«Τούτο το ντοβλέτι ούτε φτιάνεται ούτε χαλιέται∙ αιωνίως θα σέρνεται»  (Θ. Κολοκοτρώνης)

Μέσα στον «σκυλοκαυγά» των ημερών και τον ορυμαγδό των άναρθρων κραυγών και των υποκριτικών «θρήνων», στην δυσοσμία της «κομματίλας» και της «φανατίλας» των «Αγιατολάχ» και των «Ταλιμπάν» της Πολιτικής, που συνεχίζουν να ασεβούν, μπροστά στην βαθιά και αθεράπευτη πληγή, στις ψυχές των ανθρώπων που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, στην τραγωδία των Τεμπών, διακρίνονται δυο δημοσιεύματα, στα οποία αναφέρομαι παρακάτω, όπου καταδεικνύεται η αλήθεια της παραπάνω ρήσης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Η παραπάνω αλήθεια γίνεται, ακόμα πιο πικρή για τον μελετητή της Ιστορίας του νεοελληνικού κράτους, όταν διαπιστώνει ότι υπήρξαν και περίοδοι, στην νεοελληνική Ιστορία, όπου έγιναν σημαντικά βήματα, προκειμένου να μετασχηματιστεί το ανατολίτικο «ντοβλέτι» σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, αλλά, εκεί, που άρχιζε να ανθίζει η ελπίδα ότι αυτός ο λαός μπορεί να ξεφύγει από την «μοίρα» του Σισύφου, εμφανίζονταν, κάθε φορά, οι «εθνοσωτήρες», οι «Αγιατολάχ» και οι «Ταλιμπάν», τα «κουτσαβάκια» και οι «νταήδες», οι «κομπογιαννίτες» και οι «ψευτοεπαναστάτες» της πολιτικής και η χώρα και ο λαός της κατρακυλούσαν, ξανά, στα βαλτόνερα της κακομοιριάς!

Με το άρθρο του, που έχει ως τίτλο την ρήση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο διαπρεπής νομικός, τ. Αρεοπαγίτης και τ. Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, αναφέρεται, για πολλοστή φορά,στα «κακώς κείμενα» του ελληνικού κράτους, τα οποία, ως επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, το 2004-2016, έθεσε, επανειλημμένα, υπόψη των διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας, αλλά « από την μια μπήκαν και από την άλλη βγήκαν», στα αυτιά μη ακουόντων: περιπτώσεις και καταστάσεις κακοδιοίκησης και διαφθοράς, στους Δημόσιους Οργανισμούς (ΔΕΚΟ), για την… «υποταγή» της κρατικής εξουσίας στις Συντεχνίες, την αναξιοκρατία και την ανεπάρκεια των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης, την έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου και λογοδοσίας στην λειτουργία των Υπηρεσιών, για την ατολμία των πολιτικών να εφαρμόσουν ένα σύστημα ουσιαστικής αξιολόγησης στον δημόσιο Τομέα και να πραγματοποιήσουν τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και εκείνες τις βαθιές τομές που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους.

Πώς αναγεννιέται και πώς αποσυντίθεται ένας Δημόσιος Οργανισμός;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα βρίσκεται στην Συνέντευξη του καθηγητή Μεταφορών του πανεπιστημίου της Θεσσαλίας Θανάση Ζηλιασκόπουλου, ο οποίος ανέλαβε το 2010 (μέσω ανοιχτού διαγωνισμού στο Opengov, που θέσπισε ο Γιώργος Παπανδρέου), ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, προκειμένου να «συμμαζέψει» την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία κόστιζε, στο Δημόσιο, 340 εκ.έξοδα, τον χρόνο, ενώ είχε ετήσια έσοδα 100 εκ.!

Στην Συνέντευξή του, ο εν λόγω καθηγητής που κατάφερε, στο διάστημα 2010- 2015, να «αναστήσει» την εταιρεία και να την παραδώσει κερδοφόρα, με κέρδος 30 εκ., τον χρόνο, αποκαλύπτει ένα πλήθος από ρεμούλες και λαμογιές, περίεργες συμβάσεις για μεταφορά εμπορευμάτων και εργολαβίες εκατομμυρίων (που δίνονταν έξω, για εργασίες που μπορούσαν να εκτελεσθούν με λίγους εργαζόμενους, από τους 7.000 υπαλλήλους, που μισθοδοτούνταν, πλουσιοπάροχα από την δημόσια εταιρεία), υπέρογκοι μισθοί και πλασματικές υπερωρίες ( μηχανοδηγός για 4ωρη εργασία ημερησίως μισθοδοτούνταν με 85.000 ετησίως) και θρασύτατες κλοπές καυσίμων ( μηχανοδηγός σταματούσε το τρένο, στη μέση της διαδρομής και με τον ξάδερφό του άδειαζαν σε βυτίο το πετρέλαιο από την μηχανή του τρένου!).

Τον μάνατζερ Θανάση Ζηλιασκόπουλο, που κατάφερε, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο, που του έκαναν οι θιγόμενοι της Συντεχνίας των σιδηροδρομικών και οι «εθνοσωτήρες» εκείνης της περιόδου, να εξυγιάνει τον ελληνικό σιδηρόδρομο ( για τον οποίον είχαν επενδυθεί από την δεκαετία του 80, 15 δις, για έργα υποδομής, με Κοινοτικές επιδοτήσεις), εξανάγκασε να παραιτηθεί, το 2015, ο Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζης, διότι- πιθανώς- αποτελούσε εμπόδιο στην…« κοσμογονία», που είχε στα «σκαριά» η «Πρώτη φορά Αριστερά Κυβέρνηση»!

Και επειδή, ως μέλος της «Επιτροπής για την Διερεύνηση των αιτίων του Δυστυχήματος των Τεμπών», που προτάθηκε από την σημερινή κυβέρνηση, ο καθηγητής Θανάσης Ζηλιασκόπουλος, θα μπορούσε - ως γνώστης του… «Βαθέος κράτους» και του Δημόσιου Οργανισμού- να συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας, ήτοι της διαχρονικής και «κατά συρροήν» ανευθυνότητας και αβελτηρίας των ασκούντων την εποπτεία, εκ μέρους της Πολιτείας, ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναζήτησε, και πάλιν, την παραίτησή του, από την, ως άνω, Επιτροπή, όπερ και επιτεύχθηκε!

Διότι, όπως, είπε και ο αείμνηστος σύντροφος Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει στο Κόμμα»!

Υ.Γ. α. μετά τον τραγικό…θρίαμβο της ΜΗ αξιολόγησης, που έλαβε χώραν, στο Σταθμαρχείο της Λάρισας, 45 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτησή τους, που κατέθεσαν, στην Βουλή, απαιτούν την «κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών», προκειμένου να εκτροχιάζεται, από τούδε, εντελώς απρόσκοπτα, το… τρένο της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων!

Υ.Γ. β. και, μετά την «γενναία αυτοκριτική- κωλοτούμπα» του πρωτοπαλίκαρου των Συριζαίων Πολάκη , ξανανοίγει και πάλιν ο δρόμος για τον «έλεγχο των αρμών της εξουσίας» και, ήδη,… «τρέμει το κατωσάγουνο δημοσιογράφων και δικαστών», όπως προέβλεψε ο υποψήφιος- και πάλιν-βουλευτής Χανίων!

Και, έτσι, πριονίζοντας, ένα, ένα, τα κλαδιά, όπου καθόμαστε, θα ξεραθεί, σύντομα, κι ολόκληρο το δέντρο της Δημοκρατίας!

Και τότε…