Την επιχείρηση «κλειστά» προαναχωρητικά κέντρα στα νησιά την πήρε πάνω του ο συμπατριώτης μας υφυπουργός Αλκ. Στεφανής, την ώρα που άλλα κυβερνητικά στελέχη έπαιρναν αποστάσεις ...ρισκάροντας από την εξέλιξη του όλου εγχειρήματος και προσωπικά. Είχαμε υπογραμμίσει ότι η επιτυχία του κυβερνητικού σχεδίου με την καθοριστική συμβολή του κ. Στεφανή θα ήταν και προσωπική επιτυχία, με ό,τι αυτό θα σήμαινε και για τα όποια μελλοντικά σχέδιά του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο στρατηγός μπήκε πολύ ...φουριόζος στην υπόθεση αυτή, αναλαμβάνοντας εθνικός συντονιστής για το μεταναστευτικό, σχεδόν για όλες τις δράσεις στα νησιά, στην ενδοχώρα και τα σύνορα, αλλά μετά τις έντονες αντιδράσεις και τα «όχι» που εισέπραξε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την τακτική της και ενδεχομένως και το σχεδιασμό της επανασυστήνοντας το κατηργημένο υπουργείο Μετανάστευσης. Σε αυτό δεν ανήκει ο κ. Στεφανής ο οποίος περιορίζεται σε ρόλο μόνο στα σύνορα, ενώ ο «εθνικός συντονιστής» πάει περίπατο! Ρόλο πλέον στο μεταναστευτικό αναλαμβάνει το νέο υπουργείο με τον Χιώτη Ν. Μηταράκη να αναλαμβάνει δράση εντός χώρας και ο Γ. Κουμουτσάκος εκτός Ελλάδας στα πλαίσια της Ε.Ε. και στα διεθνή φόρα. Ο Αλκ. Στεφανής μάλλον από αυτή την εξέλιξη βγαίνει ...λαβωμένος, αφού σε κάποια φάση «φορτώθηκε» σχεδόν όλη τη διαχείριση του μεταναστευτικού, προς έκπληξη αφού η αρμοδιότητα ήταν στο υπ. Πολιτικής Προστασίας, και τώρα περιορίζεται σε πιο ορθά για τη θέση του ως υφυπουργού Εθν. Άμυνας καθήκοντα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι «ο Στεφανής έπαιξε και έχασε», αφού δεν του βγήκε όπως θα ανέμενε η προώθηση του κυβερνητικού σχεδίου που ο ίδιος παρουσίασε για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού στα νησιά και στην ενδοχώρα. Φαίνεται ότι λειτούργησε με την πρότερη ιδιότητα κυρίως, ως επιτελικός στρατηγός και όχι ως πολιτικό στέλεχος που οφείλει να λαμβάνει υπόψη ιδιαιτερότητες και εμπόδια και να τα ξεπερνά με πολιτική επιχειρηματολογία και όχι με λογικές του «έτσι θέλω», που παραπέμπουν σε άλλους χώρους που λειτουργούν με... διαταγές και υπακούουν σε αυτές. Οι ειλημμένες αποφάσεις έχουν τη βαρύτητά τους, αλλά πρέπει να μπορούν και να είναι πειστικές, διαφορετικά αν και ειλημμένες μένουν στα ...χαρτιά!

Μα.Μ.