Με ένα έργο που σε αγγίζει στο φόβο και την ανασφάλεια, συνδέοντας το «χτες» με το «σήμερα», ο Γιώργος Κατσαρός σε μια πρωτότυπη για άλλη μια φορά δουλειά του, εκθέτει στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης για δύο μήνες, ξεκινώντας από σήμερα, για τα 50 χρόνια από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Η έκθεση γίνεται σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο ο Γιώργος φοιτά για τρίτη χρονιά, πού αλλού, στη Σχολή Καλών Τεχνών, και έχει τον τίτλο «7 σχόλια για 1 έγκλημα».

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν σήμερα το απόγευμα στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης και θα πλαισιωθούν από ομιλίες σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή στο κοινό για δύο μήνες και στοχεύει στον προβληματισμό και την ευαισθητοποίηση των πολιτών γύρω από το θέμα του Ολοκαυτώματος, περνώντας αντιφασιστικά μηνύματα.

Ο Γιώργος Κατσαρός επέλεξε να δημιουργήσει ένα διαδραστικό έργο. Ο θεατής που θα περάσει να το δει, θα βρεθεί αυτομάτως στη θέση του θύματος. Μια πόρτα και χτύποι. Η αρχή του βασανιστηρίου. Είναι μια πόρτα που ζυγίζει 80 κιλά, χωρίς χερούλι, μια μεταλλική πλάκα στην οποία ο καλλιτέχνης έχει περάσει ηλεκτρικούς μηχανισμούς και διαθέτει φωτοκύτταρο. Έτσι οι παρευρισκόμενοι που θα περάσουν από την πόρτα, θα ακούσουν κατ’ ευθείαν τους χτύπους για 30 δευτερόλεπτα, μπαίνοντας αυτομάτως σε αμυντική θέση.

Στο θεατή
Με αυτό τον τρόπο ο Γ. Κατσαρός μιλά απ’ ευθείας στο θεατή και τον προβληματίζει μέσω του συναισθήματος, χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα καθ’ αυτό.

«Θεώρησα χρήσιμο να μιλήσω μέσω της Τέχνης, μεταφέροντας συναισθήματα φόβου, τρόμου και ανασφάλειας. Όπως ένιωθαν πριν το βασανιστήριο με το έντονο χτύπημα της πόρτας την περίοδο του Ολοκαυτώματος. Είναι μια διαδραστική κατασκευή που στοχεύει στο να αναδείξει σε ποιες θέσεις μπήκαν τα θύματα», τονίζει στην εφημερίδα μας. «Πέρα από την ιστορική εποχή, θέλω να συνδέσω αυτό το συναίσθημα τρόμου με το “σήμερα”. Την ανασφάλεια και τον τρόμο που νιώθουμε απέναντι στο “αύριο” σε σχέση με τη ζωή μας. Θέλω όμως και να στηλιτεύσω την άνοδο του ναζισμού», κατέληξε.