«Με ένα σφυρί, μια τσάπα και δύο φορτηγά» εκτελείται το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο του Βορείου Αιγαίου, το πολύπαθο και… πολύβουο του δρόμου «Καλλονής-Σιγρίου» σύμφωνα με την καταγγελία στο «Ε» των ιδίων των εργαζομένων της αναδόχου εταιρίας «Τοξότης». Οι οποίοι, μόλις 20 στον αριθμό, αποτελώντας κατά τα άλλα το… εργοτάξιο του χαρακτηρισμένου -όχι άδικα- νέου «εθνικού εργολάβου», την κοινοπραξία συμφερόντων Καλογρίτσα, χωρίς περιστροφές εξηγούν αναλυτικά στις παρακάτω γραμμές το πώς και το γιατί το έργο που προσδοκά όλη η Λέσβος για δεκαετίες, εκτελείται με ρυθμούς χελώνας. Υποστηρίζοντας μάλιστα πως είναι απλήρωτοι από την εταιρία έως και 10 μισθούς, αφημένοι κυριολεκτικά στη μοίρα τους, έχοντας επαφή κατά διαστήματα με έναν «εκπρόσωπο της εταιρίας» ο οποίος για δύο χρόνια τους διαβεβαιώνει ότι θα… πληρωθούν. Η φοβερή (αλλά όχι μη αναμενόμενη) καταγγελία αυτή που έρχεται σήμερα μετά την πρόσφατη πρωτοσέλιδη παρέμβαση του «Ε» στις 30 του Μάρτη για την «απραξία» Υπουργείου Υποδομών και εργολήπτριας εταιρίας στο έργο ύψους 56 εκ. ευρώ, δείχνει όμως και ένα ακόμη μεγάλο αδιέξοδο: αφού οι εργαζόμενοι, από τη στιγμή που πληρώθηκαν «ψίχουλα» ακόμα και αυτές τις ημέρες του Πάσχα, δηλώνουν πως την ερχόμενη Τρίτη, σταματάνε επ΄ αόριστον τις (όποιες) εργασίες, προχωρώντας σε επίσχεση εργασίας! Με δεδομένο λοιπόν πως είναι γνωστό ότι με ευθύνη του Υπουργείου Υποδομών είναι απλήρωτοι για μέχρι και 26 μήνες (και) οι εργαζόμενοι της Αρχαιολογίας που εμπλέκονται στο έργο και πως με ευθύνη της εργολήπτριας εταιρίας, είναι απλήρωτο (και ελλιπές) το εργοτάξιό της, αναρωτιόμαστε το πότε στην Ελλάδα μία εταιρία μπορεί να κηρυχθεί έκπτωτη και κυρίως το πότε αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη για μία τέτοια προκλητική ολιγωρία.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως τούτο το παράλογο, που συμβαίνει διαχρονικά με την υπόθεση του έργου για τον δρόμο διασύνδεσης της Καλλονής με το Σίγρι, δεν έχει προηγούμενο. Το φοβερό ωστόσο στην ακύρωση της εν είδη «κλισέ» ετούτης διαπίστωσης, είναι το ότι όχι μόνο έχει τελικά προηγούμενο, αλλά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της λειτουργίας της κοινοπραξίας. Η οποία έχει μειοδοτήσει (κυρίως) επί εποχής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά μεγάλα συγκοινωνιακά έργα, προχωρώντας τα (στην καλύτερη) με πλείστα προβλήματα και στη χειρότερη φτάνοντας σε οριακές καταστάσεις, όπως σε αυτή που έχει περιέλθει το έργο της Λέσβου.

Τίποτα δεν πάει καλά

Μ΄ αυτά όμως και με εκείνα, το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο της Λέσβου, ύψους 56 εκ. ευρώ, που μέσα σε 20 χρόνια πέρασε από δεκάδες σκοπέλους, είτε σε επίπεδο… βούλησης για να γίνει, είτε σε επίπεδο γραφειοκρατίας, για να μας απασχολήσει πιο πρόσφατα και λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησής του, σήμερα 6 Απρίλη του 2018, είναι ένα βήμα από το να σταματήσει ξανά. Κι αν μέχρι σήμερα εκφράζονταν προβληματισμός για τον (αργό) ρυθμό εκτέλεσης των εργασιών και εκ μέρους της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου για τις κακοτεχνίες, τις αστοχίες ενδεχομένως των μελετών, αλλά και την υποβάθμιση -πριν ακόμα παραδοθεί το έργο προς χρήση- των ολοκληρωμένων τμημάτων του οδικού άξονα, έρχονται σήμερα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της εταιρίας να απαντήσουν μόνοι τους σε κάθε ερώτημα.

«Έτσι όπως το εκτελούμε, ούτε το 2030 δεν θα τελειώσουμε»!

Και με αφορμή την πρωτοσέλιδη παρέμβαση του «Ε» πριν από λίγες ημέρες για το κακό χάλι του έργου, να αποκαλύψουν πως είναι κακοπληρωμένοι τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικότερα πως η εργολήπτρια εταιρία τους χρωστά μισθούς μέχρι και 10 μηνών! «Είμαστε αφημένοι στη μοίρα μας για δύο χρόνια. Κατά καιρούς έρχεται ένας εκπρόσωπος της εταιρίας από την Αθήνα και μας βλέπει, ανανεώνοντας κάθε τρεις και λίγο την υπόσχεση πως θα πληρωθούμε. “Περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή κάτι λεφτά” μας λένε και μετά σιωπή. Πλέον όμως φτάσαμε έως και τους 10 μήνες μισθών που μας οφείλονται. Μας είπαν πως μέσα στο Πάσχα θα μας βάζανε τουλάχιστον έναν, αλλά δεν το έκαναν… Γι΄ αυτό και την Τρίτη σταματάμε τις εργασίες και πάμε στην Επιθεώρηση Εργασίας για να κάνουμε επίσχεση. Οι αντοχές μας έχουν πια εξαντληθεί», είπε χαρακτηριστικά ένας εκ των εργαζομένων στο «Ε» τα στοιχεία του οποίου δεν δημοσιοποιούνται για ευνόητους λόγους, αλλά είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Και δεν σταμάτησε μόνο εκεί, αλλά εξήγησε από πρώτο χέρι τους λόγους που το έργο δεν φαίνεται να προχωρά. «Δεν έχουμε ούτε τα χρήματα, ούτε το προσωπικό, ούτε και τα μέσα. Με μία τσάπα, ένα σφυρί και δύο φορτηγά φτιάχνουμε το δρόμο και με ψυχολογία στο ναδίρ. Με αυτά τα δεδομένα, το έργο δεν θα φτιαχτεί όχι το 2020, αλλά ούτε το 2030», μας είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια!

Ιστορικό… απληρωσιάς και αφερεγγυότητας

Τι κάνει όμως το Υπουργείο, αλλά και τα μέλη της Επιτροπής Παρακολούθησης για αυτήν την προκλητική υπολειτουργία του έργου, που θα έλεγε κανείς μετά την εξασφάλιση της πρόσθετης χρηματοδότησης των 12 εκ. ευρώ πως θα… πετούσε; «Έρχονται από την Αθήνα μέλη που υποτίθεται παρακολουθούντην πορεία του έργου, βλέπουν το χάλι και πάνε μετά για... ψάρι στο Σίγρι. Τους φαίνονται προφανώς όλα καλά. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι δεν αλλάζει τίποτα», εκτιμά ο εργαζόμενος της εταιρίας. Ο οποίος εξηγεί από την εμπειρία του στην εταιρία και το γιατί είναι πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι το θεαματικό για να αλλάξει η κατάσταση στο εγγύς μέλλον. «Για να καταλάβετε, αυτή τη στιγμή δουλεύουμε μόνο 20 άτομα και με τις συνθήκες που σας είπαμε. Χειριστές μηχανημάτων όμως δεν υπάρχουν, ούτε προβλέπεται να βρεθούν. Έχουν φύγει όλοι! Κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί με την εταιρία, αφού είναι γνωστό πως δεν πληρώνει. Υπάρχουν πολλοί χειριστές εξάλλου που είναι στα δικαστήρια για τα δεδουλευμένα τους, από την εποχή του έργου της «Λαγκάδας», που πάλι εκτέλεσε η ίδια εταιρία…»!

Στο Υποδομών, δε ντρέπονται;

Η καταγγελία-μαρτυρία αυτή των εργαζομένων τώρα, εκτός από την δυστυχώς διαπιστωμένα προβληματική λειτουργία της επίμαχης εταιρίας, θα πρέπει επιτέλους πια να προβληματίσει σοβαρά και το Υπουργείο Υποδομών. Το οποίο επί των ημερών του Χρήστου Σπίρτζη εξασφάλισε την πρόσθετη χρηματοδότηση, εξασφάλισε (σ.σ. επειδή το αίτημα να προχωρήσει το έργο αποφασιστικά ήταν επιτακτικό από όλους τους τοπικούς φορείς) και την «πολιτική συναίνεση» για να συνεχιστεί το έργο από την εταιρία που βρέθηκε στο μάτι της κριτικής της αντιπολίτευσης, για προνομιακές σχέσεις με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, με μπόλικη αμφισβήτηση στη βουλή σε αρκετά αντίστοιχα έργα σε όλη την Ελλάδα, αλλά συνεχίζει να ανέχεται επί μακρόν την υπολειτουργία του. Ενώ με ολότελα δική του ευθύνη εδώ, δεν έχει κατορθώσει να δώσει λύση ούτε με τους επί 26 μήνες απλήρωτους εργαζομένους της Αρχαιολογίας στο ίδιο έργο! Αλήθεια όμως, δεν ντρέπεται κανείς εκ των κυβερνώντων για την κατάσταση αυτή του μεγαλύτερου αναπτυξιακού έργου στο Βόρειο Αιγαίο;