Παρά τα όσα αρνητικά θα μπορούσε κανείς να καταλογίσει στα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όπως είναι η δημιουργία του κομματικού κράτους και το πελατειακό σύστημα, καθώς και κάποιες περιπτώσεις φαυλότητας κυβερνητικών στελεχών, η μεγάλη εικόνα της πολιτικής που άσκησαν τα δύο κυβερνητικά κόμματα, στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, έχει και πολλά θετικά στοιχεία, τα οποία συνέβαλαν στον εκσυγχρονισμό- σε σημαντικό βαθμό- της χώρας, στην οικονομική ανάπτυξη και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, καθώς και την ενίσχυση του «κράτους πρόνοιας» και του «κοινωνικού κράτους».

Μια αντικειμενική, λοιπόν, θεώρηση, της πορείας της χώρας μας, στην μεταπολιτευτική περίοδο, και μια συστηματική απογραφή του έργου, που επιτέλεσαν τα δύο κυβερνητικά κόμματα,Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μπορεί να συνοψισθεί σε μια τελική αξιολογική κρίση: παρά τα όποια κακά της πολιτικής που άσκησαν τα δύο ανωτέρω κόμματα, τα καλά που πρόσφεραν στην χώρα ήταν περισσότερα και σημαντικότερα.

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι, μόνον, τα «κακά ψυχρά κι ανάποδα» που επέφερε κατά την «Πρώτη φορά αριστερή διακυβέρνησή» του, αλλά, ακόμα, και το «κατόρθωμα», για το οποίο επαίρεται, ότι «έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια», είναι… «μηδέν εις το πηλίκον», καθότι μας έβγαλαν από το τρίτο Μνημόνιο, στο οποίο οι ίδιοι μας έβαλαν!

Για τα δύο κόμματα, Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, αξίζει να εξάρουμε, ιδιαίτερα, τον δύσκολο ρόλο που ανέλαβαν από κοινού, το 2012-14, να αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση - στην οποία είχε περιέλθει η χώρα, μετά την χρεοκοπία του 2009- και το σημαντικό έργο που επιτέλεσαν, στην περίοδο της συγκυβέρνησής τους!

Η συρρίκνωση που υπέστη το ΠΑΣΟΚ, έκτοτε, και αντίστοιχα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η κυριαρχία του στον χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς αποτέλεσε ένα συγκυριακό φαινόμενο που οφειλόταν στην οργή, την σύγχυση και την ακρισία που κυριάρχησε, στην ελληνική κοινωνία, μετά την χρεοκοπία της χώρας και την άγαρμπη επιβολή από την Ε.Ε. των «μνημονιακών» μέτρων.

Σήμερα, ο ελληνικός λαός, στην πλειονότητά του, έχει κατανοήσει γιατί χρεοκόπησε η χώρα, ποιοι ευθύνονται, πώς και γιατί οδηγηθήκαμε στα πρώτα «Μνημόνια», και στη, συνέχεια, ποιοι ευθύνονται γιατί, επί μία, ακόμα, τετραετία, «τυφλοσερνόμαστε» στο σκοτεινό τούνελ του Τρίτου Μνημονίου.

Με τις εθνικές εκλογές του 2019, φάνηκε να συνέρχεται η χώρα και απαλλαγμένος από την συναισθηματική υπερφόρτιση των προηγούμενων χρόνων ο ελληνικός λαός να επανέρχεται στον δρόμο της λογικής και του ρεαλισμού. Και οι εκλογές της 21^ης Μαΐου, έδειξαν ότι η επάνοδος του λαού σε μια πορεία προς την κανονικότητα αποκτά, πλέον,σταθερά χαρακτηριστικά.

Κάποια σημάδια, επίσης, προοιωνίζουν ότι ένα μέρος από τους παλιούς φίλους του ΠΑΣΟΚ- οι οποίοι, στα χρόνια του «μνημονιακού χειμώνα», σαν αποδημητικά πουλιά, μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ- δεν ξέχασαν τα…«καλύτερά μας χρόνια» και, δειλά, δειλά, άρχισαν να επιστρέφουν στην «Άνοιξη» που υπόσχεται το ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ.

Με τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από την επανάληψη των εκλογών, στις 25 Ιουνίου, θα δούμε αν θα επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες του ΠΑΣΟΚ, ότι βαίνουμε στην αναβίωση του παλιού δικομματισμού με πρωταγωνιστές, και πάλιν, την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Και λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΠΑΣΟΚ, στην περίοδο 2019- 2023, ως τρίτο σε δύναμη κόμμα και από την θέση της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης, άσκησε, στις περισσότερες περιπτώσεις, υπεύθυνη και εποικοδομητική αντιπολίτευση, αποφεύγοντας την μηδενιστική και καταστροφολογική πολιτική, την χυδαιότητα και τοξικότητα που εισήγαγε στην πολιτική μας ζωή ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μιας περαιτέρω, ενδυνάμωσης του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να αποτελέσει θετική εξέλιξη για την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και, γενικότερα, για την πολιτική μας ζωή, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξη και απόδοση της εθνικής προσπάθειας για κοινωνική πρόοδο και ενίσχυση της θέσης μας σε ένα κόσμο ταχέως εξελισσόμενο και συγχρόνως απειλούμενο από ορατούς και αόρατους εχθρούς!

Ως εκ τούτου, οι προοπτικές που διανοίγονται από την ανάδειξη, στις εκλογές της 25^ης Ιουνίου, μιας αυτοδύναμης και ισχυρής κυβέρνησης της Ν.Δ. και μιας υπεύθυνης Αντιπολίτευσης που θα ασκείται από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια γόνιμη λειτουργία των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να αποκατασταθεί ο πολιτικός πολιτισμός, στην πολιτική μας ζωή, και η χώρα μας να προχωρήσει με ταχύτερα βήματα στον εκσυγχρονισμό του κρατικού οργανισμού, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, η μεν Ν.Δ. πρέπει να προχωρήσει σταθερά και τολμηρά και χωρίς την αλαζονεία της αυτοδυναμίας, όπως και η ίδια διακηρύσσει, στην μεταρρυθμιστική προσπάθεια, σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου μας, όπου διατηρούνται, ακόμα, νησίδες εκτός ελέγχου και στις οποίες επικρατούν οπισθοδρομικές αντιλήψεις και κατεστημένα συμφέροντα. Και γι΄ αυτό, πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της προσφέρεται, μέχρι την ημέρα των εκλογών, προκειμένου να επιτύχει και την αναγκαία «ζύμωση» της κοινωνίας, σχετικά με το περιεχόμενο και την αναγκαιότητα αυτών των μεταρρυθμίσεων.

Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να προβάλει το δικό του μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και να επιμείνει στους όρους, τους οποίους χρειάζεται να πληρούν οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις της Ν.Δ.- ακόμα και αυτές που συμπίπτουν με αυτές του ΠΑΣΟΚ -ώστε να διασφαλίζονται τα κοινά συμφέροντα και το ουσιαστικό όφελος για την χώρα.

Και τα δύο κόμματα, τα οποία- παρά τις εκατέρωθεν αντιπολιτευτικές παρλαπίπες, συγκλίνουν προς το Κέντρο, καθώς και στους βασικούς εθνικούς στόχους- πρέπει να αποφύγουν την οίηση και την στείρα αντιπαράθεση, την αμετροέπεια και τις φωνασκίες που εξάπτουν τα πάθη, που ενθαρρύνουν τους οπαδούς της βίας και δυναμιτίζουν την κοινωνική ειρήνη.

Ο ελληνικός λαός, στην πλειονότητά του έχει πλέον απαυδήσει από τους νταήδες της πολιτικής και τους «κουτσαβάκηδες», που έχουν «λυμένο το ζωνάρι τους για καυγά»∙ επιζητεί την ηρεμία στην κοινωνική και πολιτική του ζωή. Θέλει, επιτέλους, να δει τον τόπο που γεννήθηκε να προοδεύει και τα παιδιά του να ζήσουν σε ένα καλύτερο κόσμο, ειρηνικό και πολιτισμένο, με ασφάλεια, με περισσότερη ανθρωπιά και δικαιοσύνη!

Και γι΄ αυτό απαιτούν από τα κοινοβουλευτικά κόμματα περισσότερη υπευθυνότητα, να αγνοήσουν το πολιτικό κόστος, να προτάξουν την ωφέλεια της πατρίδας έναντι του κομματικού συμφέροντος και να προχωρήσουν, συναινετικά, όπου οι εθνικές ανάγκες και ο η λογική το επιβάλλουν, για την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο, την ισχυροποίηση και την θωράκιση της πατρίδας μας, έναντι των κρίσεων και των εξωτερικών απειλών.

Είναι καιρός, από την αντιπολιτευτική υστερία και το παράλογο θράσος, να προχωρήσουμε με θάρρος στην πολιτική της δημιουργίας και της προσφοράς, στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος, πρωτίστως, της πατρίδας και των πολιτών της!

Υ.Γ. Στις προεδρικές εκλογές, στην Τουρκία, η θρησκοληψία, η εθνικιστική ιδεολογία και η κρατική αυταρχικότητα αποδείχτηκαν ως οι υπέρτερες δυνάμεις, οι οποίες καθόρισαν τις επιλογές του τουρκικού λαού (κυρίως στην καθυστερημένη ενδοχώρα της Τουρκίας), παρά την σοβαρή υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων, εξαιτίας της οικονομικής κατάρρευσης και της δυσπραγίας των ανθρώπων∙ και παρά την περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων, των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών τους, και, γενικότερα, την απουσία των αρχών και των αξιών που διέπουν την ζωή των πολιτών, στον Δυτικό κόσμο.

Κάποτε, όμως , αργά ή γρήγορα, οι λαοί- μετά την συμφορά- (όπως έχει καταγραφεί και στην ελληνική Ιστορία για το πως οδηγηθήκαμε από το «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά», στην συμφορά του 1922!),συνειδητοποιούν ότι εξαγοράστηκαν με κίβδηλα νομίσματα και καταδικάζουν τους ηγέτες που τους παραπλάνησαν.

Ίδωμεν!