορικής στην εκπαίδευση, ως μάθημα και ως μέσον της διδασκαλίας∙ περιορίζομαι, μόνο, να επισημάνω ότι σε ένα γέρικο, βαρετό και απωθητικό σχολείο- για τους εκπαιδευτικούς και τους εκπαιδευόμενους- θα μπορούσε να επιδράσει ως το «φιλί της ζωής», που θα αναζωογονήσει ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα και ότι, εάν αυτό επιτευχθεί, διανοίγονται ευοίωνες προοπτικές, για την νεολαία μας και την μελλοντική πορεία της χώρας μας!

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καιρός για χάσιμο, καθώς και για τα «Ναι, μεν, αλλά…» της Αντιπολίτευσης!