«Θέλομεν να σας ανατρέψωμεν και να σας διαδεχθώμεν, διότι εφέρατε την καταστροφήν εις την χώραν»

Την παραπάνω δήλωση την έκανε ο Θεόδωρος Δεληγιάννης απευθυνόμενος προς τον πολιτικό του αντίπαλο, τον Χαρίλαον Τρικούπη. Και, εάν εξαιρέσουμε την καθαρευουσιάνικη εκφορά του λόγου, η δήλωση του Δεληγιάννη επαναλαμβάνεται, πανομοιότυπα, σήμερα, από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα, προς τον Κ. Μητσοτάκη.

Κατά την περίοδο 1880-1895, στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, κυριαρχούσε το ίδιο δίλημμα «Εμπρός ή Πίσω»∙ με τον εκσυγχρονιστή Χαρίλαο Τρικούπη, τον φιλελεύθερο πολιτικό, ο οποίος θεμελίωσε τον κοινοβουλευτισμό και με τα μεγάλα δημόσια έργα έβαλε τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό και τον εξευρωπαϊσμό του ελληνικού κράτους ή με τον λαϊκιστή Θεόδωρο Δεληγιάννη, τον υπέρμαχο του μικροαστισμού, του κρατισμού και των κρατικοδίαιτων συμφερόντων του ιδιωτικού τομέα;

Η πολιτική του Τρικούπη απέβλεπε στον εκσυγχρονισμό του κράτους, που θα χρησίμευε ως εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο∙ αντίθετα, για τον αντίπαλό του Θ.Δεληγιάννη και τα παλιά τζάκια των Κοτζαμπάσηδων που τον υποστήριζαν, το κράτος έπρεπε να παραμείνει απαράλλαχτο,υπό την απόλυτη κυριαρχία της πολιτικής εξουσίας και να αποτελεί τον εγγυητή για την διατήρηση των παραδοσιακών δομών και των κατεστημένων συμφερόντων.

Ο Θ. Δεληγιάννης στην περίοδο 1880-1895, είτε ως Αντιπολίτευση είτε ως πρωθυπουργεύων ακολουθούσε, εντελώς, αντίθετες πολιτικές με αυτές που επαγγελλόταν ή εφάρμοζε ο Χαρίλαος Τρικούπης, γι΄αυτό, όταν τον ρωτούσαν ποια ήταν η δική του πολιτική άποψη για κάποιο θέμα, απαντούσε στερεοτύπως: «η αντίθετος με αυτήν του Τρικούπη» (ή «όχι, σε όλα», όπως λέει ο Τσίπρας)!

Ακόμα και στο ζήτημα της εθνικής ολοκλήρωσης που ήταν η απελευθέρωση των Τουρκοκρατούμενων περιοχών, σε αντίθεση με την πολιτική του Τρικούπη που θεωρούσε ως αναγκαία προϋπόθεση την οικονομική ανόρθωση της χώρας, την στρατιωτική προπαρασκευή και την ισχυροποίησή της, ο Δεληγιάννης προέτασσε την εθνική ολοκλήρωση.

Έτσι, όταν το 1895 το κόμμα του Τρικούπη καταψηφίστηκε και ο Τρικούπης πέθανε απογοητευμένος, ο Δεληγιάννης που ξανάγινε πρωθυπουργός, με έναν, εντελώς, ανοργάνωτο και ανίσχυρο στρατό («αγύμναστο, ένοπλο συρφετό», όπως τον αποκάλεσε ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος) οδήγησε την χώρα στον πόλεμο με την Τουρκία, ο οποίος κατέληξε στην « Εθνική Καταισχύνη», όπως ονομάστηκε η επαίσχυντη ήττα του 1897, κατά την οποίαν οι Τούρκοι ανακατέλαβαν ολόκληρη την Θεσσαλία φθάνοντας μέχρι την Λαμία, όπου σταμάτησαν, χάρις στην επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων!

Και η Ελλάδα πλήρωσε, ακριβά, την άφρονα πολιτική του Θ. Δεληγιάννη καταβάλλοντας, στην Τουρκία, την τεράστια πολεμική αποζημίωση των 4 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών, προκειμένου ο τουρκικός στρατός να αποχωρήσει από τα εδάφη που είχε καταλάβει!

Και τότε οι ξένοι δανειστές που έψαχναν τρόπο, για να εισπράξουν τα παλιά « κόκκινα» δάνεια, τα οποία παρέμεναν ανεξόφλητα, από το 1893, όταν συνέβη η «Πτώχευση» της χώρας, …προθυμοποιήθηκαν να δανείσουν, στην Ελλάδα, το ποσό της πολεμικής αποζημίωσης, υπό τον όρο η Ελλάδα να δεχθεί την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου ( Δ.Ο.Ε), ο οποίος έγινε, τελικά, δεκτός το 1898, από τον κυβέρνηση Ζαΐμη, που διαδέχτηκε τον παραιτηθέντα Θ.Δεληγιάννη.

Επί 80 χρόνια,από το 1898, μέχρι και το 1978, που διατηρήθηκε, ο Δ.Ο.Ε εισέπραττε, απευθείας, για την εξόφληση εκείνων των δανείων, τα έσοδα των κρατικών Μονοπωλίων (άλατος, πυρείων, χαρτοσήμων, παιγνιόχαρτων, τσιγαρόχαρτων, καπνού και πετρελαίου), καθώς και τα έσοδα από το λιμάνι του Πειραιά. Έτσι, μετά την ανατροπή της…«καταστροφικής πολιτικής» του Χαρίλαου Τρικούπη… «δοξάστηκε» ο «Δεληγιαννισμός»!

Τελικά, όμως, στην Ιστορία, παρέμειναν «ανεξίτηλα και θαυμαστά» τα μεγάλα έργα των Τρικούπηδων και όχι τα μεγάλα λόγια των Δεληγιάννηδων, τα οποία διαψεύστηκαν με τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα∙ όπως θα διαψευσθούν και θα γελοιοποιηθούν - και ελπίζουμε, χωρίς άλλες συνέπειες για την πατρίδα μας- τα ηχηρά συνθήματα και οι κούφιες υποσχέσεις των σημερινών πολιτικών επιγόνων του «Δεληγιαννισμού»!

Προεκλογικά και μετεκλογικά διλήμματα για το ΠΑΣΟΚ

Εάν το ΠΑΣΟΚ συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συγκυβέρνηση των «Νικητών» ή - πολύ χειρότερα- σε μια συγκυβέρνηση των «Ηττημένων», πρώτον, θα δικαιώσει τους «Βέβηλους» (κατά τον Απ. Κακλαμάνη), οι οποίοι «πρόδωσαν» το κόμμα που τους ανέδειξε (όταν δεν τους γνώριζε, όπως είχε πει ο Κατσιφάρας, «ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους»)∙ και δεύτερον, θα χάσει και το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων του που παραμένουν πιστοί στο ιστορικό κόμμα και οι οποίοι δεν ξεχνούν τις ύβρεις που εισέπρατταν και τους προπηλακισμούς που υπέστησαν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ «ίππευε το καλάμι» της εξουσίας, μαζί με τον «σύντροφό» του, τον Καμμένο! Και ούτε, βεβαίως, θέλουν να μοιραστούν την… δόξα της «δεύτερη φορά Αριστερής κυβέρνησης», μαζί με τους «σύντροφους» Πολάκη, Παππά και…Αντώναρο!

Τον παραπάνω κίνδυνο να υποστεί το ΠΑΣΟΚ τον θανάσιμο εναγκαλισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ, φαίνεται να αποφεύγει ο Ανδρουλάκης- στην πρώτη κάλπη με την Αναλογική- χάρις στο… «εφεύρημά» του «ούτε Τσίπρας, ούτε Μητσοτάκης πρωθυπουργός»!

Προκύπτει, όμως, και ένα δεύτερο δίλημμα για το ΠΑΣΟΚ, μετά την δεύτερη κάλπη - στην οποία, κατά πάσαν πιθανότητα θα πάμε- όταν ο Μητσοτάκης δεν πετύχει την ποθητή του αυτοδυναμία και απευθυνθεί στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να συμπράξει, ώστε να αποφευχθεί η διενέργεια εκλογών, για Τρίτη φορά, μέσα στο κατακαλόκαιρο! Θα επιμείνει ο Ανδρουλάκης και το «όλον ΠΑΣΟΚ» στον όρο να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, εάν, μάλιστα, γίνουν αποδεκτές οι πολιτικές θέσεις με…«σοσιαλδημοκρατικό» πρόσημο, τις οποίες υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ; «Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα»!

Σε αυτήν την περίπτωση, θεωρώ ότι η πιθανότερη λύση στο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ- και, κυρίως, η χώρα και ο λαός της- είναι το ΠΑΣΟΚ να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση μειοψηφίας της Ν.Δ.

Ίσως, όμως, τα παραπάνω διλήμματα αποδειχθούν ψευδοδιλήμματα, εάν εισακουσθούν οι…προσευχές του ΠΑΣΟΚ και ο ελληνικός λαός, στην κάλπη του Μαΐου ή του Ιουνίου αναδείξει αυτοδύναμο τον Κ. Μητσοτάκη και στείλει τον Αλ. Τσίπρα, εκεί, απ΄ όπου ήρθε, στο… Μαθητικό Συμβούλιο του Γυμνασίου του!