Ο Γενάρης θυμίζει, νομίζω, έναν μουσαφίρη που τον δέχεσαι για λόγους τυπικούς. Τον καλοδέχεσαι μεν, τον περιποιείσαι αλλά δεν βλέπεις και την ώρα να σου αδειάσει τη γωνιά. Όλα αυτά κι ας έρχεται τόσο λαμπερός! Φέρνει τις διακοπές και τις παίρνει πάλι πίσω. Σε γυρίζει στην καθημερινή ρουτίνα στην καρδιά του χειμώνα. Βγάζεις τα βελούδα και τα λαμέ και φοράς χοντρά μπουφάν, πουλόβερ και κασκόλ, για να μπεις σε λογική οχτάωρου. Είναι όλο αυτό περίεργο για όσους λατρεύουν τον ήλιο! Φέρνει μαζί του κακοκαιρία, χιόνια, που βέβαια έχουν τη χάρη τους, δεν είναι όμως και για χόρταση. Κλείνει μέσα του βέβαια τις εκπτώσεις, τις αγορές και την ανανέωση! Παρόλ’ αυτά παραμένουμε αυστηροί απέναντί του. Κρύβει και τις εκθέσεις των τουριστικών προϊόντων και είναι ευκαιρία να συναντήσω φίλους από το νησί. Πρώτης τάξεως ευκαιρία μάλιστα! Να βγούμε, να ρεμπελέψουμε, να ξενυχτήσουμε, να περάσουμε υπέροχα! Κάτι πάντα του λείπει όμως! Είναι βαρύς, δύσκολος Φταίει ο καιρός; Φταίει η απόσταση από τις επόμενες διακοπές; Φταίει η ψυχολογία του τζίτζικα που ξυπνά τέλη Δεκέμβρη μέσα μας και βρίσκεται να τουρτουρίζει στο πρώτο δεκαήμερο; Είναι η καλύτερη εποχή να τρώμε τα πάντα βελουτέ, για να ζεσταινόμαστε. Ο ουρανός είναι βαρύς, μολυβένιος, φορά τα υπέροχα βαριά του γκρι! Αλλά κάποια στιγμή σε κουράζουν απίστευτα! Βρέχει! Βρέχει ασταμάτητα! Δεν είναι άσχημο να τρέχεις από την πυλωτή, για να τρυπώσεις στο αυτοκίνητο. Εύκολα το βαριέσαι όμως: όπως και τις λερωμένες μπότες από τη λάσπη, τα βρεμένα μπατζάκια, το υγρό παλτό.

Ο δεύτερος μήνας του χρόνου πάλι είναι τσαχπίνης, μικρούλης (έστω και κατά δύο μέρες, άντε και κατά μία φέτος), χαριτωμένος. Είναι σκοτεινός αλλά φέρνει μαζί του το καρναβάλι. Είναι μουντός αλλά έχει και Βαλεντίνο - μην ανοίξουμε τη συζήτηση, πάντα μου άρεσε ο Βαλεντίνος, είχε πλάκα, είχε και το εμπορικό δαιμόνιο! Σε μας τις γυναίκες αρέσουν αυτά! Είχε και συναίσθημα! Και τι συναίσθημα! Ναι ο Φλεβάρης έχει κρύο! Ίσως πολύ κρύο και κακοκαιρία. Ίσως μεγαλύτερη σε διάρκεια και σε ένταση από του προηγούμενου μήνα. Μας οδηγεί όμως κατευθείαν στην άνοιξη. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό!

Κάθε φορά που μπαίνει ο Φεβρουάριος μετράμε ανάποδα να πεταρίσει το τζιτζίκι που γλεντάει μέσα μας από τα Χριστούγεννα. Να έρθει η ώρα να ανέβει στα δέντρα. Να κελαηδήσει και να μη σταματά. Σαν να είναι ατέλειωτο μεσημέρι καλοκαιρινό όλη η ζωή! Φοράμε βαριά ρούχα και ξέρουμε ότι μπορεί να είναι και η τελευταία μέρα όποια ρίξουμε πάνω μας το βαρύ μαύρο μας παλτό. Τυλίγουμε τα ζεστά κασκόλ γύρω από τον λαιμό μας και αναρωτιόμαστε αν θα τα καταχωνιάσουμε την επόμενη εβδομάδα στη ναφθαλίνη. Πίνουμε ζεστό καφέ και ετοιμάζουμε τον ουρανίσκο μας για παγωμένες γεύσεις. Φυσάμε την παγωμένη μας ανάσα και πίσω της ξεπροβάλλουν ανθισμένες αμυγδαλιές, ήρεμες απέραντες θάλασσες και νωχελικά ηλιοβασιλέματα. Κουκουλωνόμαστε με ζεστές κουβέρτες στον καναπέ, για να δούμε ταινία και ονειρευόμαστε βραδιές με άρωμα νυχτολούλουδου στα θερινά.

Με δυο λόγια ο Φεβρουάριος είναι μήνας της προσμονής και της ελπίδας. Διαρκεί λίγο, όχι πολύ λιγότερο, αλλά πάντως λίγο από τους άλλους μήνες του χειμώνα. Τον δεχόμαστε λιγότερο αγόγγυστα. Περισσότερο στωικά. Ίσως έχουμε και συνηθίσει τα σκληρά τοπία και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Ξεδίνουμε. Μεταμφιεζόμαστε. Μεταμορφωνόμαστε. Μεταμορφώνονται και οι μέρες. Μεγαλώνουν. Οι νύχτες λιγοστεύουν. Ο χειμωνιάτικος ήλιος διαρκεί λίγο περισσότερο από ό, τι συνήθως. Γινόμαστε άλλο άνθρωποι. Παίρνουμε μεγάλες ανάσες στο μπαλκόνι. Πίνουμε καφέ κάτω από τις αναμμένες σόμπες και το βλέμμα πέφτει στις πρώτες βιτρίνες με τις καινούργιες παραλαβές των ανοιξιάτικων ρούχων, που από τα μέσα του μήνα διαδέχονται τα διπλωμένα χειμερινά: σε μισή τιμή, σε σπασμένα νούμερα, σχεδόν εκτός εποχής! Ιδανική περίοδος να τα αγοράσεις, ιδανική ώρα να γεμίσει το βλέμμα σου με φως! Λίγο ακόμα λες! Λίγο ακόμα!