Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η εικόνα των παχύσαρκων παιδιών όπως παρουσιάζεται στις σχολικές μονάδες της Μυτιλήνης. Η παιδική παχυσαρκία στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, καθώς τέσσερα στα 10 παιδιά κάτω των 10 ετών είναι παχύσαρκα, ενώ η πλειοψηφία αυτών έχουν και τους δύο γονείς παχύσαρκους.
Το 1/3 των παχύσαρκων παιδιών θα μεγαλώσουν για να γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες, που και αυτοί με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν ακόμα περισσότερα παχύσαρκα παιδιά. Πολλοί είναι οι λόγοι που φαίνεται να συμβάλλουν σε αυτό το φαινόμενο, και αν εξαιρέσουμε τον παράγοντα «κληρονομικότητα» που ίσως ευθύνεται για κάποιο ποσοστό παχυσαρκίας, οι υπόλοιποι παράγοντες μπορούν να μεταβληθούν από εμάς τους ίδιους, ως γονείς και ως φορείς του κράτους.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελληνόπουλων τρώει συχνά χωρίς τους γονείς του και, καθώς αυτοί λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι λόγω εργασίας, η ποιότητα και η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται είναι ανεξέλεγκτη. Τα όσπρια, τα λαχανικά και τα φρούτα ελαττώνονται σημαντικά, ενώ αυξάνεται η κατανάλωση κρέατος. Επιπλέον, το πλήρες και υγιεινό πρωινό και δεκατιανό σχεδόν απουσιάζει από τα ελληνικά σπίτια, οπότε το χαρτζιλίκι των παιδιών καταναλώνεται σε επικίνδυνα σνακ και αναψυκτικά από το κυλικείο του σχολείου, τα οποία περιέχουν πολύ υψηλά ποσοστά αλατιού ή ζάχαρης, ή σε fast-food και σουβλάκια που αντικαθιστούν το μεσημεριανό σπιτικό φαγητό.

Από την άλλη μεριά, τα σημερινά παιδιά σχεδόν δε γνωρίζουν τι θα πει φυσική άσκηση ή φυσικό παιχνίδι, αλλά αντίθετα καθηλώνονται μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στην τηλεόραση, η οποία πολλές φορές «πάει πακέτο» με την ταυτόχρονη κατανάλωση κάποιου σνακ. Τα άλλοτε παιχνίδια στους δρόμους και οι βόλτες με τα ποδήλατα θα έλεγε κανείς ότι ανήκουν στο παρελθόν πλέον, με όλες τις επιπτώσεις που έχει αυτό στην ψυχική και σωματική μας υγεία.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, ως γονείς να θυσιάζουμε λίγη ώρα τη μέρα στο μαγείρεμα σπιτικού φαγητού. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε στο παιδί μας να τρώει λαχανικά και όσπρια και να εξοικειώνεται με αυτές τις γεύσεις από πολύ μικρή ηλικία. Η διαδικασία του μαγειρέματος θα μπορούσε να μετατραπεί σε παιχνίδι με το μικρό παιδί μας, που να του διδάσκει την αξία της ισορροπημένης διατροφής, αλλά και να το κάνει να αγαπήσει την όλη διαδικασία, χωρίς να το θεωρεί αγγαρεία. Ας ενθαρρύνουμε το παιδί μας να περπατάει για το σχολείο ή να πηγαίνει με το ποδήλατο, αντί να παίρνει το λεωφορείο. Ας δοκιμάσουμε τις Κυριακές να κλείνουμε τις τηλεοράσεις και να εξορμούμε στη φύση για πεζοπορία, που επίσης αποτελεί μια πολύ καλή φυσική άσκηση, αλλά και ποιοτική δραστηριότητα με το παιδί μας.
Εκτός από τους γονείς που πρέπει να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη και την επιρροή τους, το κράτος έχει και αυτό ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, γιατί αφήνει ανεξέλεγκτα τα κυλικεία στα σχολεία, επιτρέπει την προβολή διαφημίσεων επικίνδυνων τροφών τις ώρες που τα περισσότερα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση και δεν έχει συμπεριλάβει τη διατροφική διαπαιδαγώγηση ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία. Η παχυσαρκία εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για την υγεία μας και αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου στις «ανεπτυγμένες χώρες», και για αυτό η σοβαρή αντιμετώπισή της θα πρέπει να γίνει προτεραιότητα όλων μας.

* Η Κική Μιχαηλίδου είναι ψυχολόγος MSc Εξαρτήσεις, Κέντρο Ψυχολογικής Θεραπείας Λέσβου ΚΕΨΥΘΕ.