Ναι στη μετεγκατάσταση του βιομηχανικού συγκροτήματος, όχι όμως στο κλείσιμο του πυρηνελαιουργείου και των άλλων παραγωγικών μονάδων της ΕΑΣ Λέσβου, λέει ο Σύλλογος Εργαζομένων της Ένωσης. Χθες το μεσημέρι, ο εκπρόσωπος του Σωματείου στο Δ.Σ. της ΕΑΣΛ, Στρατής Καβουρής, μίλησε στο «Ε», παίρνοντας έτσι το Σωματείο θέση στην υπόθεση αυτή πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια. Σίγουρα η αλλαγή τακτικής έχει να κάνει με το σφράγισμα του πυρηνελαιουργείου της ΕΑΣ Λέσβου την προηγούμενη Παρασκευή, αλλά και τη δίκη που έχει προσδιοριστεί να γίνει την Πέμπτη για το ίδιο θέμα.

Στη δίκη αυτή η ΕΑΣ Λέσβου είναι κατηγορούμενη για τη ρύπανση που προκαλούσε το πυρηνελαιουργείο. Είναι η πρώτη δική μιας σειράς που πρόκειται να ακολουθήσουν, αφού από κατοίκους των Παμφίλων και τον Περιβαλλοντικό - Πολιτιστικό Σύλλογο της περιοχής έχουν γίνει αρκετές καταγγελίες για ρύπανση. Κατά την άποψη των εργαζομένων το θέμα είναι πολιτικό κι όχι νομικό, γι’ αυτό πολιτική πρέπει να είναι και η λύση που θα δοθεί.

Επτά άνεργοι
Το πρώτο πράγμα που απασχολεί το Σωματείο είναι ότι με το κλείσιμο του πυρηνελαιουργείου μένουν άνεργοι επτά εργαζόμενοι. Επίσης άλλοι τρεις κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους το επόμενο διάστημα.
Για την απόλυση των επτά εργαζομένων υπάρχει σχετική απόφαση του Δ.Σ. της ΕΑΣ Λέσβου, πέρα όμως από αυτές τις απολύσεις ο κ. Καβουρής πιστεύει ότι το σφράγισμα του ελαιοτριβείου είναι η αρχή για το «ξήλωμα» όλων των παραγωγικών μονάδων της Ένωσης, καθώς ήδη έχει τεθεί ζήτημα να κλείσει το σαπωνοποιείο και η ραφινερία. Σημειώνει πως στην περίπτωση που κλείσουν αυτές οι μονάδες, αυτό θα σημαίνει ότι θα κλείσει η Ένωση και φυσικά θα σταματήσει η τυποποίηση του ελαιολάδου αυτήν ή θα συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Όταν τον ρωτήσαμε τους λόγους που πιστεύει ότι αυτό θα συμβεί, μας εξήγησε ότι όλες οι μονάδες που λειτουργούν στο βιομηχανικό συγκρότημα είναι μια αλυσίδα κι οπότε αλληλοεπηρεάζονται. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Χωρίς το πυρηνελαιουργείο δεν μπορούν λειτουργήσουν τα ελαιοτριβεία, αφού δε θα έχουν πού να διαθέσουν την πυρήνα τους. Το πυρηνελαιουργείο που λειτουργεί στο Ντίπι είναι αδύνατον, λόγω της μικρής δυναμικότητάς του, να απορροφήσει όλη την πυρήνα που παράγεται από τα ελαιοτριβεία της Λέσβου. Συνεπώς, χωρίς το πυρηνελαιουργείο της Ένωσης δεν μπορεί να λειτουργήσουν ούτε τα ελαιοτριβεία, αφού δε θα έχουν πού να διαθέσουν την πυρήνα που θα παραχθεί. Το πυρηνέλαιο και τα βιομηχανικά λάδια που παράγονται στο νησί, για να τυποποιηθούν και να πουληθούν, θα πρέπει να ραφιναριστούν. Σε διαφορετική περίπτωση θα πουλιούνται χύμα και έτσι θα πέσει η τιμή που τα πουλάνε οι παραγωγοί. Τα ελαιώδη υπολείμματα που βγαίνουν από τη ραφινερία, η μούργα που βγαίνει από τις δεξαμενές του λαδιού και του πυρηνελαίου, είναι αυτή που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του σαπουνιού. Αν δε λειτουργήσει το σαπωνοποιείο, τότε 200 τόνοι αποβλήτων θα παράγονται κάθε χρόνο και θα πρέπει να βρεθεί τρόπος και χώρος διάθεσής τους.



Συρρίκνωση τυποποιητηρίου
»Το κλείσιμο της ραφινερίας εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει και σε συρρίκνωση ή κλείσιμο του τυποποιητηρίου. Καθώς θα έχουμε κάθετη πτώση των διαθέσιμων ποσοτήτων ελαιολάδου που μπορούν να τυποποιηθούν. Κι αυτό γιατί τα μόνα λάδια που θα μπορεί να τυποποιήσει η Ένωση θα είναι το έξτρα παρθένο και το παρθένο. Τα βιομηχανικά λάδια, για να τυποποιηθούν, είναι απαραίτητο να ραφιναριστούν.
Όλα αυτά θα πρέπει να τα έχουν υπόψη τους αυτοί που ζητούν να κλείσουν οι μονάδες της Ένωσης», κατέληξε ο κ. Καβουρής.
Και έτσι, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, στην περίπτωση που κλείσουν αυτές οι παραγωγικές μονάδες, τότε είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθεί σε κλείσιμο όλη η ΕΑΣ Λέσβου και θα απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτή.
 
Άδικη μεταχείριση
Η αντιμετώπιση που έχει η ΕΑΣ Λέσβου από τις τοπικές Αρχές στο ζήτημα του πυρηνελαιουργείου είναι άδικη κατά τον εκπρόσωπο των εργαζομένων. Ιδιαίτερα όταν συγκριθεί με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το δεύτερο πυρηνελαιουργείο που λειτουργεί στην περιοχή του Ντιπίου.
Ο κ. Καβουρής αναφέρει πως η ΕΑΣ Λέσβου κάθε χρόνο προβαίνει σε αναθεώρηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που έχει για το βιομηχανικό της συγκρότημα, όταν το πυρηνελαιουργείο στο Ντίπι δεν έχει αναθεωρήσει τη σχετική άδεια από το 1999. Ταυτόχρονα διευκρινίζει: «Εμείς δε ζητούμε να κλείσει το πυρηνελαιουργείο στο Ντίπι επειδή κάποιοι θέλουν να κλείσουν το δικό μας. Εκείνο που ζητάμε είναι ο νόμος να εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε όλους.
Θεωρούμε ότι το θέμα αυτό είναι πολιτικό και όχι νομικό. Διότι αυτήν τη στιγμή καμμία παραγωγική μονάδα του ελαιουργικού τομέα που λειτουργεί στη Λέσβο δεν έχει άδεια λειτουργίας. Αυτό δε σημαίνει ότι επικροτούμε την παράνομη λειτουργία των μονάδων. Λέμε όμως ότι με τα σημερινά δεδομένα, το κλείσιμο των μονάδων θα οδηγήσει σε κατάρρευση τον κλάδο. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί πολιτικά για να δοθεί λύση.
Κατανοούμε και σεβόμαστε το δικαίωμα των κατοίκων των Παμφίλων που δε θέλουν να ανοίγουν τα παράθυρά τους και να βλέπουν τα φουγάρα του πυρηνελαιουργείου. Αν γι’ αυτούς είναι ζήτημα ποιότητας ζωής να κλείσει το πυρηνελαιουργείο, για μας το κλείσιμο είναι ο θάνατός μας γιατί οδηγούμαστε στην ανεργία.»
Επιπλέον για τον κ. Καβουρή δημιουργεί ερωτηματικά το ότι μέχρι σήμερα ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος των Παμφίλων έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του μόνο στο βιομηχανικό συγκρότημα της ΕΑΣ Λέσβου, όταν στην ίδια περιοχή υπάρχουν οι δεξαμενές καυσίμων της ΒΡ και οι εγκαταστάσεις της «Πετρογκάζ».
Ρωτήσαμε τον κ. Καβουρή γιατί φέτος δε λήφθηκαν μέτρα, ώστε η πυρήνα να μη μένει σε υπαίθριο χώρο, καθώς αυτό ήταν ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που τέθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής. Εκείνος μας απάντησε ότι «πριν από 10 χρόνια η ΕΑΣ Λέσβου είχε κάνει μια επένδυση ύψους 500 εκατ. δραχμών για τον εκσυγχρονισμό της μονάδας και σε αυτή την επένδυση προβλέπονταν να δημιουργηθούν νέα στέγαστρα. Όμως αυτοί που φωνάζουν να φύγει η Ένωση από τη Σκάλα Παμφίλων, τότε δεν άφησαν να γίνουν τα στέγαστρα.».

Η μετεγκατάσταση θέλει χρόνο
Η θέση του Σωματείου είναι υπέρ της μετεγκατάστασης του βιομηχανικού συγκροτήματος. Ωστόσο εξηγεί ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Χαρακτηριστικά ο κ. Καβουρής αναφέρει πως «για να γίνει η μετεγκατάσταση απαιτείται να υπάρχουν τρεις παράγοντες: ο χώρος, η χρηματοδότηση και το χρονοδιάγραμμα μεταφοράς. Αυτήν τη στιγμή το μόνο που υπάρχει είναι τα κοινοτικά προγράμματα που δίνουν τη δυνατότητα χρηματοδότησης της μετεγκατάστασης. Η Ένωση αναζητά να βρει τον κατάλληλο χώρο, πράγμα που δεν είναι εύκολο, αφού απαιτείται μια έκταση που θα πρέπει να είναι 50 στρεμμάτων τουλάχιστον. Επίσης, όλοι πιστεύουν ότι η μετεγκατάσταση μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ακόμη κι αν βρεθούν ο χώρος και η χρηματοδότηση, απαιτείται να γίνουν σειρά ενεργειών για να φθάσουμε στη μετεγκατάσταση.».
Ζητήσαμε από τον εκπρόσωπο του Αωματείου να μας πει εάν οι εργαζόμενοι προτιμούν το νέο βιομηχανικό συγκρότημα να πάει στη βιομηχανική περιοχή της Ουτζάς ή σε άλλη περιοχή, μακριά από την πόλη της Μυτιλήνης. Σε αυτό το ζήτημα μας έδωσε μια διπλωματική απάντηση: «Εμείς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για αυτό το θέμα. Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης είναι αυτό που θα αποφασίσει.»