Η Μονή Πιθαρίου βρίσκετε πάνω από το φράγμα της Ερεσού, μπορείς να την επισκεφτείς στρίβοντας στον χωματόδρομο αριστερά, ο οποίος υπάρχει περίπου 400 μέτρα μετά την στροφή του γηπέδου στον δρόμο από Ερεσό προς Μυτιλήνη.

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύς κόσμος επιλέγει την Μονή Πιθαρίου για να κάνει εκεί Ανάσταση. Παλιότερα ήταν λίγοι οι πιστοί και φίλοι που επέλεγαν να διασχίσουν τον δρόμο προς το Πιθάρι γιατί θεωρείτε μερικώς δύσβατος.

Η Ανάσταση εκεί πέρα είναι ήσυχη και προσεγγίζει περισσότερο τον κόσμο που δεν θέλει να εμπλακεί με την φασαρία των βεγγαλικών. Στην Μονή η Ανάσταση μπαίνει ήσυχα και ευλαβικά. Όπως και φέτος βρέθηκαν αρκετοί πιστοί εκεί, ενώ την λειτουργία της Ανάστασης τέλεσε ο Πατήρ Νικόδημος.

Η Ιστορία της Μονής- Σωφρονιστήριο Κληρικών  

Το Πιθάρι ήταν υπό ερημοποίηση μέχρι περίπου το 1940. Δεν υπήρχε το Φράγμα, αλλά στην ίδια θέση υπήρχε ένας ποταμός. Η περιοχή είχε χωράφια και ελαιώνες, έτσι ώστε να μοιάζει με επίγειο παράδεισο. Οι Ερεσιώτες το επέλεγαν σαν μέρος για να κάνουν τις εκδρομές τους εκείνα τα χρόνια.

Μετά τον πόλεμο μέχρι περίπου τη δεκαετία του 70 λειτούργησε σαν Σωφρωνιστήριο Κληρικών. Τότε ήταν το μοναδικό στην Ελλάδα, στο οποίο έστελναν τους ιερείς με κωλύματα με σκοπό το σωφρονισμό τους. Κατά καιρούς πέρασαν γραφικές παρουσίες από εκεί , οι οποίες άφησαν μνήμες κι βιώματα στον τοπικό πληθυσμό. Ακόμα και τώρα πίσω από την Μονή μπορεί κάποιος να παρατηρήσει την αλυσίδα και τους κρίκους που έδεναν τότε τους ιερείς. Μαρτυρίες λένε πως οι τότε υπεύθυνοι για τον σωφρονισμό των «αρρώστων» χρησιμοποιούσαν ακραίες μορφές βίας και βασανιστηρίων με απώτερο σκοπό την γιατρειά των παθόντων.

Η αναστήλωση της Μονής

Η αναστήλωση της Μονής ξεκίνησε γύρω στο 1990. Ανακαινίστηκαν όλες οι πτέρυγες, αποκαταστάθηκαν οι ζημιές, ενώ με την κατασκευή του φράγματος αργότερα το Μοναστήρι άφησε πίσω του τις μαύρες αυτές σελίδες και μεταμορφώθηκε σε ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά ξωκλήσια της Ερεσού.

Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στους Ταξιάρχες των οποίων το όνομα έχει το Καθολικό της Μονής, με δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στους Αγίους της Λέσβου και τους Αγίους της Μικράς Ασίας. Διαθέτει επίσης δεύτερο περικαλλή ναό αφιερωμένο στην Παναγία του "Άξιον εστίν".

Ενώ να σημειωθεί πως το μοναστήρι πανηγυρίζει δυο φορές το χρόνο, στις 8 Νοεμβρίου και την Κυριακή του Θωμά.