Επί τέσσερις ώρες πραγματοποίησαν έξω από την είσοδο της Αστυνομίας καθιστική διαμαρτυρία τέσσερις Αφγανές το απόγευμα της Δευτέρας, ζητώντας την απελευθέρωση του Χεσάμ Χουσεϊν, κρατούμενου πρόσφυγα. Οι ίδιες συμμετέχουν και στην κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, που συμπλήρωσε χτες 17 μέρες, ενώ η υπόθεση τείνει να έρθει σε αδιέξοδο, καθώς δεν έχει βγει άκρη με τις δύο πλευρές, ενώ οι ίδιες δήλωσαν στο «Ε» ότι δεν τηρήθηκαν οι δεσμεύσεις που τις δόθηκαν σε κατ’ ιδίαν συνάντηση που έγινε τις προηγούμενες ημέρες.

Ο κρατούμενος Χουσεϊν συνελήφθη κατά τη διαμαρτυρία στην πλατεία Σαπφούς, όπου δόθηκαν τις πρώτες ημέρες όλα τα στοιχεία των προσφύγων. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι είχε βγει και μάλιστα σε δεύτερο βαθμό απορριπτική απόφαση στο αίτημα ασύλου του, και αν και ο ίδιος δεν είχε ενημερωθεί ακόμα, έσπευσε να τον συλλάβει, σύμφωνα με τις γυναίκες.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ

Πάντως οι ίδιες δεν το βάζουν κάτω και μιλούν με σκληρά λόγια για το πώς είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και πώς την οραματίζονταν. Έμειναν σχεδόν ένα μήνα στην πλατεία Σαπφούς και μετά την εκκένωση για τρεις μέρες φιλοξενήθηκαν στο ΠΙΚΠΑ και στη συνέχεια κατέλαβαν τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου έκτοτε η εν λόγω διαμαρτυρία «ακούγεται» όλο και λιγότερο, με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να τη χαρακτηρίζουν ως τυχοδιωκτική ενέργεια. «Πάντως ούτε στην πλατεία Σαπφούς ήρθαν να μας βρουν όταν για μέρες διαμαρτυρόμασταν. Στις συναντήσεις που κάναμε όταν πηγαίναμε να μιλήσουμε μας διέκοπταν και μετά ήθελαν να αποφασίσουν για μας χωρίς να ερωτηθούμε. Δεν είμαστε εγκληματίες, δεν φταίξαμε σε τίποτα για να μας πάνε στη Μόρια» εξηγούν στην εφημερίδα μας

Τέσσερις αδερφές

Πρόκειται για τέσσερις αδερφές, λοιπόν που έχουν έρθει με τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς τους στη Λέσβο, με καταγωγή από το Αφγανιστάν. Η Καρίμα είναι 17 ετών, η Σαφιγκέ 21, η Ελάι 16 και η Αντέλε 15. «Είμαστε από το Αφγανιστάν, δεν είμαστε εγκληματίες. Δεν θέλουμε τη φυλακή σας στη Μόρια, αλλά την αγκαλιά σας», μας λένε. Αν και μπορούν να μιλούν για ώρες για το μακρινό τους ταξίδι και πόσα εμπόδια συνάντησαν στο δρόμο τους, ο τόνος της φωνής τους υψώνεται αμέσως όταν μιλούν για το κέντρο της Μόριας: «Είναι φυλακή, δεν γίνεται με 17 τουαλέτες να μένουν έξι και εφτά χιλιάδες άνθρωποι. Μείναμε εκεί και ξέρουμε πώς είναι. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την τουαλέτα από τη ντουζιέρα. Το νερό είναι παγωμένο και κόβεται, τα μωρά κρυώνουν, οι γιατροί είναι ελάχιστοι και δίνουν μόνο κάτι παυσίπονα, όσες φορές κι αν πας. Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί».

Αχ… Ευρώπη

Μα καλά, τους ρωτάμε, τόσο μεγάλο ταξίδι και αυτό που σας ενόχλησε πιο πολύ ήταν η Μόρια; «Ναι» απαντούν κατηγορηματικά. «Δεν είναι απλώς η Μόρια είναι η Ευρώπη. Στο Αφγανιστάν και στο Ιράν που έχει δικτατορία ποτέ κανένας αστυνομικός δεν μου είπε “fuck you” ή “go to your country”. Ποτέ! Και ήρθα στην Ευρώπη, εδώ στη Λέσβο για να το δω αυτό. Από μικρές μεγαλώσαμε με το όραμα της Ευρώπης, εκεί που γεννήθηκε η δημοκρατία λέγαμε. Τελικά μόνο ρούχα και μόδα είναι Ευρώπη…» προσθέτουν.

Και καταλήγουν: «Ξέρουμε πια πολύ καλά ότι η Ευρώπη δεν θέλει τους ανθρώπους της Μέσης Ανατολής, δεν θέλει να τους βλέπει, μας θεωρούν περιττούς. Ε, λοιπόν, τότε σταματήστε να συμμετέχετε στους βομβαρδισμούς και στους πολέμους στις χώρες μας κι εμείς δεν θα πατήσουμε ποτέ στην Ευρώπη.»